w 2011 r. nie będzie juz obowiązku uzyskiwania zaświadczenia z GUS o numerze REGON.
Czym zostanie zastąpiony, dowiesz sie tutaj: Regon na stronach GUS wystarczy!
PIT 37 bez tajemnic
5 godzin temu
środa, 27 października 2010
ULGI POZOSTANĄ?
Okazuje się, że Minister Finansów nie będzie nalegał na usunięcie ulg przysługujących podatnikom. Może dlatego, że trzeba by je było uchwalić do końca listopada 2010 r. i po prostu już nie zdąży, a może dlatego że było to taki zabieg socjotechniczny: zabrał mniej (obciążył nas wyższym VAT), ale mógł zabrać więcej...
Co mogliśmy starcić, dowiesz sie tutaj: Możliwe że podatnicy stracą ulgi!
Co mogliśmy starcić, dowiesz sie tutaj: Możliwe że podatnicy stracą ulgi!
wtorek, 26 października 2010
SKŁADKI NA KRUS NIEKONSTYTUCYJNE!
W dniu 26 października 2010 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że zobowiązanie budżetu państwa do finansowania składek na ubezpieczenie zdrowotne - bez względu na wysokość osiąganych przychodów - rolników podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy, którzy prowadzą działalność rolniczą na gruntach rolnych, jest niezgodne z Konstytucją (K 58/07).
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Składki rolników na KRUS niezgodne z Konstytucją
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Składki rolników na KRUS niezgodne z Konstytucją
DANE Z MONITORA SĄDOWEGO PRZEZ INTERNET
Od dnia 30 września 2010 r. możesz dane o podmiotach gospodarczych podlegających wpisowi do KRS, które zazwyczaj są dostępne w papierowym Monitorze Sądowym i Gospodarczym sprawdzić łatwo przez Internet. Jak to zrobić sprawdź tutaj: Internetowy MSiG
UBEZPIECZENIE KOSZTÓW LECZENIA
Jeśli składkę ubezpieczeniową będącą wielokrotnością określonej kwoty można zidentyfikować poprzez określenie ceny zakupu usługi w stosunku do każdej z osób objętych ochroną, istnieją podstawy do tego, aby określić przychód z nieodpłatnego świadczenia. Tak orzekł w wyroku z dnia 15 czerwca 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Ubezpieczenie kosztów leczenia - jest przychód!
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Ubezpieczenie kosztów leczenia - jest przychód!
poniedziałek, 25 października 2010
IMPREZA INTERGACYJNA. NIE TRZEBA OPODATKOWAĆ
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, wartość wydatków na rzecz pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej (przejazdy, wyżywienie, zakwaterowanie) nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (interprteacja indywidualna z dnia 23 września 2010 r.).
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: Imprezy intergracyjne. Brak podstaw do ustaleń przychodu
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: Imprezy intergracyjne. Brak podstaw do ustaleń przychodu
OPŁATY ZA KORZYSTANIE ZE ŚRODOWISKA
Wysokość stawek jednostkowych opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2011 znajdziesz w obwieszczeniu Ministra Środowiska: M.P. nr 74, poz. 945.
piątek, 22 października 2010
OPŁATA TARGOWA 2011
Projekt nowelizacji ustawy o podatkach i opłatach loklanych, który znajduje się w Sejmie, w nowy sposób określa przedmiot opodatkowania opłatą targową.
Według niego opłata targowa będzie pobierana od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemajacyhc osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży w miejscach określonych w uchwale rady gminy, zwanych targowiskami.
Nowelizacja jest konieczna z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r. (K 7/08), stwierdzający niezgodność przepisu art. 15 ust. 2a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 884 ze zm.) z Konstytucją.
Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat sprawdź tutaj: Nowe zasady określania opłaty targowej
Według niego opłata targowa będzie pobierana od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemajacyhc osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży w miejscach określonych w uchwale rady gminy, zwanych targowiskami.
Nowelizacja jest konieczna z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r. (K 7/08), stwierdzający niezgodność przepisu art. 15 ust. 2a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 884 ze zm.) z Konstytucją.
Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat sprawdź tutaj: Nowe zasady określania opłaty targowej
CZY BĘDZIE PODATEK BANKOWY?
Minister Finansów analizuje potencjalne korzyści oraz ewentualne zagrożenia wynikające z możliwości wprowadzenia dodatkowego obciążenia fiskalnego na wybrane instytucje finansowe, tzw. podatku bankowego. Tak wynika z odpowiedzi na interpelację poselską z dnia 20 października 2010 r.
W szczególności Ministerstwo Finansów z uwagą obserwuje reakcje innych państw Unii Europejskiej w tym zakresie oraz bierze czynny udział w pracach dotyczących opracowania wspólnotowego rozwiązania w zakresie dodatkowych opłat obciążających banki. Dotychczas 6 państw członkowskich wdrożyło tego typu rozwiązania.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Podatek bankowy. Czy nam grozi?
W szczególności Ministerstwo Finansów z uwagą obserwuje reakcje innych państw Unii Europejskiej w tym zakresie oraz bierze czynny udział w pracach dotyczących opracowania wspólnotowego rozwiązania w zakresie dodatkowych opłat obciążających banki. Dotychczas 6 państw członkowskich wdrożyło tego typu rozwiązania.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Podatek bankowy. Czy nam grozi?
PŁACA MINIMALNA 2011
W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 r. ogłoszono wysokość wynagrodzenia minimalnego za pracę w 2011 r. (Dz.U. nr 194, poz. 1288), które wynosi 1.386 zł.
Od 1 stycznia 2010 r. płaca minimalna wynosi 1.317 zł brutto, czyli 42% przeciętnego wynagrodzenia. W okresie pierwszego roku pracy danego pracownika nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (80% x 1.317 = 1.053,60 zł).
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Wysokość minimalnej płacy w 2011
Od 1 stycznia 2010 r. płaca minimalna wynosi 1.317 zł brutto, czyli 42% przeciętnego wynagrodzenia. W okresie pierwszego roku pracy danego pracownika nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (80% x 1.317 = 1.053,60 zł).
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Wysokość minimalnej płacy w 2011
DIETY KIEROWCÓW
Minister Finansów, uwzględniając orzecznictwo sądów, wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację ogólną Nr DD2/033/259/PMN/09/1113, stwierdzając w niej, że okoliczność, iż istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest wykonywanie usług transportowych, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak na obszarze kraju, jak i poza jego granicami.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: Diety kierowców a koszty podatkowe
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: Diety kierowców a koszty podatkowe
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
środa, 20 października 2010
wtorek, 19 października 2010
VAT NA KSIĄŻKI I CZASOPISMA 2011 5%
Nie ma możliwości utrzymania przez Polskę stawki 0% w odniesieniu do dostawy książek i czasopism specjalistycznych po 31 grudnia 2010 r.
Takich wyjaśnień udzielił przedstawiciel Ministra Finansów, w odpowiedzi na interpelację poselską z dnia 7 października 2010 r. na temat VAT na książki i czasopisma specjalistyczne po 31 grudnia 2010 r.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: VAT na książki i czasopisma w 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Takich wyjaśnień udzielił przedstawiciel Ministra Finansów, w odpowiedzi na interpelację poselską z dnia 7 października 2010 r. na temat VAT na książki i czasopisma specjalistyczne po 31 grudnia 2010 r.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: VAT na książki i czasopisma w 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
wtorek, 12 października 2010
WSZELKIE DOKUMENTY POTWIERDZAJĄ WYWÓZ
W dniu 12 października 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów orzekł, że dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczy, aby podatnik posiadał niektóre dowody wskazane w art. 42 ust. 3 ww. ustawy o VAT (dokumenty przewozowe, kopię faktury i specyfikację ładunku) uzupełnione dowodami wskazanymi w ust. 11 art. 42 ustawy o VAT lub innymi dowodami. Dokumenty te muszą potwierdzać fakt wywozu towarów w wykonaniu WDT.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: WDT - wszelkie dokumenty mogą potwierdzać wywóz
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: WDT - wszelkie dokumenty mogą potwierdzać wywóz
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
niedziela, 10 października 2010
NABYCIE AKCJI A PCC
W interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach rozstrzygnął, czy nabycie akcji dokonane za pośrednictwem domu maklerskiego podlega zwolnieniu z opodatkowania od podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 9 pkt 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zm.) zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych będących instrumentami finansowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2009 r. nr 165, poz. 1316) firmom inwestycyjnym, bądź za ich pośrednictwem, oraz sprzedaż tych praw dokonywaną w ramach obrotu zorganizowanego.
Dom maklerski jest firmą inwestycyjną, a akcje mieszczą się w definicji maklerskich instrumentów finansowych, zatem dokonana przez podatnika czynność na podstawie umowy sprzedaży (skuteczna za obowiązkowym pośrednictwem biura maklerskiego) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o pcc zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie do art. 555 ww. ustawy przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych. Zatem przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być również prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.
Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o pcc). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:
- nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%
- innych praw majątkowych - 1%.
O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o pcc, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.
W związku z powyższym, czynność cywilnoprawna sprzedaży prawa majątkowego podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o pcc.
Niezależnie od powyższego, w ustawie o pcc przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy np. umowa sprzedaży praw majątkowych jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 9 pkt 9 tej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych będących instrumentami finansowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi firmom inwestycyjnym, bądź za ich pośrednictwem, oraz sprzedaż tych praw dokonywaną w ramach obrotu zorganizowanego.
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, instrumentami finansowymi są papiery wartościowe. Natomiast art. 3 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że papierami wartościowymi są:
- akcje,
- prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. nr 94, poz. 1037 ze zm.),
- prawa do akcji,
- warranty subskrypcyjne,
- kwity depozytowe,
- obligacje,
- listy zastawne,
- certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym - z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.
Zgodnie z art. 3 pkt 33 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi ilekroć w ustawie jest mowa o firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską.
Stosownie do treści art. 3 pkt 9 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o obrocie zorganizowanym rozumie się przez to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.
W związku z powyższym za sprzedaż papierów wartościowych, także w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy o pcc, należy uznać umowę zobowiązującą jedną stronę czynności do przeniesienia praw wynikających z papierów wartościowych (ewentualnie także innych czynności – np. wydania papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów), a drugą stronę do zapłaty ceny (ewentualnie także innych czynności – np. odbioru papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów).
Ponieważ podatnik zawarł umowę sprzedaży akcji, na podstawie której nabył akcje spółki, a nabycie akcji odbyło się za obowiązkowym pośrednictwem domu maklerskiego, w związku z powyższym należy stwierdzić, iż sprzedaż akcji to szczególny typ umowy sprzedaży praw majątkowych i wobec tego podlega regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przy czym, jeżeli dokonywana jest za pośrednictwem określonych podmiotów, wymienionych w art. 9 pkt 9 ww. ustawy, to korzysta ze zwolnienia z tegoż podatku.
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: PCC od sprzedaży akcji za pośrednictwem domu maklerskiego
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Zgodnie z art. 9 pkt 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zm.) zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych będących instrumentami finansowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2009 r. nr 165, poz. 1316) firmom inwestycyjnym, bądź za ich pośrednictwem, oraz sprzedaż tych praw dokonywaną w ramach obrotu zorganizowanego.
Dom maklerski jest firmą inwestycyjną, a akcje mieszczą się w definicji maklerskich instrumentów finansowych, zatem dokonana przez podatnika czynność na podstawie umowy sprzedaży (skuteczna za obowiązkowym pośrednictwem biura maklerskiego) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o pcc zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie do art. 555 ww. ustawy przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych. Zatem przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być również prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.
Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o pcc). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:
- nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%
- innych praw majątkowych - 1%.
O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o pcc, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.
W związku z powyższym, czynność cywilnoprawna sprzedaży prawa majątkowego podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o pcc.
Niezależnie od powyższego, w ustawie o pcc przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy np. umowa sprzedaży praw majątkowych jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 9 pkt 9 tej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych będących instrumentami finansowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi firmom inwestycyjnym, bądź za ich pośrednictwem, oraz sprzedaż tych praw dokonywaną w ramach obrotu zorganizowanego.
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, instrumentami finansowymi są papiery wartościowe. Natomiast art. 3 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że papierami wartościowymi są:
- akcje,
- prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. nr 94, poz. 1037 ze zm.),
- prawa do akcji,
- warranty subskrypcyjne,
- kwity depozytowe,
- obligacje,
- listy zastawne,
- certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym - z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.
Zgodnie z art. 3 pkt 33 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi ilekroć w ustawie jest mowa o firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską.
Stosownie do treści art. 3 pkt 9 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o obrocie zorganizowanym rozumie się przez to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.
W związku z powyższym za sprzedaż papierów wartościowych, także w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy o pcc, należy uznać umowę zobowiązującą jedną stronę czynności do przeniesienia praw wynikających z papierów wartościowych (ewentualnie także innych czynności – np. wydania papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów), a drugą stronę do zapłaty ceny (ewentualnie także innych czynności – np. odbioru papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów).
Ponieważ podatnik zawarł umowę sprzedaży akcji, na podstawie której nabył akcje spółki, a nabycie akcji odbyło się za obowiązkowym pośrednictwem domu maklerskiego, w związku z powyższym należy stwierdzić, iż sprzedaż akcji to szczególny typ umowy sprzedaży praw majątkowych i wobec tego podlega regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przy czym, jeżeli dokonywana jest za pośrednictwem określonych podmiotów, wymienionych w art. 9 pkt 9 ww. ustawy, to korzysta ze zwolnienia z tegoż podatku.
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: PCC od sprzedaży akcji za pośrednictwem domu maklerskiego
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
sobota, 9 października 2010
NORMY SZACUNKOWE NA 2011
Są juz znane normy szacunkowe dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej na 2011 r.. Znajdziesz je w Dzienniku Ustaw nr 188, poz. 1264.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Normy szacunkowe dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Normy szacunkowe dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
FAKTURY NIE MUSZĄ JUŻ ZAWIERAĆ OZNACZENIA ORYGINAŁ I KOPIA
Takie zmiany przewiduje projekt rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Wejdą one w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Umowa upoważniająca do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy będzie musiała zawierać postanowienia, że nabywca będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostanie u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.
W przypadku faktur przesyłanych do akceptacji w formie elektronicznej, które w tej formie są również zwracane drugiej stronie umowy, akceptacji dokonywać się będzie w formie elektronicznej.
WW. zasady odnosza się także do not korygujących wystawionych w formie elektronicznej.
Podatnicy będą zobowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Podatnicy będą musieli przechowywać faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
1) autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2) łatwe ich odszukanie,
3) na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również przetwarzanie danych w formacie tekstowym.
Autentyczność pochodzenia oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: Faktury nie muszą już zawierać oznaczenia ORYGINAŁ i KOPIA
Wejdą one w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Umowa upoważniająca do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy będzie musiała zawierać postanowienia, że nabywca będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostanie u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.
W przypadku faktur przesyłanych do akceptacji w formie elektronicznej, które w tej formie są również zwracane drugiej stronie umowy, akceptacji dokonywać się będzie w formie elektronicznej.
WW. zasady odnosza się także do not korygujących wystawionych w formie elektronicznej.
Podatnicy będą zobowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Podatnicy będą musieli przechowywać faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
1) autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2) łatwe ich odszukanie,
3) na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również przetwarzanie danych w formacie tekstowym.
Autentyczność pochodzenia oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: Faktury nie muszą już zawierać oznaczenia ORYGINAŁ i KOPIA
MOŻNA PRZESYŁAĆ FAKTURY MAILEM! NOWE PRZEPISY
Minister Finansów poszedł na ustępstwo w kwestii przesyania i przechowywania e-faktur.
Projekt rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz
trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na nowo określa sposób i warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej oraz zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną.
Faktury będą mogły być przesyłane i przechowywane w sposób i miejscu, co do zasady, dowolnym.
Według nowych przepisów, które wejdą w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w
dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie mogą być wyrażone w formie pisemnej lub w formie elektronicznej.
W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.
Faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.
Autentyczność pochodzenia oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
Integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
Autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:
1) bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o podpisie elektronicznym, weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
W przypadku przesyłania, w tym udostępniania, temu samemu odbiorcy jednocześnie kilku faktur w formie elektronicznej dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane.
Faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
1) autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2) łatwe ich odszukanie;
3) na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej bezzwłoczny dostęp do faktur.
Faktury przesłane w formie elektronicznej będą mogły być przechowywane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju pod warunkiem zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych dostępu on-line do tych faktur.
Faktury przesłane w formie elektronicznej i przechowywane w tej formie udostępniane będą organowi podatkowemu i organowi kontroli skarbowej w trybie umożliwiającym bezzwłoczny pobór i przetwarzanie danych w formacie tekstowym.
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: Można przesyłać faktury mailem! Nowe przepisy
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Projekt rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz
trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na nowo określa sposób i warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej oraz zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną.
Faktury będą mogły być przesyłane i przechowywane w sposób i miejscu, co do zasady, dowolnym.
Według nowych przepisów, które wejdą w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w
dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie mogą być wyrażone w formie pisemnej lub w formie elektronicznej.
W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.
Faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.
Autentyczność pochodzenia oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
Integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
Autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:
1) bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o podpisie elektronicznym, weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
W przypadku przesyłania, w tym udostępniania, temu samemu odbiorcy jednocześnie kilku faktur w formie elektronicznej dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane.
Faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
1) autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2) łatwe ich odszukanie;
3) na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej bezzwłoczny dostęp do faktur.
Faktury przesłane w formie elektronicznej będą mogły być przechowywane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju pod warunkiem zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych dostępu on-line do tych faktur.
Faktury przesłane w formie elektronicznej i przechowywane w tej formie udostępniane będą organowi podatkowemu i organowi kontroli skarbowej w trybie umożliwiającym bezzwłoczny pobór i przetwarzanie danych w formacie tekstowym.
Więcej przeczytasz na ten temat tutaj: Można przesyłać faktury mailem! Nowe przepisy
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
piątek, 8 października 2010
PODATEK OD CZYNNOŚCI CYWILNOPRAWNYCH
Stawki podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity: ustawy o pcc w Dzienniku Ustaw nr 101 poz. 649) w 2010 r. w zależności od rodzaju czynności cywilnoprawnej wynoszą :
1) umowa sprzedaży:
- nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
- innych praw majątkowych 1%;
2) umowy zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny:
- przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
- przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych 1%;
3) umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym również nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności 1% (20%*);
4) umowa pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego 2% (20%*);
5) od ustanowienia hipoteki:
- na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1%,
- na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej 19 zł;
6) od umowy spółki 0,5%.
Podatek pobiera się według stawki najwyższej:
- jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki - od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych,
- jeżeli przedmiotem umowy zamiany są rzeczy lub prawa majątkowe, co do których obowiązują różne stawki.
* Stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego:
- podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony,
- biorący pożyczkę w formie pieniężnej od członka rodziny z I grupy podatkowej, powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
Więcej informacji na temat podatku PCC zasięgniesz tutaj: podatek PCC
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
1) umowa sprzedaży:
- nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
- innych praw majątkowych 1%;
2) umowy zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny:
- przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
- przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych 1%;
3) umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym również nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności 1% (20%*);
4) umowa pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego 2% (20%*);
5) od ustanowienia hipoteki:
- na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1%,
- na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej 19 zł;
6) od umowy spółki 0,5%.
Podatek pobiera się według stawki najwyższej:
- jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki - od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych,
- jeżeli przedmiotem umowy zamiany są rzeczy lub prawa majątkowe, co do których obowiązują różne stawki.
* Stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego:
- podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony,
- biorący pożyczkę w formie pieniężnej od członka rodziny z I grupy podatkowej, powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
Więcej informacji na temat podatku PCC zasięgniesz tutaj: podatek PCC
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
USŁUGI INŻYNIERSKIE W ETS
Świadczenie usług polegających na wykonywaniu prac badawczo‑rozwojowych w dziedzinie ochrony środowiska i techniki przez inżynierów mających przedsiębiorstwo w jednym z państw członkowskich na zlecenie i na rzecz usługobiorcy z siedzibą w innym państwie członkowskim, powinno być kwalifikowane jako „usługi inżynierów” w rozumieniu art. 9 ust. 2 lit. e) VI dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku.
Tak orzekł TSUE w wyroku C‑222/09 Kronospan Mielec sp. z o.o., mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2009 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 czerwca 2009 r. Spór dotyczył określenia miejsca świadczenia usług dla potrzeb VAT.
Kronospan spółka, mająca siedzibę w Polsce, świadczyła na rzecz klienta z siedzibą na Cyprze usługi w zakresie badań i analiz technicznych oraz wykonywała prace badawczo‑rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych. Wymienione usługi polegały na wykonywaniu prac obejmujących badania i pomiary emisji, w tym prowadzenie badań związanych z emisją dwutlenku węgla (CO2) i handlem prawami do emisji CO2, sporządzanie oraz nadzór nad dokumentacją dotyczącą tych prac, jak i analizowanie źródeł potencjalnych zanieczyszczeń związanych z wytwarzaniem produktów składających się głównie z drewna. Prace były wykonywane w celu zdobycia nowych doświadczeń i wiedzy technologicznej pozwalającej na wyprodukowanie nowych materiałów, wyrobów i urządzeń, a także zastosowanie nowych procesów technologicznych w procesie produkcji.
Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej stosowania określonych przepisów polskiego prawa podatkowego, w celu ustalenia, w jakim zakresie opisane usługi należy uznać za świadczone w Polsce, a nie w państwie siedziby usługobiorcy, czyli w Republice Cypryjskiej. Jej zzdaniem usługi te powinny być w całości traktowane jako usługi inżynierów, w związku z czym miejscem ich świadczenia powinno być, zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e VI dyrektywy, miejsce siedziby przedsiębiorstwa usługobiorcy, czyli Cypr. Postanowieniem z dnia 9 marca 2007 r. organ podatkowy w Rzeszowie orzekł natomiast, że część czynności, których dotyczy sprawa, stanowi działalność naukową i że w związku z tym, na podstawie art. 9 ust. 2 lit. c VI dyrektywy, miejsce świadczenia znajduje się na terytorium Polski.
Zażalenie złożone przez Kronospan na powyższe orzeczenie zostało oddalone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie. Spółka wniosła następnie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który oddalił skargę, uzasadniając, że sporne usługi były działalnością naukową, a nie usługami świadczonymi przez inżynierów. NSA miał wątpliwości co do ww. usług, stąd pytanie prejudycjalne.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: TSEU o usługach inżynierskich
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Tak orzekł TSUE w wyroku C‑222/09 Kronospan Mielec sp. z o.o., mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2009 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 czerwca 2009 r. Spór dotyczył określenia miejsca świadczenia usług dla potrzeb VAT.
Kronospan spółka, mająca siedzibę w Polsce, świadczyła na rzecz klienta z siedzibą na Cyprze usługi w zakresie badań i analiz technicznych oraz wykonywała prace badawczo‑rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych. Wymienione usługi polegały na wykonywaniu prac obejmujących badania i pomiary emisji, w tym prowadzenie badań związanych z emisją dwutlenku węgla (CO2) i handlem prawami do emisji CO2, sporządzanie oraz nadzór nad dokumentacją dotyczącą tych prac, jak i analizowanie źródeł potencjalnych zanieczyszczeń związanych z wytwarzaniem produktów składających się głównie z drewna. Prace były wykonywane w celu zdobycia nowych doświadczeń i wiedzy technologicznej pozwalającej na wyprodukowanie nowych materiałów, wyrobów i urządzeń, a także zastosowanie nowych procesów technologicznych w procesie produkcji.
Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej stosowania określonych przepisów polskiego prawa podatkowego, w celu ustalenia, w jakim zakresie opisane usługi należy uznać za świadczone w Polsce, a nie w państwie siedziby usługobiorcy, czyli w Republice Cypryjskiej. Jej zzdaniem usługi te powinny być w całości traktowane jako usługi inżynierów, w związku z czym miejscem ich świadczenia powinno być, zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. e VI dyrektywy, miejsce siedziby przedsiębiorstwa usługobiorcy, czyli Cypr. Postanowieniem z dnia 9 marca 2007 r. organ podatkowy w Rzeszowie orzekł natomiast, że część czynności, których dotyczy sprawa, stanowi działalność naukową i że w związku z tym, na podstawie art. 9 ust. 2 lit. c VI dyrektywy, miejsce świadczenia znajduje się na terytorium Polski.
Zażalenie złożone przez Kronospan na powyższe orzeczenie zostało oddalone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie. Spółka wniosła następnie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który oddalił skargę, uzasadniając, że sporne usługi były działalnością naukową, a nie usługami świadczonymi przez inżynierów. NSA miał wątpliwości co do ww. usług, stąd pytanie prejudycjalne.
Więcej na ten temat dowiesz się tutaj: TSEU o usługach inżynierskich
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
LIMIT JEDNORAZOWEJ AMORTYZACJI W 2011
W 2011 r. limit dla jednorazowej amortyzacji wyniesie 197.000 zł. Tyle mali podatnicy będą mogli zaliczyć w koszty uzyskania przychodów. W 2011 r. limit to równowartość w złotych 50.000 euro. W 2010 i 2009 r. limit był wyższy i wynosił 100.000 euro.
Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (z wyłączeniem samochodów osobowych). Odpisu tego można dokonać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Limit jednorazowej amortyzacji w 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (z wyłączeniem samochodów osobowych). Odpisu tego można dokonać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.
Jeżeli interesuje Cię ten temat, kliknij tutaj: Limit jednorazowej amortyzacji w 2011
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
czwartek, 7 października 2010
PODRÓŻE SŁUŻBOWE TRANSPORTOWCÓW
Problematyka dotycząca podróży służbowych, odbywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług transportowych, znalazła odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Orzecznictwo sądowoadministracyjne ukształtowało w tym zakresie jednolitą linię rozstrzygnięć wskazując, iż nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że jedynie podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi podróży służbowych, natomiast realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności (w tym wypadku usług transportowych) nie wchodzi w zakres podróży służbowych.
Minister Finansów, uwzględniając orzecznictwo sądów, wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację ogólną, stwierdzając, że okoliczność, iż istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest wykonywanie usług transportowych, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak na obszarze kraju, jak i poza jego granicami.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Orzecznictwo sądowoadministracyjne ukształtowało w tym zakresie jednolitą linię rozstrzygnięć wskazując, iż nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że jedynie podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi podróży służbowych, natomiast realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności (w tym wypadku usług transportowych) nie wchodzi w zakres podróży służbowych.
Minister Finansów, uwzględniając orzecznictwo sądów, wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację ogólną, stwierdzając, że okoliczność, iż istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest wykonywanie usług transportowych, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak na obszarze kraju, jak i poza jego granicami.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
JEDNORAZOWA AMORTYZACJA ŚRODKA TRANSPORTU
W pismie z dnia 22 marca 2010 r. Minister Finansów wskazał, że przepisy nie wyłączają możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (kwota limitu odpisów amortyzacyjnych obowiązująca do dnia 31 grudnia 2008 r.).
Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., obecnie 1.200.000 euro).
Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (np. nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy).
Natomiast przepisy nie wyłączają możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.
Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
Powyższe oznacza, iż jednorazowy odpis amortyzacyjny nie ma zastosowania w przypadku, gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.
Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 379, s. 5). Artykuł 1 ust. 1 lit. g) powołanego rozporządzenia stanowi, że rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach, z wyjątkiem pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.
Zauważyć należy, że odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów.
Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wyboru sposobu (metody) amortyzacji przysługuje podatnikowi niezależnie od formy nabycia środka trwałego.
Jednorazowy odpis amortyzacyjny jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego.
W świetle powyższego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzające, że "Jeżeli zatem z odrębnych przepisów wynika, że podatnik nie ma prawa do korzystania w określonym zakresie z pomocy publicznej, to w zakresie tym nie może również korzystać z pomocy publicznej w postaci jednorazowej amortyzacji, zważywszy, iż z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio wynika, iż ww. sposób dokonania odpisów amortyzacyjnych stanowi tę pomoc" oraz, że "Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy uznać, iż nie może Pan skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych" jest nieprawidłowe.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (kwota limitu odpisów amortyzacyjnych obowiązująca do dnia 31 grudnia 2008 r.).
Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., obecnie 1.200.000 euro).
Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (np. nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy).
Natomiast przepisy nie wyłączają możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.
Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
Powyższe oznacza, iż jednorazowy odpis amortyzacyjny nie ma zastosowania w przypadku, gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.
Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 379, s. 5). Artykuł 1 ust. 1 lit. g) powołanego rozporządzenia stanowi, że rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach, z wyjątkiem pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.
Zauważyć należy, że odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów.
Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wyboru sposobu (metody) amortyzacji przysługuje podatnikowi niezależnie od formy nabycia środka trwałego.
Jednorazowy odpis amortyzacyjny jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego.
W świetle powyższego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzające, że "Jeżeli zatem z odrębnych przepisów wynika, że podatnik nie ma prawa do korzystania w określonym zakresie z pomocy publicznej, to w zakresie tym nie może również korzystać z pomocy publicznej w postaci jednorazowej amortyzacji, zważywszy, iż z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio wynika, iż ww. sposób dokonania odpisów amortyzacyjnych stanowi tę pomoc" oraz, że "Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy uznać, iż nie może Pan skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych" jest nieprawidłowe.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
środa, 6 października 2010
NOWY TERMIN USTALANIA DOCHODU ZE ZBYCIA UDZIAŁÓW I AKCJI
W Sejmie znalazł się projekt nowelizacji art. 24 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307). Celem dodania w tym artykule ust. 17 i ust. 18 jest przesunięcie terminu opodatkowania dochodu z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny w postaci know-how, w związku z realizacją celu Działania 3.1 Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka „Inicjowanie działalności innowacyjnej”.
Proponowana regulacja pozwoli na efektywną realizację celu, jakiemu ma służyć Program Operacyjny – inicjowanie działalności gospodarczej. Program ten jest skierowany do osób, które nie mają środków na wdrożenie posiadanych przez siebie wartości niematerialnych w postaci know-how, tak by stały się produktem rynkowym. Utrzymanie obowiązujących obecnie zasad opodatkowania dla tego rodzaju przychodów z tytułu objęcia udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny przyczyniałoby się do zbycia ich zaraz po otrzymaniu, co byłoby sprzeczne z celem realizowanego programu.
Zaproponowano więc w niniejszym projekcie wprowadzenie szczególnej zasady ustalania dochodu, który przenosi powstanie zobowiązania podatkowego na dzień, w którym upływa 5 lat od dnia uzyskania przychodu. Natomiast w przypadku wcześniejszego zbycia przedmiotowych udziałów (akcji) dochód ustala się na dzień ich zbycia.
Ustawa wejdzie w życie z dniem ogłoszenia.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Proponowana regulacja pozwoli na efektywną realizację celu, jakiemu ma służyć Program Operacyjny – inicjowanie działalności gospodarczej. Program ten jest skierowany do osób, które nie mają środków na wdrożenie posiadanych przez siebie wartości niematerialnych w postaci know-how, tak by stały się produktem rynkowym. Utrzymanie obowiązujących obecnie zasad opodatkowania dla tego rodzaju przychodów z tytułu objęcia udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny przyczyniałoby się do zbycia ich zaraz po otrzymaniu, co byłoby sprzeczne z celem realizowanego programu.
Zaproponowano więc w niniejszym projekcie wprowadzenie szczególnej zasady ustalania dochodu, który przenosi powstanie zobowiązania podatkowego na dzień, w którym upływa 5 lat od dnia uzyskania przychodu. Natomiast w przypadku wcześniejszego zbycia przedmiotowych udziałów (akcji) dochód ustala się na dzień ich zbycia.
Ustawa wejdzie w życie z dniem ogłoszenia.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
W 2011 BĘDZIE PODWYŻKA AKCYZY NA PAPIEROSY
Rząd walczy z dopalaczami, tymczasem Ministerstwo Finansów przygotowało podwyżkę akcyzy na papierosy. Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym wprowadza zmiany do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2009 r. nr 3, poz. 11, z późn. zm.). Projekt zakłada:
1) wzrost stawek podatku akcyzowego na papierosy na 2011 r. na poziomie 4%;
2) wzrost stawek podatku akcyzowego na tytoń do palenia na 2011 r. na poziomie 4%;
3) wzrost stawki podatku akcyzowego na cygara i cygaretki na 2011 r. na poziomie 4%;
4) zniesienie najpopularniejszej kategorii cenowej (NKC) oraz zastąpienie NKC średnią ważoną detaliczną ceną sprzedaży;
5) zmianę istniejących definicji papierosów, cygar i cygaretek, oraz tytoniu do palenia.
Stawki akcyzy na wyroby tytoniowe do dnia 1 stycznia 2011 r. wyniesie:
1) na papierosy – 158,36 zł za każde 1.000 sztuk i 31,41% maksymalnej ceny detalicznej;
2) na tytoń do palenia – 102,32 zł za każdy kilogram i 31,41% maksymalnej ceny detalicznej;
3) na cygara i cygaretki – 244,40 zł za każde 1.000 sztuk.
Podwyższenie kwotowych stawek akcyzy na wyroby tytoniowe do zaproponowanej wysokości podyktowane jest przede wszystkim bezpieczeństwem wpływów do budżetu państwa, jak również koniecznością zwiększenia wpływów budżetowych w celu zmniejszenia deficytu.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
1) wzrost stawek podatku akcyzowego na papierosy na 2011 r. na poziomie 4%;
2) wzrost stawek podatku akcyzowego na tytoń do palenia na 2011 r. na poziomie 4%;
3) wzrost stawki podatku akcyzowego na cygara i cygaretki na 2011 r. na poziomie 4%;
4) zniesienie najpopularniejszej kategorii cenowej (NKC) oraz zastąpienie NKC średnią ważoną detaliczną ceną sprzedaży;
5) zmianę istniejących definicji papierosów, cygar i cygaretek, oraz tytoniu do palenia.
Stawki akcyzy na wyroby tytoniowe do dnia 1 stycznia 2011 r. wyniesie:
1) na papierosy – 158,36 zł za każde 1.000 sztuk i 31,41% maksymalnej ceny detalicznej;
2) na tytoń do palenia – 102,32 zł za każdy kilogram i 31,41% maksymalnej ceny detalicznej;
3) na cygara i cygaretki – 244,40 zł za każde 1.000 sztuk.
Podwyższenie kwotowych stawek akcyzy na wyroby tytoniowe do zaproponowanej wysokości podyktowane jest przede wszystkim bezpieczeństwem wpływów do budżetu państwa, jak również koniecznością zwiększenia wpływów budżetowych w celu zmniejszenia deficytu.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
wtorek, 5 października 2010
PRÓBKI I PREZENTY MAŁEJ WARTOŚCI. WYROK ETS!
W dniu 30 września 2010 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok dotyczący nieodpłatnego wydania towarów (EMI Group Ltd C-581/08). W obowiązującym stanie prawnym ani przepisy unijne, ani ustawa o VAT nie obejmuje opodatkowaniem nieodpłatnie przekazanych próbek i prezentów małej wartości. Wyrok zapadł w tyrbie pytania prejudycjalnego.
Pytanie sądu krajowego dotyczyło wykładni pojęć „próbka” i „prezenty o małej wartości” zawartych w art. 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 9, t. 1, s. 23).
Pytanie to zostało podniesione w związku ze sporem sądowym pomiędzy spółką EMI Group Ltd a Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs (brytyjskim organem podatkowym) w przedmiocie wniosku spółki EMI o zwrot kwot niesłusznie zapłaconych z tytułu podatku od wartości dodanej w okresie od kwietnia 1987 r. do czerwca 2003 r. z tytułu bezpłatnych egzemplarzy nagrań muzycznych dostarczanych różnych osobom w celu promocji wydawnictw muzycznych spółki oraz w przedmiocie wezwania do zapłaty podatku VAT za rozprowadzanie takich egzemplarzy.
Zgodnie z ww. przepisami VI dyrektywy zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie się ich nieodpłatnie albo bardziej ogólnie użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegały w całości lub w części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika [Wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki].
Trybunał orzekł, że:
1) „Próbką” w rozumieniu art. 5 ust. 6 zdanie drugie szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku jest egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczać tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględniania charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych.
2) Pojęcie „prezenty o małej wartości” w rozumieniu art. 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy 77/388 należy rozumieć w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie temu, by przepisy krajowe przewidywały ograniczenie pieniężne, takie jak ograniczenie ustanowione w przepisach będących przedmiotem sporu przed sądem krajowym, to jest ograniczenie do kwoty 50 GBP, w odniesieniu do prezentów przekazywanych na rzecz tej samej osoby w okresie dwunastomiesięcznym lub też stanowiących część serii kolejnych prezentów.
3) Artykuł 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy 77/388 zakazuje, by przepisy krajowe przewidywały domniemanie, na mocy którego towary stanowiące „prezent o małej wartości” w rozumieniu tego przepisu, przekazane przez podatnika na rzecz różnych osób zatrudnionych przez tego samego pracodawcę należy uznawać za prezenty przekazane na rzecz tej samej osoby.
4) Status podatkowy odbiorcy próbek nie ma wpływu na odpowiedzi udzielone na pozostałe pytania.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Pytanie sądu krajowego dotyczyło wykładni pojęć „próbka” i „prezenty o małej wartości” zawartych w art. 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 9, t. 1, s. 23).
Pytanie to zostało podniesione w związku ze sporem sądowym pomiędzy spółką EMI Group Ltd a Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs (brytyjskim organem podatkowym) w przedmiocie wniosku spółki EMI o zwrot kwot niesłusznie zapłaconych z tytułu podatku od wartości dodanej w okresie od kwietnia 1987 r. do czerwca 2003 r. z tytułu bezpłatnych egzemplarzy nagrań muzycznych dostarczanych różnych osobom w celu promocji wydawnictw muzycznych spółki oraz w przedmiocie wezwania do zapłaty podatku VAT za rozprowadzanie takich egzemplarzy.
Zgodnie z ww. przepisami VI dyrektywy zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie się ich nieodpłatnie albo bardziej ogólnie użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegały w całości lub w części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika [Wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki].
Trybunał orzekł, że:
1) „Próbką” w rozumieniu art. 5 ust. 6 zdanie drugie szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku jest egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczać tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględniania charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych.
2) Pojęcie „prezenty o małej wartości” w rozumieniu art. 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy 77/388 należy rozumieć w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie temu, by przepisy krajowe przewidywały ograniczenie pieniężne, takie jak ograniczenie ustanowione w przepisach będących przedmiotem sporu przed sądem krajowym, to jest ograniczenie do kwoty 50 GBP, w odniesieniu do prezentów przekazywanych na rzecz tej samej osoby w okresie dwunastomiesięcznym lub też stanowiących część serii kolejnych prezentów.
3) Artykuł 5 ust. 6 zdanie drugie VI dyrektywy 77/388 zakazuje, by przepisy krajowe przewidywały domniemanie, na mocy którego towary stanowiące „prezent o małej wartości” w rozumieniu tego przepisu, przekazane przez podatnika na rzecz różnych osób zatrudnionych przez tego samego pracodawcę należy uznawać za prezenty przekazane na rzecz tej samej osoby.
4) Status podatkowy odbiorcy próbek nie ma wpływu na odpowiedzi udzielone na pozostałe pytania.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
poniedziałek, 4 października 2010
ŚWIADCZENIA RZECZOWE W 2011
Znowelizowany zostanie z dniam 1 stycznia 2011 r. przepis odnoszacy się do zwolnienia podatkowego świadczeń rzeczowych.
Obecnie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
W praktyce przepis ten budzi wątpliwości interpretacyjne w zakresie pojęcia „świadczenia rzeczowe”. Mianowicie, czy obejmuje ono swoim zakresem wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze niepieniężnym, czy wyłącznie takie, których przedmiotem jest rzecz. Ponadto, czy podstawą wypłaty ekwiwalentu pieniężnego musi być świadczenie rzeczowe.
Celem wyeliminowania powyższych wątpliwości oraz złagodzenia warunków do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest propozycja zastąpienia świadczeń rzeczowych „świadczeniami”, które jest pojęciem ogólnym i obejmuje wszelkiego rodzaju świadczenia (zarówno rzeczowe, pieniężne jak i niepieniężne), z tym że do świadczeń tych nie należy kwalifikować świadczeń w postaci zapomóg wymienionych już w zwolnieniu zawartym w pkt 26 artykułu 21.
Ponadto w zmianie dotyczącej art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proponuje się zastąpienie wyrazów „od związków zawodowych” wyrazami „w tym od związków zawodowych”, co koresponduje z proponowaną zmianą brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym od świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – pobiera się podatek w wysokości 10% należności.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Obecnie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
W praktyce przepis ten budzi wątpliwości interpretacyjne w zakresie pojęcia „świadczenia rzeczowe”. Mianowicie, czy obejmuje ono swoim zakresem wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze niepieniężnym, czy wyłącznie takie, których przedmiotem jest rzecz. Ponadto, czy podstawą wypłaty ekwiwalentu pieniężnego musi być świadczenie rzeczowe.
Celem wyeliminowania powyższych wątpliwości oraz złagodzenia warunków do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest propozycja zastąpienia świadczeń rzeczowych „świadczeniami”, które jest pojęciem ogólnym i obejmuje wszelkiego rodzaju świadczenia (zarówno rzeczowe, pieniężne jak i niepieniężne), z tym że do świadczeń tych nie należy kwalifikować świadczeń w postaci zapomóg wymienionych już w zwolnieniu zawartym w pkt 26 artykułu 21.
Ponadto w zmianie dotyczącej art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proponuje się zastąpienie wyrazów „od związków zawodowych” wyrazami „w tym od związków zawodowych”, co koresponduje z proponowaną zmianą brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym od świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – pobiera się podatek w wysokości 10% należności.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
KSIĘGI RACHUNKOWE W 2011
Limit do prowadzenia ksiąg rachunkowych wynosi 1.200.000 euro. Wylicza się go według średniego kursu NBP euro na 30 września (3,9870 zł/euro, tabela nr 191/A/NBP/2010). Jednostka, której przychody netto za 2010 r. przekroczyly 4.784.400 zł, od stycznia 2011 r. musi prowadzić księgi rachunkowe.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
WYNAGRODZENIE MINIMALNE W 2011
Wynagordzenie minimalne może wynieść 1.386 zł lub 1.408 zł. We wtorek na posiedzeniu rząd zajmie się projektem rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r.
Według przepisów ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, wynagrodzenie to jest negocjowane w Komisji Trójstronnej i następnie przyjmowane przez rząd. Jeżeli strony do 15 lipca nie dojdą do porozumienia, rząd określa płacę minimalną w rozporządzeniu, które musi wydać do 15 września. Dotychczasowe negocjacje nie dały ostatecznego rezultatu. Wyraźnie widać, że rząd jest już po terminie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Według przepisów ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, wynagrodzenie to jest negocjowane w Komisji Trójstronnej i następnie przyjmowane przez rząd. Jeżeli strony do 15 lipca nie dojdą do porozumienia, rząd określa płacę minimalną w rozporządzeniu, które musi wydać do 15 września. Dotychczasowe negocjacje nie dały ostatecznego rezultatu. Wyraźnie widać, że rząd jest już po terminie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
niedziela, 3 października 2010
WSPÓLNE ROZLICZENIE W 2011
Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje zmiany, które wejdą w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Na tle stosowania zasad odnoszacych się do osób samotnie wychowujących dzieci (art. 6 ust. 2-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) dochodzi do licznych sporów interpretacyjnych pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi, brak też jednolitego orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie.
Przykładem wyroków korzystnych dla podatników jest prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2007 r. oraz wyrok z dnia 25 lutego 2009 r. Odmienne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 29 grudnia 2008 r., który podzielił stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym aby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy mieć nie tylko określony stan cywilny ale również wychowywać samotnie dziecko.
Do opinii tej przychylił się również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r., uznając, iż skarżący (który nie jest związany z matką dziecka związkiem małżeńskim, ale z nią mieszka i razem z nią wychowuje ich wspólne dzieci) nie wychowywał samotnie dzieci. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, iż ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego.
W konsekwencji powyższego, koniecznym stało się aby zmiana doprecyzowała pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci”, w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci.
W tym celu zaproponowano połączenie dotychczasowych brzmień art. 6 ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w jeden przepis, który precyzuje warunki korzystania z preferencji i jednocześnie pozwoli na odzwierciedlenie zamierzenia ustawodawcy dotyczącego samotnego wychowywania dzieci.
Ponadto nowelizacja wyeliminuje rozbieżności interpretacyjne, które pojawiają się zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i sądowym.
W obowiązującym stanie prawnym, generalną regułę dotyczącą opodatkowania dochodów małżonków ustanawia art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiągniętych przez nich dochodów.
Przepisem szczególnym w stosunku do ww. jest ust. 2. Na jego podstawie małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków niektórych kwot; w tym przypadku podatek określa się dla obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.
Wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków musi zostać wyrażony zarówno przez żonę jak i przez męża, z wyjątkiem wdów i wdowców.
Druga ze zmian dotyczących przepisów regulujących preferencyjne opodatkowanie osób samotnie wychowujących dzieci przewiduje, że zasada ta będzie miała zastosowanie również do następnych lat podatkowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje zmiany, które wejdą w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Na tle stosowania zasad odnoszacych się do osób samotnie wychowujących dzieci (art. 6 ust. 2-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) dochodzi do licznych sporów interpretacyjnych pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi, brak też jednolitego orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie.
Przykładem wyroków korzystnych dla podatników jest prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2007 r. oraz wyrok z dnia 25 lutego 2009 r. Odmienne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 29 grudnia 2008 r., który podzielił stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym aby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy mieć nie tylko określony stan cywilny ale również wychowywać samotnie dziecko.
Do opinii tej przychylił się również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r., uznając, iż skarżący (który nie jest związany z matką dziecka związkiem małżeńskim, ale z nią mieszka i razem z nią wychowuje ich wspólne dzieci) nie wychowywał samotnie dzieci. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, iż ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego.
W konsekwencji powyższego, koniecznym stało się aby zmiana doprecyzowała pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci”, w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci.
W tym celu zaproponowano połączenie dotychczasowych brzmień art. 6 ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w jeden przepis, który precyzuje warunki korzystania z preferencji i jednocześnie pozwoli na odzwierciedlenie zamierzenia ustawodawcy dotyczącego samotnego wychowywania dzieci.
Ponadto nowelizacja wyeliminuje rozbieżności interpretacyjne, które pojawiają się zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i sądowym.
W obowiązującym stanie prawnym, generalną regułę dotyczącą opodatkowania dochodów małżonków ustanawia art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiągniętych przez nich dochodów.
Przepisem szczególnym w stosunku do ww. jest ust. 2. Na jego podstawie małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków niektórych kwot; w tym przypadku podatek określa się dla obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.
Wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków musi zostać wyrażony zarówno przez żonę jak i przez męża, z wyjątkiem wdów i wdowców.
Druga ze zmian dotyczących przepisów regulujących preferencyjne opodatkowanie osób samotnie wychowujących dzieci przewiduje, że zasada ta będzie miała zastosowanie również do następnych lat podatkowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
STYPENDIA W 2011
Ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b korzystają stypendia, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, oraz stypendia dla uczniów i studentów przyznane przez organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego, na podstawie regulaminów zatwierdzonych przez organy statutowe udostępnianych do publicznej wiadomości za pomocą internetu, środków masowego przekazu lub wykładanych (wywieszanych) dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie dostępnych.
Zwolnione są stypendia w wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 380 zł, pod warunkiem że podatnik przed pierwszą wypłatą świadczenia złoży płatnikowi oświadczenie, że nie uzyskuje równocześnie innych dochodów podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem renty rodzinnej oraz niektórych innych dochodów.
Przepis ten wywołuje w praktyce wątpliwości interpretacyjne, które dotyczą nieterminowych wypłat, tj. w sytuacji gdy kwota wypłacana w danym miesiącu obejmuje należności przysługujące za kilka miesięcy, oraz kryterium dochodowości uprawniające do zwolnienia z opodatkowania stypendium.
Zmiana zaproponowana w projekcie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która ma wejść w życie z początkiem 2011 r. zmierza do zastąpienia limitu miesięcznego limitem rocznym w wysokości 3.800 zł, z jednoczesnym umożliwieniem korzystania z przedmiotowego zwolnienia w sytuacji uzyskiwania przez podatnika innych dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej.
Kryterium dochodowości nie powinno bowiem decydować o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz powinno być brane pod uwagę wyłącznie przy określaniu zasad przyznawania stypendium, zważywszy że w przeciwieństwie do innych zwolnionych stypendiów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 39 i 40 tej ustawy, ustawodawca nie przewidział takiego warunku.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Zwolnione są stypendia w wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 380 zł, pod warunkiem że podatnik przed pierwszą wypłatą świadczenia złoży płatnikowi oświadczenie, że nie uzyskuje równocześnie innych dochodów podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem renty rodzinnej oraz niektórych innych dochodów.
Przepis ten wywołuje w praktyce wątpliwości interpretacyjne, które dotyczą nieterminowych wypłat, tj. w sytuacji gdy kwota wypłacana w danym miesiącu obejmuje należności przysługujące za kilka miesięcy, oraz kryterium dochodowości uprawniające do zwolnienia z opodatkowania stypendium.
Zmiana zaproponowana w projekcie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która ma wejść w życie z początkiem 2011 r. zmierza do zastąpienia limitu miesięcznego limitem rocznym w wysokości 3.800 zł, z jednoczesnym umożliwieniem korzystania z przedmiotowego zwolnienia w sytuacji uzyskiwania przez podatnika innych dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej.
Kryterium dochodowości nie powinno bowiem decydować o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz powinno być brane pod uwagę wyłącznie przy określaniu zasad przyznawania stypendium, zważywszy że w przeciwieństwie do innych zwolnionych stypendiów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 39 i 40 tej ustawy, ustawodawca nie przewidział takiego warunku.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
RYCZAŁT OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH W 2011
Limit ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 150.000 euro. Podatnicy, którzy uzyskali przychody z działalności prowadzonej wyłącznie samodzielnie w wysokości nieprzekraczającej tej kwoty za rok 2010, tj. 591.975 zł, mogą w 2011 r. opodatkować się w tej formie.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na 1 października wyniósł 3,9465 zł (Tabela nr 192/A/NBP/2010).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na 1 października wyniósł 3,9465 zł (Tabela nr 192/A/NBP/2010).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
sobota, 2 października 2010
DODATEK ZA ROZŁAKĘ W 2011
W obecnym stanie prawnym wolny od podatku jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
Generalną zasadą jest, że dodatek za rozłąkę przysługuje w związku z przesiedleniem się do innej miejscowości, do czasu otrzymania lokalu umożliwiającego zamieszkanie z członkami rodzin. Wysokość dodatku ustalana jest za każdy dzień rozłąki i w większości przypadków wynosi 95% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
Dodatek za rozłąkę wypłacany jest w szczególności:
- funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego,
- żołnierzom zawodowym na podstawie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
- funkcjonariuszom celnym na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o służbie celnej,
- sędziom Sądu Najwyższego na podstawie ustawy o Sądzie Najwyższym,
- urzędnikom państwowym na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
Nowelizacja, która wejdzie w zycie od dnia 1 stycznia 2011 r. proponuje zmianę brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez odwołanie się wyłącznie do dodatku za rozłąkę przyznanego na podstawie przepisów ustaw oraz aktów wydanych na ich podstawie. Tym samym wyeliminuje ewentualne spory co do tego, czy mamy do czynienia z czasowym przeniesieniem pracownika, czy ze świadczeniem w postaci dodatku za rozłąkę.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Generalną zasadą jest, że dodatek za rozłąkę przysługuje w związku z przesiedleniem się do innej miejscowości, do czasu otrzymania lokalu umożliwiającego zamieszkanie z członkami rodzin. Wysokość dodatku ustalana jest za każdy dzień rozłąki i w większości przypadków wynosi 95% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
Dodatek za rozłąkę wypłacany jest w szczególności:
- funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego,
- żołnierzom zawodowym na podstawie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
- funkcjonariuszom celnym na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o służbie celnej,
- sędziom Sądu Najwyższego na podstawie ustawy o Sądzie Najwyższym,
- urzędnikom państwowym na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
Nowelizacja, która wejdzie w zycie od dnia 1 stycznia 2011 r. proponuje zmianę brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez odwołanie się wyłącznie do dodatku za rozłąkę przyznanego na podstawie przepisów ustaw oraz aktów wydanych na ich podstawie. Tym samym wyeliminuje ewentualne spory co do tego, czy mamy do czynienia z czasowym przeniesieniem pracownika, czy ze świadczeniem w postaci dodatku za rozłąkę.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
OPŁATA ZA EGZAMIN NA DORADCĘ PODATKOWEGO
Opłata za egzamin na doradcę podatkowego będzie wynosić 900 zł.
Analogicznie jak dotychczas, kwota opłaty za egzamin dotyczyć będzie całego egzaminu na doradcę podatkowego, a więc zarówno jego części pisemnej, jak też ustnej, bez możliwości wyodrębnienia w tej kwocie opłat częściowych za egzamin odnoszących się do poszczególnych etapów egzaminu.
W przypadku negatywnego wyniku z części pisemnej albo ustnej egzaminu na doradcę podatkowego opłata za ponowny egzamin z tej części egzaminu wyniesie 600 zł. Tak wynika z projektu rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wysokości opłaty za egzamin na doradcę podatkowego.
Zmianie ulegna równeiż zasady odbywania praktyk zawodowych kandydatów na doradców podatkowych.
Kandydaci na doradców podatkowych, będą odbywać dwuletnią praktykę zawodową w następującej kolejności:
1) w urzędzie skarbowym - przez okres 2 miesięcy;
2) w izbie skarbowej - przez okres 2 miesięcy;
3) w urzędzie kontroli skarbowej - przez okres 2 miesięcy;
4) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego - przez okres 18 miesięcy.
Kandydaci będą odbywać praktykę:
1) w urzędzie skarbowym i w izbie skarbowej - właściwych miejscowo w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, ze względu na miejsce zamieszkania kandydata;
2) w urzędzie kontroli skarbowej - mającym siedzibę w tym samym mieście wojewódzkim, co izba skarbowa;
3) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego, w przypadku wyrażenia zgody na przyjęcie kandydata na praktykę albo wyznaczenia przez Krajową Radę Doradców Podatkowych.
Praktyka nadal wynosić będzie 8 godzin w tygodniu.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Analogicznie jak dotychczas, kwota opłaty za egzamin dotyczyć będzie całego egzaminu na doradcę podatkowego, a więc zarówno jego części pisemnej, jak też ustnej, bez możliwości wyodrębnienia w tej kwocie opłat częściowych za egzamin odnoszących się do poszczególnych etapów egzaminu.
W przypadku negatywnego wyniku z części pisemnej albo ustnej egzaminu na doradcę podatkowego opłata za ponowny egzamin z tej części egzaminu wyniesie 600 zł. Tak wynika z projektu rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wysokości opłaty za egzamin na doradcę podatkowego.
Zmianie ulegna równeiż zasady odbywania praktyk zawodowych kandydatów na doradców podatkowych.
Kandydaci na doradców podatkowych, będą odbywać dwuletnią praktykę zawodową w następującej kolejności:
1) w urzędzie skarbowym - przez okres 2 miesięcy;
2) w izbie skarbowej - przez okres 2 miesięcy;
3) w urzędzie kontroli skarbowej - przez okres 2 miesięcy;
4) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego - przez okres 18 miesięcy.
Kandydaci będą odbywać praktykę:
1) w urzędzie skarbowym i w izbie skarbowej - właściwych miejscowo w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, ze względu na miejsce zamieszkania kandydata;
2) w urzędzie kontroli skarbowej - mającym siedzibę w tym samym mieście wojewódzkim, co izba skarbowa;
3) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego, w przypadku wyrażenia zgody na przyjęcie kandydata na praktykę albo wyznaczenia przez Krajową Radę Doradców Podatkowych.
Praktyka nadal wynosić będzie 8 godzin w tygodniu.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
MAŁY PODATNIK W PODATKU DOCHODOWYM W 2011
Lmity dla małego podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnych wynosi 1.200.000 euro. Po przeliczeniu na złote, od 1 stycznia 2011 r. limit ten wynosi dla wartości przychodu ze sprzedaży (plus VAT) 4.736.000 zł dla poprzedniego roku podatkowego (1.200.000 euro x 3,9465 zł = 4.735.800 zł). Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na 1 października wyniósł 3,9465 zł (Tabela nr 192/A/NBP/2010).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
piątek, 1 października 2010
CEL ZBIOROWEGO ZAKWATEROWANIA W 2011
Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje zmiany dotyczące ulgi na zakwaterowanie pracowników, które wejdą w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Z uwagi na obecne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i organy podatkowe, mają problemy praktyczne z określeniem, czy do otrzymywanego przez pracownika świadczenia można zastosować przedmiotowe zwolnienie, czy też nie.
Wątpliwość ta pojawia się ze względu na brak legalnej definicji pojęcia „kwatery prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania”, stąd często dochodzi do sporów interpretacyjnych, dotyczących znaczenia tego terminu. Wprowadza to niepotrzebną niepewność w zakresie możliwości stosowania zwolnienia.
Ograniczenie zwolnienia co do miejsca zakwaterowania nie wydaje się uzasadnione, nie zawsze bowiem istnieje możliwość zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych.
Zmiana dotycząca powyższego zwolnienia, proponuje zniesienie ograniczenia dotyczące miejsca zakwaterowania, przy jednoczesnym zachowaniu dotychczasowego limitu zwolnienia, a także wyłączeniu stosowania zwolnienia do pracowników, którzy zamieszkują w innej miejscowości niż zakład pracy i nie korzystają z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Obecne brzmienie tego przepisu zwalnia z opodatkowania wartość świadczenia dotyczącego zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych bez limitu kwotowego lub kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania z miesięcznym limitem 500 zł. Jednocześnie uzupełnieniem tej regulacji jest art. 21 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określający, że powyższe zwolnienie można zastosować wyłącznie do pracowników, którzy zamieszkują w innej miejscowości niż zakład pracy i nie korzystają z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Z uwagi na obecne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i organy podatkowe, mają problemy praktyczne z określeniem, czy do otrzymywanego przez pracownika świadczenia można zastosować przedmiotowe zwolnienie, czy też nie.
Wątpliwość ta pojawia się ze względu na brak legalnej definicji pojęcia „kwatery prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania”, stąd często dochodzi do sporów interpretacyjnych, dotyczących znaczenia tego terminu. Wprowadza to niepotrzebną niepewność w zakresie możliwości stosowania zwolnienia.
Ograniczenie zwolnienia co do miejsca zakwaterowania nie wydaje się uzasadnione, nie zawsze bowiem istnieje możliwość zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych.
Zmiana dotycząca powyższego zwolnienia, proponuje zniesienie ograniczenia dotyczące miejsca zakwaterowania, przy jednoczesnym zachowaniu dotychczasowego limitu zwolnienia, a także wyłączeniu stosowania zwolnienia do pracowników, którzy zamieszkują w innej miejscowości niż zakład pracy i nie korzystają z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Obecne brzmienie tego przepisu zwalnia z opodatkowania wartość świadczenia dotyczącego zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych bez limitu kwotowego lub kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania z miesięcznym limitem 500 zł. Jednocześnie uzupełnieniem tej regulacji jest art. 21 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określający, że powyższe zwolnienie można zastosować wyłącznie do pracowników, którzy zamieszkują w innej miejscowości niż zakład pracy i nie korzystają z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
WYŻSZE ODSETKI OD ZALEGŁOŚCI PODATKOWYCH W 2011
Od dnia 1 stycznia 2011 r. będą obowiązywać wyższe odsetki od zaległości podatkowych. Obecnie odsetki oblicza się jako dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego.
Od nowego roku stawka odsetek od zaległości podatkowych będzie stanowić dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego powiększonej o 2 punkty procentowe. Nie będzie mogła być jednak niższa niż 8%. Zmiana wynika z noweliacji przeisów Ordynacji podatkowej uchwalonej przez Sejm.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Od nowego roku stawka odsetek od zaległości podatkowych będzie stanowić dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego powiększonej o 2 punkty procentowe. Nie będzie mogła być jednak niższa niż 8%. Zmiana wynika z noweliacji przeisów Ordynacji podatkowej uchwalonej przez Sejm.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
MAŁY PODATNIK VAT W 2011
Mały podatnik to podatnik VAT, u którego w 2010 r. wartość sprzedaży (plus VAT) nie przekroczyła równowartości 1.200.000 euro, tj. 4.736.000 zł (1.200.000 euro x 3,9465 zł = 4.735.800 zł).
Mały podatnik to także podatnik VAT prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzający funduszami powierniczymi, będący agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli kwota prowizji nie przekroczyła w poprzednim roku równowartości 45.000 euro. Równowartość 45.000 euro to 177.592,50 zł. Zatem limit ten wyniesie 178.000 zł.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na 1 października wyniósł 3,9465 zł (Tabela nr 192/A/NBP/2010).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Mały podatnik to także podatnik VAT prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzający funduszami powierniczymi, będący agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli kwota prowizji nie przekroczyła w poprzednim roku równowartości 45.000 euro. Równowartość 45.000 euro to 177.592,50 zł. Zatem limit ten wyniesie 178.000 zł.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP na 1 października wyniósł 3,9465 zł (Tabela nr 192/A/NBP/2010).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Subskrybuj:
Posty (Atom)
