PAKIETY MEDYCZNE TO PRZYCHÓD DLA PRACOWNIKÓW

Pakiety medyczne należy opodatkować i oskładkować. Tak wynika z wydanej w dniu 24 maja 2010 r. uchwały 7 sędziów NSA, wydanej w związku z pytaniem prawnym.

Pracownik otrzymując pakiet medyczny wykupiony przez pracodawcę, uzyskuje bowiem korzyść majątkową, zatem powinna być ona opodatkowana, jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Istotny jest sam fakt uprawnienia do skorzystania z usług medycznych, a nie to czy pracownik faktycznie z nich skorzystał.

Zdaniem Sądu nie ma znaczenia jak pracodawca rozlicza się z podmiotem świadczącym usługi medyczne. Przychód powstaje także wtedy, gdy pracodawca dokonuje płatności za usługi medyczne ryczałtem.

Nie wyłącza opodatkowania abonamentów medycznych fakt, że pracownik nie jest zainteresowany korzystaniem z abonamentu. Pracownik może przecież złożyć oświadczenie o rezygnacji z przysługującego mu abonamentu medycznego i jednocześnie ma możliwość wystąpienia do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WPIS GOŚCINNY

Kolejne K.O. dla fiskusa – niech ktoś rzuci ręcznik na ring

W Rzeczpospolitej z 26 kwietnia 2010 r. – dodatek Prawo co dnia, w artykule pt. „Transakcja tylko raz może podlegać VAT” autorstwa pana Konrada Piłata opisany został wyrok WSA w Warszawie z dnia 22.04.2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 224/10), w którym Sąd po raz kolejny rozprawił się z interpretacją wydaną przez organ podatkowy w imieniu Ministra Finansów.

Przedmiotem rozpoznania sądowego było stanowisko organu, w którym stwierdzał on, że jeżeli polski podatnik VAT nabywa na terytorium innego państwa członkowskiego UE towary sprowadzone z państwa trzeciego przez podatnika z tego państwa, które nie zostały dopuszczone do obrotu na obszarze Unii, a następnie je sprzedaje polskiemu podatnikowi VAT jako końcowemu nabywcy, to w takich okolicznościach zastosowanie ma przepis z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż możliwości tej nie wyklucza przepis z ust. 4.

Z tego też względu organ uznał, iż w takiej sytuacji w 2006 r. przy procedurze celnej tranzytu (importu towarów dokonuje końcowy nabywca) dochodzi do transakcji łańcuchowej towarów wysyłanych lub transportowanych. Stąd też zdaniem organu podatkowego miejsce dokonania dostawy w takim przypadku jest przyporządkowane do pierwszego polskiego nabywcy towarów, w związku z czym to on powinien dokonać opodatkowania ich importu.

Stanowisko pierwotnego nabywcy było zgoła odmienne, ponieważ jego zdaniem w przypadku procedury tranzytu dotyczącej towarów niedopuszczonych do obrotu na obszarze UE (gdy rozpoczęcie wysyłki towarów zlokalizowane jest na terytorium państwa trzeciego) miejsce dostawy przyporządkowane jest do końcowego nabywcy, gdyż to on dokonuje ich importu.

Dla poparcia swoich racji pierwotny nabywca podnosił, że gdyby uznać stanowisko organu za prawidłowe, to w takiej sytuacji dochodziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności. To w kolejności (przy konsumpcyjnym charakterze podatku VAT) byłoby sprzeczne zarówno z prawem wspólnotowym, jak i z polską ustawą o VAT, ponieważ nie jest możliwe opodatkowanie towarów podatkiem VAT przed dopuszczeniem ich do obrotu na terytorium UE – w przedmiotowej sprawie miało to miejsce dopiero u końcowego ich nabywcy.

Sąd w całości podzielił zdanie skarżącego, w związku z czym uchylił interpretację organu podatkowego. Na okoliczność uzasadnienia wyroku WSA przywołał przepisy VI dyrektywy VAT, z których dało się wyinterpretować, że miejsce dokonania dostawy importowanych towarów znajduje się na terytorium tego państwa członkowskim UE, na którym nastąpił skutek ich importu, czyli tam gdzie zostały one dopuszczone do obrotu na terytorium UE.

Z opisanego wyroku WSA można wyciągnąć następujące wnioski:

• polski fiskus, czy to z uwagi na nieuctwo, czy też ze względu na swą pazerność za nic ma zasady prawa wspólnotowego, w związku z czym przepisy polskiej ustawy o VAT wykłada w sposób dowolny, w szczególności zaś gdy ryzyko wadliwego działania nie wywołuje negatywnych dla niego skutków odsetkowych – tak jest w przypadkach interpretacji indywidualnych,
• na szczęście poczynania fiskusa poddane są sądowej kontroli, której celem jest ochrona podatników przed jego niegodziwością,
• ochrona ta jest na tyle skuteczna, że ok. 60% interpretacji podatkowych jest uchylana przez sądy.

W związku z przedstawionymi wnioskami należałoby nie bez kozery postawić pytanie, czy ktoś wreszcie rzuci ręcznik na ring, aby biedny fiskus nie był już dalej obijany – wszak podatnicy to też litościwi ludzie.

doradca podatkowy

POWÓDŹ A PODATKI

Podatnicy dotknięci skutkami powodzi zapewne będą mogli uzyskać pomoc w postaci pewnych ulg podatkowych.

W roku 1997 r. było to między innymi odroczenie terminu płatności podatków. Odsetki od odroczonych kwot podatków były wtedy przez organy podatkowe umarzane, zgodnie z zaleceniem Ministra Finansów.

Podatnicy podatku dochodowego, którzy dokonywali darowizn na rzecz podmiotów gospodarczych z przeznaczeniem ich na usuwanie skutków powodzi, mieli prawo do odliczenia od dochodu kwoty tej darowizny - do wysokości 15% dochodu.

POWÓDŹ A PRAWO PODATKOWE

Dzięki uchwalonej w trybie nadzwyczajnym ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., podatnicy podatku dochodowego, którzy faktycznie ponieśli szkody materialne w związku z powodzią otrzymali możliwość korzystniejszego rozliczenia straty, kosztów uzyskania przychodów, ulg inwestycyjnych oraz przyśpieszonych odpisów amortyzacyjnych. Mniej sformalizowane było postępowanie z dokumentami podatkowymi.

Stratę, poniesioną w roku podatkowym obejmującym lipiec 1997 r. mogli pokrywać z dochodu uzyskanego w najbliższych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, a kwotę straty, pokrywaną z dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym, określał podatnik.

Kosztami uzyskania przychodów poza określonymi w ustawach podatkowych były także:

1) wierzytelności odpisane jako nieściągalne, uprzednio zarachowane jako przychody należne, których nieściągalność została spowodowana niewypłacalnością dłużnika wskutek powodzi albo
2) rezerwy utworzone na pokrycie wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne, których nieściągalność została uprawdopodobniona niewypłacalnością dłużnika wskutek powodzi,
3) w bankach oraz w jednostkach organizacyjnych będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek):

a) stracone kredyty (pożyczki) pomniejszone o kwotę niespłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, oraz o połowę tej części funduszu ryzyka, w jakiej pokryto nim stracone kredyty (pożyczki) udzielone przed dniem 6 lipca 1997 r. osobom dotkniętym skutkami powodzi, albo) rezerwy utworzone na pokrycie kredytów (pożyczek), o których mowa pod lit. a), z wyjątkiem rezerw utworzonych na pokrycie takich kredytów (pożyczek), które zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,

4) poniesione koszty inwestycji rozpoczętych przed dniem 6 lipca 1997 r., a zaniechanych do dnia 31 grudnia 1997 r. w związku z powodzią.

Przepisy te miały zastosowanie do tej części kosztów, która nie została pokryta odszkodowaniem lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie, w tym w formie darowizny.

W roku podatkowym, w którym podatnicy otrzymali odszkodowanie lub zwrot ww. kosztów, koszty uzyskania przychodów podlegały zmniejszeniu o otrzymane kwoty.

W okresie pięciu lat podatkowych, począwszy od roku podatkowego obejmującego lipiec 1997 r., podatnicy mogli korzystać z ulg inwestycyjnych, bez konieczności uzyskania, określonych w tych przepisach, wskaźników udziału dochodu w przychodach.

Podatnicy mogli także dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych na zasadach określonych w odrębnych przepisach, przy zastosowaniu stawek określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych zamieszczonych w tych przepisach, podwyższając je o współczynnik:

1) niewyższy niż 4 - w wypadku maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego,
2) niewyższy niż 6 - w wypadku budynków i budowli zaliczonych do grupy 1 i 2 Klasyfikacji, o której mowa w pkt 1.

Przepisy dotyczące przyśpieszonej amortyzacji miały zastosowanie do środków trwałych wprowadzonych przez podatnika po raz pierwszy do ewidencji (wykazu) środków trwałych i oddanych do używania w okresie od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.

Podatnicy dotknięci skutkami powodzi, musieli złożyć w urzędzie skarbowym, właściwym dla nich w sprawach podatku dochodowego, oświadczenie o poniesieniu faktycznych szkód materialnych albo przewidywanej możliwości ich poniesienia - w terminie do dnia 31 października 1998 r. Oświadczenie, poświadczone było przez organ gminy, na terenie której wystąpiła powódź, zawierało zwięzły opis szkód, bez konieczności dokonywania ich wyceny.

W wypadku zniszczenia wskutek powodzi dokumentów niezbędnych do określenia za rok podatkowy, obejmujący lipiec 1997 r., zobowiązania podatkowego, przyjmowano w urzędach wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków pozwalające na udowodnienie wysokości przychodów, kosztów ich uzyskania, dochodu (straty), podstawy opodatkowania, należnego podatku oraz wysokości odliczeń od podatku. Obowiązek zebrania tych dokumentów i wskazania świadków ciążyła na podatniku.

POWODŹ A DZIAŁANIA FISKUSA

Gminy otrzymały w 1997 r. z rezerwy celowej dotacje na finansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r.

Jednocześnie Minister Finansów nakazał organom podatkowym podjęcie działań zmierzających do poprawy realizacji podatków należnych od podmiotów, których nie dotknęła klęska powodzi.

W tym celu zaostrzono kryteria przy rozpatrywaniu wystąpień podmiotów gospodarczych o odroczenie płatności bądź rozłożenie zobowiązania na raty i stosowanie tego rodzaju ulg tylko w wyjątkowych wypadkach, a więc w których podatnik znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji płatniczej bądź podejmuje działania zmierzające do poprawienia swojej kondycji ekonomicznej, co w efekcie umożliwić mu miało zapłatę należności w odroczonym terminie.

Podjęto również czynności w zakresie niezwłocznego podejmowania działań egzekucyjnych we wszystkich przypadkach niedotrzymania terminu płatności oraz stosowania wszystkich możliwych środków egzekucyjnych, aż do całkowitego pokrycia zaległości. Szczególnie konsekwentna i stanowcza egzekucja była prowadzona w stosunku do podmiotów wykazujących trwale złą kondycję ekonomiczną i systematycznie zalegających ze spłatą podatków.

DOTACJA Z FUNDUSZU OCHRONY ŚRODOWISKA

Dofinansowanie przeznaczone na wymianę źródła ciepła (piecy), montaż instalacji solarnych oraz utylizację azbestu z Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej stanowi co prawda dotacje celowe w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, jednakże nie można ich uznać za dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, bowiem są udzielane z funduszu celowego, a nie z budżetu gminy.

Zatem nie spełniają one warunków niezbędnych do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2010 r.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WYPŁATY Z ZYSKU W SPÓŁCE PARTNERSKIEJ

Przychody (dochody) z udziału w spółce osobowej podlegają opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, co stanowi naturalną konsekwencję pozbawienia spółki osobowej statusu podatnika podatku dochodowego.

Tym samym środki stanowiące przychody Spółki partnerskiej, co do zasady stanowią już w momencie ich powstania przychody jej wspólników i u nich też są opodatkowane uzyskane z tego tytułu na przestrzeni roku podatkowego dochody z zachowaniem określonej przepisami proporcji.

Zatem wypłaty z zysku spółki partnerskiej, według Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stanowią czynność neutralną podatkowo, jako że zysk wypracowany w spółce to w istocie opodatkowane już środki jej wspólników. Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje opodatkowania wypłat z zysku spółki partnerskiej (interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

POLSKA WYGRAŁA PRZED TSWE

W dniu 20 maja 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości WE ogłosił wyrok w sprawie C-228/09 Komisja Europejska przeciwko Polsce. TSWE orzekł, że Polska nie naruszyła prawa europejskiego, wliczając podatek akcyzowy pobierany przy sprzedaży samochodów niezarejestrowanych w Polsce do podstawy opodatkowania VAT od tych samochodów.

Sprawa dotyczyła wykładni przepisów dyrektywy 2006/112/WE regulujących podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z tymi przepisami do podstawy opodatkowania wlicza się m.in. akcyzę i tym podobne podatki konsumpcyjne, nie wlicza się natomiast opłat ponoszonych w imieniu i na rzecz nabywcy – np. opłat rejestracyjnych w przypadku samochodów.

Komisja Europejska zakwestionowała to, że polski podatek akcyzowy od samochodów jest w rzeczywistości opłatą ściśle związaną z pierwszą rejestracją samochodu w Polsce i nie powinien być wliczany do podstawy opodatkowania VAT.

Dlatego wniosła skargę do ETS, zarzucając Polsce naruszenie przepisów dyrektywy VAT. Polska stała na stanowisku, że sporny podatek nie jest związany z rejestracją, lecz ze sprzedażą samochodu, stanowi więc typowy podatek konsumpcyjny i powinien być wliczany do podstawy opodatkowania VAT. ETS uznał, że Polska nie uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 78, 79, 83 i 86 dyrektywy
2006/112 i oddalił skargę, obciążając Komisję Europejską kosztami postępowania.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

PRZEKAZANIE NA INNE CELE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 stycznia 2010 r. uznał, że przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem w postaci - drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało.

Minister Finansów wskazywał, że nieodpłatne przekazanie towarów w ramach programów, akcji marketingowych, konkursu oraz inne przekazania, co do zasady, traktowane jest jako dostawa dokonywana w ramach prowadzonej działalności i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów.

Zaznaczył też, że przekazanie czyli fizyczne wydanie towaru wraz z przeniesieniem na inną osobę prawa do rozporządzania towarem nie może być utożsamiane z niepodlegającym opodatkowaniu zużyciem towarów wewnątrz przedsiębiorstwa, które uprawnia do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim ma bezpośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WPIS GOŚCINNY

Chuligaństwo interpretacyjne fiskusa ukarane po raz kolejny

W Dzienniku Rzeczpospolita – Prawo co dnia z 22 kwietnia 2010 r. opublikowany został artykuł pt. „Prawo do ryczałtu pozostaje” autorstwa p. Grażyny Leśniak, w którym opisany został wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt SA/Po 118/10), wydany na kanwie sporu zaistniałego pomiędzy producentem rolnym prowadzącym dział specjalny produkcji rolnej a fiskusem.

Podłożem sporu był kwestia, czy taki producent rozliczający się z dochodu na podstawie norm szacunkowych zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli jego przychody w roku poprzednim przekroczyły kwotę, która w myśl przepisów ustawy o rachunkowości zobowiązuje do prowadzenia tego rodzaju ewidencji księgowej – w aktualnym stanie prawnym jest to kwota 1.200.000 euro, przeliczana na złote wg średniego kursu NBP ogłoszonego na 30 września roku poprzedniego).

Fiskus oczywiście stał na stanowisku, że z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż przekroczenie wskazanej kwoty skutkuje koniecznością prowadzenia tychże ksiąg, w związku z czym producentowi z działów specjalnych produkcji rolnej nie przysługuje prawo do ustalania dochodu na podstawie norm szacunkowych.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się producent rolny, który uznawał, że jeżeli rozlicza się z dochodu na podstawie norm szacunkowych, to pomimo przekroczenia kwoty limitu z ustawy o rachunkowości w dalszym ciągu ma on prawo do stosowania tego sposobu opodatkowania swego dochodu, ponieważ wynika on jednoznacznie z treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osob fizycznych.

Sąd w wyroku przyznał rację podatnikowi uznając, iż wykładnia językowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mających zastosowanie do przedmiotowej sytuacji prowadzi do jednoznacznego i niebudzącego wątpliwości sposobu ich rozumienia, w związku z czym nie ma potrzeby stosowania innych rodzajów wykładni.

Z uwagi na to, że w artykule wskazane były jedynie przepisy z art. 24 ust. 4; art. 24a ust. ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy o rachunkowości warto się zapoznać również brzmieniem przepisu z art. 15 tej ustawy, które prawdopodobnie przesądziło o korzystnym rozstrzygnięciu sporu z fiskusem.

W tym celu przepis ten zacytuję w brzmieniu ustawowym:

Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Ponadto istotne jest również brzmienie przepisów z art. 24 ust. 4 oraz z art. 24a ust. 2 pkt. 2, w związku z czym warto je również zacytować:

Dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

W zacytowanych przepisach podkreśliłem te ich części, które moim zdaniem były przesądzające dla WSA. Cóż bowiem z nich wynika, ano wynika to, że:

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się wedg zasad ogólnych, czyli na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów jedynie wówczas, gdy producent rolny wybierze taki sposób rozliczania dochodu.

W takim jednak przypadku o zamiarze prowadzenia tejże księgi zobowiązany jest on powiadomić organ podatkowy.

Natomiast gdy nie decyduje się on na jej prowadzenie, to w takim przypadku – nawet przy przekroczeniu limitu 1.200.000 euro – w dalszym ciągu ma prawo do ustalania dochodu na podstawie norm szacunkowych.

Jaki zatem morał wynika z wyroku poznańskiego WSA, ano taki jak w bajce „O lisie co witał się już z gąską”. Na czymże on polega, ano na tym, że fiskus korzystając ze swego niechlujstwa przy tworzeniu ustaw podatkowych (projekty tych ustaw powstają w czeluściach Ministerstwa Finansów, a następnie są one uchwalane przez naszych przedstawicieli w Sejmie i Senacie) już witał się z podatnikiem, którego zamierzał ogołocić z pieniędzy, jednak robiąc ostatni skok na kasę wpadł w beczkę niechlujstwa, którą sam uszykował na podatników. Więc dobrze mu tak i niech na zawsze już w tej beczce pozostanie – wcale nie będzie nam go żal.

doradca podatkowy

PIASEK I ŻWIR W SPISIE Z NATURY

Podatnik nie zawsze musi uwzględniać w spisie z natury sporządzonym na koniec roku podatkowego posiadanych zasobów piasku i żwiru. W przypadku kopalni żwiru i piasku, a nie składu tych zasobów, podatnik nie jest zobowiązany do obejmowania ich spisem z natury (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DATA POWSTANIA PRZYCHODU

Za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co do zasady, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.

A zatem przychód powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi. Jeżeli jednak przed tym dniem zostanie wystawiona faktura albo zostanie uregulowana należność, to przychód powstanie odpowiednio wcześniej.

Nie można jednak utożsamiać pojęcia „uregulowania należności” z otrzymaną zaliczką bądź przedpłatą. Pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, nie zalicza się bowiem do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Stanowi o tym art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Regulacje zawarte w powyższym przepisie stanowią zatem odstępstwo od ogólnej reguły ustalania przychodu z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest okoliczność, że otrzymane lub należne kwoty mają charakter zaliczek (przedpłat) na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

O kwalifikacji otrzymanej zapłaty jako przychodu lub jako przedpłaty (zaliczki) decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy przedpłata, zaliczka nie mają takiego charakteru ze względu na każdorazową możliwość ich zwrotu przed terminem wykonania usług, na poczet których zostały wpłacone.

Fakt, że dana wpłata stanowi zaliczkę (przedpłatę) na poczet konkretnej usługi, która zostanie wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, musi zatem wynikać z postanowień zawartej umowy i powinien znaleźć odzwierciedlenie w treści dokumentacji (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WKŁADY NA KAPITAŁ ZAPASOWY

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega wyłącznie podwyższenie kapitału zakładowego, natomiast nie są opodatkowane wkłady powodujące podwyższenie kapitału zapasowego.

A zatem, podstawę opodatkowania powyższym podatkiem będzie stanowiła wartość, o którą zostanie podwyższony kapitał zakładowy. Natomiast nadwyżka (tzw. agio) przekazywana na kapitał zapasowy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

BONY DO SKLEPU INTERNETOWEGO

Sprzedaż „wirtualnego bonu” nie stanowi dostawy towaru, ani świadczenia usługi, zatem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż za sprzedany klientowi bon osoba uprawniona (pracownik) będzie mógł dokonać zakupów w sklepie internetowym pracodawcy.

W chwili sprzedaży „wirtualnego bonu” pracodawca nie wie bowiem, w jaki sposób „wirtualny bon” zostanie wykorzystany. Osoba uprawniona może nabyć towary lub usługi opodatkowane stawką podstawową, jedną ze stawek obniżonych, może nabyć towary lub usługi zwolnione z podatku VAT, może wreszcie w ogóle nie skorzystać z możliwości, jakie daje „bon” i w ogóle nie dokonać żadnych zakupów w sklepie internetowym pracodawcy.

Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 5 stycznia 2010 r.

UDOSTĘPNIANIE POWIATOWEGO ZASOBU GEODEZYJNEGO

Czynności związane z udostępnianiem powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wykonywane na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne można - na żądanie klienta - dokumentować rachunkami. Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DOWÓD ODBIORU KOREKTY NIE JEST WARUNKIEM ODLICZENIA VAT!

Prawo do zmniejszenia obrotu o kwotę udzielonego rabatu, zwróconego towaru, powstaje z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę wysokości obrotu.

Wystawienie faktury korygującej oraz jej doręczenie klientowi a następnie dołączenie do posiadanej dokumentacji dowodu odbioru faktury korygującej przez klienta jest jedynie wymogiem technicznym, a nie warunkiem powstania prawa do zmniejszenia obrotu, a w konsekwencji, zmniejszenia podatku VAT.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 21 kwietnia 2010 r. uznał, że:

Warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, od którego uzależniona jest możliwość obniżenia podstawy opodatkowania (a w konsekwencji obniżenie podatku należnego) stanowi bowiem środek krajowy naruszający w nadmiernym stopniu cele i treść Dyrektywy 112.

Brak jego spełnienia powoduje obciążenie ciężarem VAT - podatnika, w oderwaniu od jego rzeczywistej sytuacji podatkowej, naruszając nie tylko podstawowe zasady VAT takie jak: proporcjonalność VAT, neutralność VAT i opodatkowanie konsumpcji.

Art. 90 Dyrektywy 112 wyraźnie wskazuje na prawo do obniżenia podstawy opodatkowania, jednakże udzielenie kompetencji Państwom Członkowskim co do sformułowania warunków takiego obniżenia, nie oznacza pełnej dowolności działania Państwa Polskiego. Granicą dla takiej dowolności jest zasada proporcjonalności prawa wspólnotowego.

Należy uznać, że środek krajowy przewidziany w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT przekracza ramy tego, co konieczne jest dla osiągnięcia jego celu, osłabia bowiem zasady wspólnego systemu VAT, a zatem jest sprzeczny z ogólną zasadą prawa wspólnotowego - zasadą proporcjonalności.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

KOMU KASA FISKALNA 2011 i 2012 ROKU?

Ministerstwo Finansów opublikowało nowy projekt rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, które będzie obowiązywało w 2011 i 2012 roku.

Do ewidencjonowania przy zastosowaniu kas zobowiązani zostali wszyscy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych. Rozporządzenie to zawęża zakres stosowanych dotychczas zwolnień od tego obowiązku.

W wyniku likwidacji zwolnień od ewidencjonowania przy zastosowaniu kas najbardziej licznymi grupami zawodowymi podatników, którzy zostaną objęci obowiązkiem stosowania kas będą świadczący usługi prawnicze, doradcze i pokrewne, medyczne, w zakresie kultury, sportu.

Zachowane zostaje do dnia 31 grudnia 2012 r. dotychczasowe zwolnienie od obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas dla podatników o bardzo małych obrotach, tj. 40.000 zł.
Pozostaje dotychczasowe kryterium stosowania zwolnienia dla podatników rozpoczynających działalność.

Nadal bez względu na wysokość obrotów, obowiązkiem ewidencji przy zastosowaniu kas będą objęte czynności:

1) w zakresie świadczenia usług przewozów osób i ładunków taksówkami,

2) w zakresie pasażerskich przewozów regularnych i nieregularnych, gdzie nie stosuje się cen urzędowych za przejazd,

3) przy dostawie zespołów, podzespołów i części zamiennych do samochodów,

4) dostaw elektronicznego sprzętu powszechnego użytku oraz sprzętu fotograficznego,
sprzedaży wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,

5) płyt CD i DVD oraz niektórych innych nagranych nośników informatycznych (w tym zawierających oprogramowanie komputerowe), a także

6) sprzedaży wszelkiego rodzaju paliw płynnych oraz
wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych.

W projekcie rozporządzenia nie ma niktórych z dotychczas obowiązujących zwolnień w zakresie sprzedaży następujących usług lub towarów:

1) usług magazynowania i przechowywania towarów pozostałych - wyłącznie przechowywanie i dozór mienia - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU z 1997 r. - ex 63.12.14),

2) usług przechowalni bagażu na dworcach kolejowych -wyłącznie świadczonych przy użyciu urządzeń służących do automatycznej obsługi, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność (PKWiU z 1997 r. - ex 63.21.10-00.10)1),

3) usług przechowalni bagażu na dworcach autobusowych -nwyłącznie świadczonych przy użyciu urządzeń służących do automatycznej obsługi, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność (PKWiU z 1997 r. - ex 63.21.21-00.10) - usługi te będą mogły korzystać ze zwolnienia ewentualnie na mocy poz. 40 załącznika do projektu rozporządzenia, w której kompleksowo uregulowano zagadnienia stosowania zwolnień od ewidencji kasowej usług świadczonych przy zastosowaniu automatów,

4) usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU z 1997 r. - 74.1), za wyjątkiem usług notariuszy prowadzących repertorium A i P,

5) usług rzeczoznawstwa objętych również grupowaniem PKWiU usług architektonicznnych i inżynierskich - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU z 1997 r. – ex 74.2),

6) usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu -bktórych świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą PKWiU z 1997 r.- ex 74.5),

7) usług detektywistycznych i ochroniarskich - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU z 1997 r.- ex 74.6),

8) usług sekretarskich i tłumaczenia, z wyłączeniem usług drukarskich i powielaczowych (PKWiU z 1997 r. - ex 74.83),

9) usług komercyjnych pozostałych, gdzie indziej niesklasyfikowanych – m. in. usług w zakresie oceny zdolności kredytowej, usług świadczonych przez agencje inkasa - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU z 1997 r. – ex 74.84),

10) usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU z 1997 r.- 85),

11) usług związanych z rekreacją, kulturą i sportem, które dotychczas nie były jeszcze objęte obowiązkiem stosowania kas (PKWiU z 1997 r.- ex 92),

12) usług pogrzebowych i pokrewnych (PKWiU z 1997 r.- 93.03),

13) usług świadczonych w gospodarstwach domowych (PKWiU z 1997 r.- 95) - wyłączenie to również ma charakter formalny, gdyż przy zastosowanej w PKWiU metodyce klasyfikowania, usługi te w systemie VAT nie są objęte opodatkowaniem.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

UWAGA NA PRZEDAWNIENIE!

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w dniu 15 kwietnia 2010 r. orzekł m.in. o zasadach stosowania przedawnienia oraz obowiązku przechowywania dokumentów dotyczących nabycia udziału w gruncie dokonanego w 2002 r.

Sąd stwierdził, że zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. przedawnia się z końcem 2010 r. Wydatek poniesiony przez podatnika na nabycie w 2002 r. udziału w gruncie rolnym, przestał być obojętny podatkowo dopiero w 2004 r. i dopiero w tym roku wpłynął na wysokość zobowiązania podatkowego spółki.

Wydatek poniesiony na nabycie gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntu jest kosztem uzyskania przychodów dopiero w momencie zbycia gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Oznacza to, że wydatek poniesiony przez podatnika na nabycie w 2002 r. udziału w gruncie rolnym mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego zbycia, czyli roku 2004 r.

Organ podatkowy, wszczynając postępowanie kontrolne w 2007 r. w zakresie, m. in. rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r., uprawniony był do badania wszystkich transakcji podatnika, które miały wpływ na określenie zobowiązania podatkowego za 2004 r. w podatku dochodowym od osób prawnych.

Do transakcji takich należał także zakup przez podatnika w 2002 r. udziału w gruncie rolnym. Zaliczając ten wydatek do kosztów podatkowych w 2004 r., podatnik zobowiązany był przechowywać dokumenty dotyczące nabycia udziału w gruncie przez okres przewidziany dla innych dokumentów księgowych uwzględnianych w rozliczeniu za rok podatkowy 2004.

Podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasy przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że:

zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. przedawnia się z końcem 2010 r.

Wydatek poniesiony przez podatnika na nabycie w 2002 r. udziału w gruncie rolnym, przestał być obojętny podatkowo dopiero w 2004 r. i dopiero w tym roku wpłynął na wysokość zobowiązania podatkowego spółki.

Tym samym dopiero w 2004 r. organ mógł dokonać skutecznej weryfikacji tego wydatku. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że doszło do przedawnienia i weryfikacja kosztu poniesionego w 2002 r. nie była możliwa przez organy podatkowe w roku 2009.

Przedawnienie jest kategorią odnoszącą się, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, do zobowiązania podatkowego. Określenie zobowiązania podatkowego wymaga ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu, tj. różnicy między uzyskanym w roku podatkowym przychodem a kosztami jego uzyskania.

Jeśli wprost z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wydatek poniesiony w latach wcześniejszych staje się kosztem podatkowym dopiero na skutek zdarzeń zaistniałych w kolejnym roku podatkowym i dopiero w tym roku wpływa na wysokość podstawy opodatkowania, kształtując tym samym zobowiązanie podatkowe, to weryfikacja tego wydatku możliwa jest dopiero w momencie zaliczenia go kosztów podatkowych.

Brak bowiem podstawy prawnej do weryfikacji tego wydatku w roku jego poniesienia (w rozpoznawanej sprawie 2002 r.), gdyż jest on wówczas podatkowo obojętny, tj. nie wpływa na wysokość zobowiązania podatkowego za ten rok. Przedawniają się zobowiązania podatkowe, a nie wydatki podmiotów gospodarczych, które na wysokość tych zobowiązań nie mają wpływu.

Od 1 stycznia 2003 r. obowiązek przechowywania dokumentacji księgowej powiązany został z terminem przedawniania zobowiązania podatkowego.

Wykazując, zatem w roku 2004 r. jako koszt uzyskania przychodów wydatek poniesiony w roku 2002 r., spółka zobowiązana była przechowywać stosowną dokumentację, do czasu przedawnienia się zobowiązania za 2004 r. i udostępnić ją podczas kontroli dotyczącej tego roku podatkowego.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WYDATKI NA USŁUGI DORADCZE

Wydatki ponoszone z tytułu korzystania z usług doradczych niewątpliwie nie są powiązane z konkretnymi przychodami. Jeżeli jednak wiązały się z prowadzoną przez podatnika działalnością mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Warunkiem uznania tego rodzaju wydatków za koszt uzyskania przychodów jest jednak wykazanie przez podatnika, że poniesione wydatki są racjonalne co do zasady i co do wysokości. Wydatek musi być bowiem poniesiony w taki sposób by racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z nim spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodów.

Uzasadnieniem dla niektórych wydatków może być wyłącznie dążenie podmiotu do uniknięcia ewentualnych strat związanych z prowadzona działalnością gospodarczą.

To czy tego rodzaju okoliczności wystąpiły w konkretnej sprawie powinno być przedmiotem postępowania wyjaśniającego, którego efekty powinny zostać przedstawione w opisie stanu faktycznego przyjętego ostatecznie za podstawę rozstrzygnięcia.

W wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r. WSA we Wrocławiu uznał, że wydatki poniesione przez podatnika miały charakter usług doradztwa ogólnego i jako takie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Sąd uznał jednak, że:

warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych jest jednak wykazanie przez skarżącą spółkę, że są to wydatki racjonalne co do zasady i co do wysokości.

W szczególności, że poniesiony wydatek ma związek z prowadzoną przez podatnika działalnością i racjonalnie działający przedsiębiorca może spodziewać się, że wydatek ten z dużym prawdopodobieństwem będzie generował przychody w przyszłości.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

ZANIECHANE INWESTYCJE

Na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych inwestycją są środki trwałe w budowie, czyli zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszania już istniejącego środka trwałego.

Środkami trwałymi są natomiast m.in. nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Treść tych przepisów niedwuznacznie wskazuje więc, że inwestycją dotyczącą nieruchomości może być tylko taka budowa, montaż lub ulepszenie nieruchomości, gdy podatnik już dysponuje przedmiotem inwestycji, czyli samą nieruchomością.

Wszelkie działania zmierzające do nabycia nieruchomości i wszelkie koszty poniesione w związku z takimi działaniami nie mogą być potraktowane jako etap inwestycyjny, gdyż dopiero mogą one skutkować nabyciem nieruchomości i mogą ewentualnie stanowić element planu inwestycyjnego w szerokim, ale pozaprawnym sensie tego wyrazu.

Owszem, z punktu widzenia konkretnej inwestycji i w sensie ekonomicznym działania przygotowawcze i analityczne ściśle wiążą się z inwestycją sensu stricte, ale w sensie prawnym ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych i związane z nią przepisy ustawy o rachunkowości wyraźnie odróżniają sam etap przygotowawczy od inwestycji.

Inwestycją jest tylko prowadzona na nieruchomości budowa, montaż lub ulepszenie, zaś aby mówić o takiej budowie, montażu lub ulepszeniu sama nieruchomość musi już znajdować się w dyspozycji podatnika. Koszty poniesione w celu nabycia nieruchomości nie są kosztami inwestycji, co oczywiście nie zmienia faktu, że są kosztami uzyskania przychodu.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił stanowisko podatnika, iż

koszty analiz i opracowań wstępnych projektów, uzyskania odpowiednich dokumentów, koszty opinii biegłych, koszty usług prawnych są kosztami uzyskania przychodu, kwalifikowanymi na zasadach ogólnych, i nie stanowią one kosztów zaniechanych inwestycji.

Są one potrącane w dacie poniesienia. Prawidłowe jest też stanowisko podatnika, iż poniesione wydatki będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w razie rozpoczęcia inwestycji, przy czym wskazać należy, że rozpoczęcie inwestycji niczego nie zmienia w zakresie kwalifikowania wydatków poniesionych przed inwestycją (nabyciem tytułu prawnego do nieruchomości, na której będzie realizowana inwestycja).

Natomiast odnośnie do wydatków poniesionych po rozpoczęciu inwestycji, ale ostatecznie zaniechanych, wydatki takie nie tracą kosztowego charakteru, zaś potrącalne są w dacie zbycia inwestycji lub jej likwidacji.

Dotyczy to także wydatków na inwestycje poniesionych przed 1 stycznia 2009 r., ale co do których decyzja o ich zaniechaniu zapadła już po tej dacie (wyrok z dnia 16 kwietnia 2010 r.).

DOTACJA A VAT

Jeżeli otrzymana dotacja nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w ramach dotacji i pozostałych usług świadczonych przez firmę w ramach jej działalności, nie stanowi obrotu w świetle ustawy o VAT, tym samym nie podlega wykazaniu w deklaracjach VAT.

Otrzymana dotacja nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez firmę usług, a w ramach dotacji nie jest generowany dochód. Zakupione w ramach projektu towary i usługi w celu promocji przedsiębiorczości akademickiej nie służą innym czynnościom niezwiązanym z realizacją projektu. Wydatki te są finansowane w kwocie brutto.

W tym wypadku podatek VAT, zgodnie z umowami o dofinansowanie projektów, jest wydatkiem kwalifikowanym, tj. finansowanym z dotacji Kapitał Ludzki. Ponadto podatnik zobowiązał się do zwrotu zrefundowanej części podatku VAT, jeżeli zaistnieją przesłanki umożliwiające odzyskanie tego podatku.

Tak uważa Dyrektor Izbz Skarbowej w Warszawie, czemu dał wyraz w interpretacji indzwidualnej z dnia 9 lutego 2010 r.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DOTACJA NA ZAKUP ŚRODKÓW TRWAŁYCH

Jeżeli zakup środka trwałego został sfinansowany zarówno z otrzymanej na ten cel dotacji, jak i ze środków własnych podatnika, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych, jednakże jedynie od tej części jego wartości początkowej, która została sfinansowana ze środków własnych podatnika (niezwróconych mu w jakiejkolwiek formie).

Zatem wydatki sfinansowane z otrzymanego wsparcia finansowego oraz wsparcia pomostowego jeżeli poniesione zostały w celu uzyskania przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tak uważa Dyrektor Izbz Skarbowej w Katowicach, czemu dał wyraz w interpretacji indzwidualnej z dnia 8 grudnia 2009 r.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

UZASADNIONA OBAWA

Przesłanką warunkującą możliwość dokonania zabezpieczenia na majątku podatnika jest wystąpienie obawy, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. Przesłanka ta nie została przez ustawodawcę zdefiniowana, a jedynie zobrazowana okolicznościami faktycznymi.

Aby można było przyjąć zasadność zabezpieczenia musi zaistnieć okoliczność, która sprawia, iż zachodzi obawa utrudnienia lub udaremnienia egzekucji. Jak jednak wynika z przykładowo wymienionych przez ustawodawcę w art. 33 §1 Ordynacji podatkowej okoliczności świadczących o istnieniu takiej obawy (trwałe zaprzestanie uiszczania wymagalnych zobowiązań i podejmowanie czynności polegających na zbywaniu majątku) podstawy dokonania zabezpieczenia winny mieć związek ze stanem majątkowym dłużnika i jego możliwościami finansowymi oraz odnosić się do konkretnie ustalonego stanu faktycznego (wyrok WSA w Warszawie z 7 sierpnia 2009 r.).

Wykazanie przesłanek warunkujących dokonanie zabezpieczenia spoczywa na organie podatkowym. W uzasadnieniu decyzji organ winien wyraźnie podać przyczyny, dla których ustanawia zabezpieczenie, a o ich istnieniu muszą świadczyć dowody zgromadzone w sprawie. Konieczność wykazania przez organ podatkowy, że w danej sprawie zachodzą przesłanki dokonania zabezpieczenia wynika wprost z treści art. 33 §2 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że o jej istnieniu muszą świadczyć dowody zgromadzone w postępowaniu.

Decyzja o zabezpieczeniu musi być oparta na całokształcie okoliczności faktycznych i prawnych świadczących o tym, iż w danej sprawie może nie dojść do wykonania zobowiązania podatkowego.

Posłużenie się przez ustawodawcę terminem nieostrym i ocennym: istnieje uzasadniona obawa, iż zobowiązanie nie zostanie wykonane, jako warunkującym ustanowienie zabezpieczenia oznacza, że wyczerpanie dyspozycji ww. przepisu może nastąpić przez rozmaite stany faktyczne, o ile uznać będzie można, że świadczą one o wystąpieniu owej uzasadnionej obawy (wyrok WSA w Warszawie z 20 maja 2009 r.).

Przyjęcie, że obawa wystąpiła musi jednak zostać wykazane w postępowaniu podatkowym poprzez podanie konkretnych, rzeczywistych faktów skutkujących powstaniem takiego przeświadczenia. Niedopuszczalna jest dowolność w zakresie ustalania elementów stanu faktycznego, które miałyby uzasadniać ocenę o istnieniu tej obawy. Obawa ta musi być uzasadniona, a więc opierać się na faktach, a nie wyłącznie przypuszczeniach organu. Zważyć bowiem trzeba na fakt, iż zabezpieczenie oznacza władczą ingerencję w majątek podatnika bez należytego umocowania w decyzji wymiarowej.

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 14 kwietnia 2010 r.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

OPŁATA ADIACENCKA. KTO PŁACI?

Do uiszczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową drogi lub urządzeń infrastruktury technicznej zobowiązany jest podmiot będący właścicielem nieruchomości w dacie ustalenia opłaty adiacenckiej ostateczną decyzją administracyjną.

Tak uznał w wyroku z dnia 8 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w w Białymstoku.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

KARY ZA NIETERMINOWE PRZESYŁKI

Ponoszone przez spółkę wydatki na wypłatę odszkodowania, które stanowi wypełnienie obowiązków umownych z tytułu nieterminowego doręczania przesyłek w związku z niezawinionymi przez podatnika okolicznościami, związane są z zachowaniem źródła przychodów, mogą więc stanowić koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Tak wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

ZNOWELIZOWANO USTAWĘ O DORADZTWIE PODATKOWYM

W dniu 6 maja 2010 r. Sejm uchwalił nowelizację ustawy o doradztwie podatkowym.
Doradcy podatkowi uyzskają możliwość występowania przed sądami administracyjnymi w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Po wejściu w zycie nowelizacji czynności doradztwa podatkowego będą obejmować również udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych wyżej.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DORĘCZENIE ZASTĘPCZE

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Jest to środek dla usprawnienia postępowania podatkowego tzw. zastępczy sposób doręczania pism.

Doręczenie to wywołuje pożądany skutek, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1) pełnoletni domownik, sąsiad lub dozorca podejmie się oddania pisma adresatowi,

2) osoby te pokwitują odbiór pisma,

3) utrwalony zostanie fakt podjęcia się oddania pisma adresatowi, zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu zostaje umieszczone w oddawczej skrzynce pocztowej, na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Ażeby doręczenie było skuteczne, osoby podejmujące się oddania pisma, czyli domownik, dozorca lub sąsiad, powinny być pełnoletnie. Pokwitowanie jest dowodem doręczenia pisma domownikowi, natomiast dowód, że domownik podjął się oddania pisma adresatowi, stanowi dopiero wówczas, kiedy zawiera odpowiednią informację.

Jeżeli dorosły domownik odebrał decyzję, ale nie oświadczył, czy podejmuje się oddania tego pisma adresatowi, to decyzja nie została doręczona prawidłowo w trybie art. 149 Ordynacji podatkowej.

Zwrotne poświadczenie odbioru powinno być szczegółowo i prawidłowo wypełniane przez osobę doręczającą. Z dokumentu tego musi jednoznacznie wynikać, w jaki sposób przesyłka została doręczona. W przeciwnym razie doręczenie nie może zostać uznane za skuteczne (wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 kwietnia 2010 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

ŚWIADCZENIA MEDYCZNE DLA RODZIN PRACOWNIKÓW

Świadczenia medyczne opłacane przez pracodawcę na rzecz członków rodzin pracowników stanowią dla nich przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2008 r.).

Na płatniku ciąży obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł PIT-8C dla każdego członka rodziny pracownika, któremu zostały przyznane świadczenia medyczne.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

USTANOWIENIE PEŁNOMOCNIKA

Oświadczenie strony o ustanowieniu lub odwołaniu pełnomocnika złożone organowi podatkowemu w toku postępowania jest dla organu wiążące od daty powiadomienia go o tym fakcie i organ nie ma podstaw, by oświadczenie strony pominąć(wyrok WSA w Opolu z dnia 23 kwietnia 2010 r.).

Jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Pominięcie przez organ podatkowy pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

LOKAL WNIESIONY DO SPÓŁKI MAŁŻONKÓW

Spółka cywilna ma prawo uznać nieruchomość lokalową, stanowiącą majątek wspólny podatnika i jego małżonki, za środek trwały, i zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 27 listopada 2009 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

BEZ ODSETEK ZA SPÓŹNIONĄ DECYZJĘ!

Od dnia 1 lipca 2010 r. zaczną obowiązywać nowe przepisy dotyczące naliczania odsetek w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez organy kontroli skarbowej. Opublikowano ustawę z dnia 5 marca 2010 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej (Dz. U. nr 76, poz. 492).

Podatnicy kontrolowani organy podatkowe i organy kontroli skarbowej w zakresie naliczania odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych będą w jednakowej sytuacji, gdy w przypadku przedłużającego się postępowania kontrolnego kontrolowanym nie będą naliczane odsetki.

Dotychczas do postępowania kontrolnego prowadzonego przez organy kontroli skarbowej zastosowanie miały przepisy Ordynacji podatkowej, z wyjątkiem przepisu określającego okresy, w których podatnikowi nie są naliczane odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych. Podatnik musi zapłacić odsetki od zaległości podatkowych w przypadku kontroli i postępowania, prowadzonych przez organy kontroli skarbowej. W sytuacji gdy kontrola i postępowanie były prowadzone przez organy podatkowe jest zwolniony z zapłaty odsetek.

Zgodnie z nowymi przepisami odsetek za zwłokę nie będzie się naliczać za okres od dnia wszczęcia postępowania kontrolnego do dnia doręczenia decyzji wydanej w pierwszej instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 6 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania kontrolnego.

Zasada ta nie będzie maiła zastosowania, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyni się kontrolowany lub jego przedstawiciel lub opóźnienie powstanie z przyczyn niezależnych od organu.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

PORĘCZENIE JAKO PRZYCHÓD KREDYTOBIORCY

W wyroku z dnia 12 grudnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że udzielenie podatnikowi przez powiązaną z nim spółkę gwarancji i poręczenia wekslowego nieodpłatnie w celu zabezpieczenia kredytu udzielonego podatnikowi przez bank spełnia wymogi opodatkowania tego świadczenia jako nieodpłatnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ma istotnego znaczenia dla opodatkowania nieodpłatnego świadczenia okoliczność, że w przypadku poręczenia wekslowego nie postanowiono o wynagrodzeniu za tę czynność, skoro ustawa podatkowa przewiduje sposób określenia wysokości nieodpłatnego świadczenia. Zawarta przez skarżącą spółkę umowa nie przewidywała wynagrodzenia za poręczenie.

Jednakże dla zastosowania ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do poręczenia wekslowego rzeczą istotną jest stwierdzenie czy mają one charakter odpłatnej czy nieodpłatnej czynności prawnej (wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2009 r.).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

ZWROT VAT PODRÓŻNEMU

Możliwość zwrotu podatku VAT podróżnemu w sytuacji, gdy stempel potwierdzający wywóz towaru jest niezgodny ze wzorem określonym przez Ministra Finansów, wykluczył Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 6 stycznia 2010 r.

Zdaniem organu podatkowego imienny dokument obarczony brakami w postaci niewłaściwego wzoru stempla nie może stanowić podstawy do zastosowania 0% stawki podatku VAT od dokonanej sprzedaży, a tym samym zwrotu podatku VAT na rzecz podróżnego przedstawiającego fakturę nie potwierdzającą wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Przepisy ustawy o VAT dotyczące sprzedaży w systemie TAX-FREE zawierają szczegółowe warunki dotyczące, zarówno podmiotów dokonujących sprzedaży, jak i sposobu dokumentowania nabycia towaru przez podróżnego oraz wywiezienia go poza granice Wspólnoty i otrzymanie zwrotu podatku.

Określone przez Ministra Finansów wzory stempla potwierdzającego wywóz z terytorium wspólnoty są obowiązujące dla podatnika, a w przedstawionym dokumencie przez podróżnego takich stempli brakuje. W związku z czym, podatnik nie ma prawa do zwrotu tego podatku.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

PRACE INSTALACYJNE ŚCIŚLE ZWIĄZANE Z ROBOTAMI BUDOWLANYMI

Przychody uzyskiwane przez podatnika w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej polegające na wykonywaniu instalacji elektrycznych oraz pozostałych robót budowlanych wykończeniowych - sklasyfikowanych w PKWiU jako 45.31.1 - Roboty związane z montażem instalacji elektrycznych i osprzętu elektrycznego oraz 45.45.1 - Roboty budowlane wykończeniowe, pozostałe - w latach 2004-2010 podlegają opodatkowaniu ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 5,5%.

Tak uznał w interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Firma zajmowała się budową instalacji elektrycznych, budową instalacji sieci komputerowej (okablowanie strukturalne), w nowo budowanych budynkach na terenie kraju. Jest to rodzaj profesjonalnej instalacji (podtynkowej lub natynkowej), która polega na okablowaniu budynku, przygotowaniu i budowaniu tras kablowych i instalowaniu gniazd oraz montażu szafy rozdzielczej.

Wykorzystywana do pracy sprzętu komputerowego, faxów, drukarek, telefonów, Internetu, urządzeń sieciowych, itp. Instalacja budowana jest często w towarzystwie instalacji elektrycznej. Firma wykonywała dodatkowo proste roboty budowlane i wykończeniowe. Jako forma opodatkowania został wybrany ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DWA LATA NA WYKORZYSTANIE ŚRODKÓW FUNDUSZU INNOWACYJNOŚCI

Opublikowana została ustawa z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 75, poz 473). Nowelizacja dotyczy centrów badawczo-rozwojowych i wejdzie w życie w dniu 20 maja 2010 r.

Środki funduszu innowacyjności służą pokrywaniu kosztów prowadzenia badań i prac rozwojowych oraz kosztów związanych z uzyskaniem patentu na wynalazek.

Podatnik (centrum badawczo-rozwojowe), w roku podatkowym tworzenia funduszu może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy na fundusz innowacyjności. Nowelizacja dotycząca zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw wydłuża z roku do dwóch lat podatkowych okres, w którym podatnik może wykorzystać środki z funduszu innowacyjności bez konieczności zaliczenia ich do przychodów.

Więcej szczegółowych informacji na temat nowych przepisów otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

VAT NA PRACE REMONTOWE I KONSERWACYJNE W ZABYTKACH

Zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W poz. 11 tego załącznika zostały wymienione, jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem z pewnymi wyłączeniami.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. oraz Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w zakresie grupowania PKWiU 92.52.12-00.00: Usługi ochrony zabytków mieszczą się usługi:

1) konserwacji oraz rekonstrukcji zniszczonych dzieł sztuki (obrazów, mebli i innych elementów stolarki artystycznej, rzeźb itp.),

2) konserwacji miejsc i budynków zabytkowych i historycznych architektury murowanej lub drewnianej (z wyjątkiem prac budowlanych).

Prace klasyfikowane w tym grupowaniu charakteryzują się tym, że są wykonywane pod nadzorem konserwatorów zabytków, przez renowatorów zabytków, pomocników konserwatorskich lub innych fachowych pracowników właściwych do wykonywania tego rodzaju prac.

Natomiast usługi budowlane wykonywane w obiektach objętych nadzorem konserwatorskim związane z remontami, rozbudową, nadbudową lub adaptacją tych obiektów do potrzeb współczesnych mieszczą się w zakresie działu PKWiU 45: Roboty budowlane, w odpowiednim grupowaniu, w zależności od rodzaju wykonywanych prac. Mogą to być m.in. roboty: ziemne, fundamentowe, dachowe, murarskie, betoniarskie, instalacyjne (m.in. instalacje wodno-kanalizacyjne i c.o., instalacje elektryczne, klimatyzacyjne, alarmowe, przeciwpożarowe), izolacyjne i wykończeniowe.

W wyłączeniach od zwolnienia przewidzianych w pkt 5 poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy o VAT nie zostały ujęte usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 92.5, lecz wyłącznie usługi:
- wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5).

W sytuacji zatem, gdy zakres wymienionych prac remontowych i konserwatorskich w obiektach zabytkowych, w tym również polegających na wymianie stolarki okiennej i odnowie elewacji budynku zabytkowego, będzie wyczerpywać definicję usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 92.52.12-00.00: Usługi ochrony zabytków, o których była mowa wyżej, usługi te na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT będą podlegały zwolnieniu od podatku jako niewymienione w wyłączeniach od zwolnienia, przewidzianych w pkt 5 poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

KOSZTY Z TYTUŁU UŻYWANIA SAMOCHODÓW

Koszty z tytułu używania samochodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje wszelkie wydatki związane z używaniem samochodu prywatnego przez pracowników na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej.

Będą to zatem zarówno tzw. wydatki eksploatacyjne odnoszące się do samochodu, jak również inne koszty używania samochodu ponoszone w trakcie odbywania podróży służbowej, np. opłaty za parkowanie, czy przejazd autostradą. Koszty takie także są kosztami z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie także w wyroku WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2010 r.

Limitem określonym w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są zatem wszelkie wydatki dotyczące używania samochodu prywatnego do celów prowadzonej przez podatnika działalności.

Tym samym kosztami uzyskania przychodów będą wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 5 ww. ustawy.

Tak wynika z interpretacji zmieniającej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2010 r. stanowiącej o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, zwróconych pracownikom wydatków dotyczących opłat za przejazd autostradą oraz opłat parkingowych poniesionych przez pracowników podczas podróży służbowej.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

BRAK DATY WYSTAWIENIA NA FAKTURZE VAT RR

Polskie przepisy dotyczące zryczałtowanego opodatkowania rolników, realizują wskazania wynikające z VI Dyrektywy zarówno w zakresie stworzenia mechanizmów prawnych umożliwiających uzyskanie zryczałtowanego zwrotu podatku przez rolników ryczałtowych.

Ustanawiają również procedurę umożliwiającą bezpośrednim nabywcom produktów zbywanych przez rolników ryczałtowych zwiększenie podatku naliczonego o wypłacone przez nich rolnikom ryczałtowym kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku, poprzez określenie obowiązku spełnienia, przez podatników VAT, jasno określonych i możliwych do wykonania warunków, jeżeli chcą skorzystać z prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

Jeżeli na dokumencie zapłaty rolnikowi ryczałtowemu należności z faktury VAT RR brak jest wskazania jedynie daty wystawienia tej faktury, a spełnione są wszystkie inne warunki określone w art. 116 ust. 6ustawy o VAT, w tym podano numer takiej faktury pozwalający na jednoznaczne przyporządkowanie dokumentu zapłaty do konkretnej transakcji określonej w tej fakturze i zweryfikowanie terminowości dokonania tej zapłaty, pozbawienie nabywcy produktów rolnych prawa zwiększenia podatku naliczonego o zryczałtowany zwrot podatku w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zapłaty, narusza zasadę proporcjonalności wyrażoną w art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP.

Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 marca 2010 r.

OPODATKOWANIE ZYSKÓW Z AUKCJI GROSZOWYCH

w sprawie opodatkowania zysków z tzw. aukcji groszowych

Zasady prowadzenia aukcji internetowych, w szczególności metoda ich rozstrzygnięcia, decydują o zakwalifikowaniu tego rodzaju działalności jako gry losowej bądź jako przedsięwzięcia niemającego charakteru losowego. Działalność niemająca charakteru losowego i tym samym nieobjęta rygorami ustawy prowadzona jest przez podmioty na zasadach ogólnych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier.

Działalność o charakterze losowym podlega rygorom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, która stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest urządzanie gier hazardowych z wyłączeniem loterii promocyjnych. Podstawę opodatkowania podatkiem od gier w loterii audioteksowej stanowi przychód organizatora uzyskany z tej loterii.

Wprowadzenie powyższej regulacji umożliwia objęcie podatkiem od gier takich rodzajów aukcji internetowych, które ze względu na warunki udziału oraz metodę rozstrzygnięcia zostaną zakwalifikowane jako loterie audioteksowe (odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów Jacka Kapicy z dnia 5 stycznia 2010 r.).

DZIAŁY SPECJALNE PRODUKCJI ROLNEJ - KONIECZNIE KSIĘGI RACHUNKOWE?

Podatnicy prowadzący działy specjalne produkcji rolnej, u których dochód ustalany jest na podstawie norm szacunkowych dochodu rocznego są zobowiązani składać do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy deklarację PIT-6 o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku następnym.

Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego powstającego z mocy decyzji ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji chyba, że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalania zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym. Przepis ten stosuje się również do zaliczek na podatek.

Na podstawie danych wynikających z deklaracji PIT-6 o planowanej produkcji, organ podatkowy ma kompetencje do wydawania podatnikom osiągającym dochód z działów specjalnych produkcji rolnej decyzji ustalających wysokość miesięcznych zaliczek, od dochodu ustalonego na podstawie norm szacunkowych dochodu.

Zaliczki te są ustalane według takich samych zasad, jak podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie skali podatkowej.

W przypadku podatników prowadzących księgi zaliczki ustalane są nie na podstawie norm szacunkowych, tylko na podstawie przewidywań podatnika co do wysokości dochodu i na podstawie tych danych organ podatkowy określa decyzją wysokość zaliczek miesięcznych. Nie jest zaś tak, że podatnicy prowadzący księgi w działach specjalnych produkcji rolnej rozliczają się z zaliczek na podatek, jak podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą.

Opodatkowanie faktycznie osiągniętych dochodów następuje dopiero w zeznaniu rocznym. Tam bowiem wykazuje się i poddaje opodatkowaniu dochód faktycznie osiągnięty - wynikający z prowadzonych ksiąg (A. Bartosiewicz - Komentarz do art. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Lex 2008, pkt 5).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

DAROWIZNA PRZEDSIĘBIORSTWA A KOREKTA VAT

Jeżeli darczyńca nie dokonywał korekty podatku VAT naliczonego w związku z prowadzeniem wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, to obdarowany również nie będzie zobowiązany do dokonywania takiej korekty, pod warunkiem prowadzenia wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Taku waża Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2010 r.).

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Przedmiotową definicję zawiera art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5) koncesje, licencje i zezwolenia;

6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8) tajemnice przedsiębiorstwa;

9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów.

Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że nie podlegają opodatkowaniu transakcje zbycia przedsiębiorstwa, w tym np. sprzedaż, darowizna czy wniesienie go aportem.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

NAGRODA W KONKURSIE W TV

Wartość przewidzianych w konkursie nagród, gdy jednorazowa wygrana nie przekracza kwoty 760 zł jest objęta zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wygrane w konkursach i grach organizowanych i emitowanych przez środki masowego przekazu (prasa, radio, telewizja).

W przypadku nagród, których jednorazowa wartość przekracza kwotę 760 zł należny podatek należy obliczyć biorąc za podstawę całkowitą wartość nagrody.

Organizator konkursu występując w roli płatnika zryczałtowanego podatku w przypadku nagród o mieszanym charakterze, jest w stanie, przed wydaniem nagrody, pobrać zryczałtowany podatek od łącznej wartości nagrody (rzeczowej i pieniężnej).

Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, czemu dał wyraz w interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia 2010 r.

NIEOBOWIĄZKOWA OPIEKA MEDYCZNA PRACOWNIKA

Ministerstwo Finansów nie znajduje uzasadnienia do zmiany obecnego stanu prawnego w zakresie dotyczącym finansowania pracownikom przez pracodawców nieobowiązkowej opieki medycznej. Tak wynika z odpowiedzi Macieja Grabowskiego, podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansówna, interpelację poselską z dnia 29 kwietnia 2010 r.

Przypomnieć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r., skierował tą kwestię do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA.

Tzw. abonamenty medyczne obejmujące opieką medyczną pracowników, czasem wraz z członkami ich rodzin lub opłacanie składek ubezpieczenia zdrowotnego w firmach ubezpieczeniowych pozwalają pracodawcom poniesione wydatki na sfinansowanie opieki medycznej dla pracowników zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. nie obowiązuje ograniczenie dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Nowelizacja w tym zakresie objęła zarówno ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też w obecnym stanie prawnym pracodawca ponoszący wydatki na zapewnienie opieki zdrowotnej pracowników zarówno tej o charakterze obowiązkowym (np. medycyna pracy), jak i wykraczającej poza ten zakres, może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Po stronie pracowników natomiast wartość wykupionej przez pracodawcę opieki medycznej wykraczającej poza obszar określony w przepisach Kodeksu pracy i innych ustaw stanowi nieodpłatne świadczenie będące przychodem ze stosunku pracy.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

SPRZEDAŻ LEKÓW Z BONIFIKATĄ

Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne. Skoro więc z umowy między stronami wynika, że kwotą należną jest ta kwota, którą klient faktycznie wpłaca do kasy (sprzedający nie żąda od niego żadnej innej kwoty na podstawie zawartej umowy) to kwota ta stanowi przychód należny, podlegający opodatkowaniu (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2010 r.).

Udzielane przez aptekę bonifikaty widnieją na paragonie, w części tzw. niefiskalnej oraz na niefiskalnym raporcie kasowym - wydruku komputerowym z systemu aptecznego. Bonifikaty te nie są jednak ujęte w dziennym (dobowym) raporcie fiskalnym.

Do kasy apteki wpływa zatem faktycznie mniejsza kwota, niż wynikająca z dobowych raportów z kasy fiskalnej. Apteka dokonując sprzedaży leków lub materiałów medycznych żąda od kupującego określonej kwoty do zapłaty, co oznacza, że w momencie zawierania umowy sprzedaży cena danego leku będzie stronom znana.

Cena ta powinna jednak znaleźć odzwierciedlenie w dokumentach potwierdzających dokonanie transakcji sprzedaży (m.in. na paragonie oraz w fiskalnym raporcie dobowym).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

SPRZEDAŻ GRUNTU WIECZYSTEMU UŻYTKOWNIKOWI

Sprzedaż gruntu stanowiącego własność gminy na rzecz jej użytkownika wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.Sprzedaż gruntu objętego prawem użytkowania wieczystego, należy traktować jako dostawę towarów, gdyż grunty są towarami w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jeżeli grunt jest zabudowany (zatem nie jest gruntem innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę) do powyższej transakcji należy zastosować stawkę podatku w wysokości 22% (interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy).

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

NAJEM LOKALI POZA DZIAŁALNOŚCIĄ GOSPODARCZĄ

Czynność przeniesienia lokali użytkowych z ewidencji firmy i wynajmu w ramach działalności gospodarczej do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą, nie powoduje żadnych konsekwencji w podatku VAT. Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 8 kwietnia 2010 r.).

Przekazanie lokali użytkowych z wynajmu w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej do wynajmu niezwiązanego z zarejestrowaną działalnością gospodarczą nie spowoduje skutków w podatku VAT. Będzie to przesunięcie towarów w ramach jednej działalności opodatkowanej VAT.

Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

VAT OD OBCYCH PRZEWOZÓW AUTOKAROWYCH NIEZGODNY Z PRAWEM UE

Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że polskie przepisy nakładające VAT na zagranicznych przewoźników autokarowych w urzędzie celnym z chwilą wjazdu na terytorium Polski są niezgodne z unijnym prawem.

Ministerstwo Finansów pracuje już nad zmianą tych przepisów.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

ZWROT NADPŁATY DLA BYŁYCH WSPÓLNIKÓW. TAKŻE W AKCYZIE

Senacki projekt nowelizacji Ordynacji podatkowej złożony w Sejmie przewiduje, w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 10 marca 2009 r., wprowadzenie do tej ustawy przepisów regulujących złożenie korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT lub podatku akcyzowego przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tych podatków.

Trybunał Konstytucyjny orzekł w ww. wyroku o niezgodności art. 75 § 2 pkt 1 lit. b i § 3 oraz art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej w zakresie, w jakim nie regulują trybu złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tego podatku – z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP.

Dzięki nowelizacji uprawnienie do otrzymania zwrotu nadpłaty będzie zatem przysługiwać również byłym wspólnikom spółki cywilnej w zakresie zwrotu nadpłaty powstałej za okres, w którym spółka ta była podatnikiem podatku VAT lub podatku akcyzowego.

W przypadku byłych wspólników zwrot nadpłaty nastąpi na podstawie złożonego przez byłego wspólnika wniosku o stwierdzenie nadpłaty i skorygowanej deklaracji podatkowej wraz z załączonymi:

1) umową spółki, aktualną na dzień rozwiązania spółki;

2) wykazem rachunków bankowych byłych wspólników w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub rachunków byłych wspólników w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której są członkami, na które ma być dokonany zwrot nadpłaty.

Stroną w postępowaniu podatkowym w sprawie stwierdzenia nadpłaty w zakresie zobowiązań byłej spółki cywilnej będzie mogła być osoba, która była wspólnikiem spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

PIENIĄDZE W IKE WOLNE OD PODATKU

Od zgromadzonych środków na indywidualnym koncie emerytalnym podatnik nie ma obowiązku uiszczać podatku dochodowego, gdyż dochody te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2010 r.).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o indywidualnych kontach emerytalnych oszczędzający ma prawo do zwolnienia podatkowego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych wówczas, gdy na podstawie pisemnej umowy o prowadzenie IKE jednocześnie gromadzi oszczędności tylko na jednym IKE.

Wypłata środków pieniężnych z IKE może nastąpić, w zależności od wniosku oszczędzającego albo osoby uprawnionej, dokonywana jednorazowo albo w ratach.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

FAKTURY PAPIEROWE I ELEKTRONICZNE

Nie można przechowywać kopii faktur wyłącznie w formie elektronicznej (bez ich drukowania), nawet jeśli istnieje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku, skoro oryginały faktur VAT miały postać drukowaną (interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy).

Podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Dokumenty te przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Dotyczy to odpowiednio faktur i faktur korygujących oraz duplikatów faktur wystawionych lub otrzymanych w formie elektronicznej.

Nie ma możliwości przechowywania w formie elektronicznej faktury, którą przekazano kontrahentowi w formie papierowej. Przepisy nie przewidują, aby podatnicy mogli przechowywać w postaci elektronicznej dokumenty, kopie faktur sprzedaży wystawianych w formie papierowej, z możliwością ich wydruku dopiero w przypadku zaistniałej potrzeby.

Przeciwnie, przepisy nakładają na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży i faktur korygujących w takiej postaci, w jakiej powstały w momencie wystawienia oryginałów tych dokumentów, wskazując jednocześnie na odrębność tych zasad dla faktur wystawionych w formie elektronicznej.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

SPRZEDAŻ KOLEKCJI

Przychody uzyskiwane ze sprzedaży elementów kolekcji, dokonanej po upływie pół roku od ich nabycia, nie są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz przychodami z odpłatnego zbycia innych rzeczy. Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2009 r.).

Jednym z podstawowych warunków dla zakwalifikowania przychodów jako uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły.

Obowiązki podatkowe zależą od okoliczności uzyskania przychodów. W sytuacji, gdy sprzedaż rzeczy dokonywana jest przez podatnika w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas posiada znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast gdy sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu zwane odpłatnym zbyciem rzeczy.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

AKCYZA NA GAZ ZIEMNY SPRĘŻONY (CNG)

W najbliższym czasie nie są przewidywane zmiany w opodatkowaniu akcyzą dla gazu ziemnego sprężonego (CNG) przeznaczonego do napędu silników spalinowych.

Takiej odpowiedzi udzielił w dniu 17 marca 2010 r. na interpelację poselską podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Jacek Kapica.

W obecnym stanie prawnym, stawka akcyzy na gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe objęte pozycją CN 2711 oraz gazowe węglowodory alifatyczne objęte pozycją CN 2901 w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych (w tym CNG) wynosi 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).

Wysokość krajowej stawki na CNG wynika bezpośrednio z minimalnego poziomu opodatkowania gazu ziemnego przeznaczonego do napędu silników spalinowych określonego w tabeli A załącznika I dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, który wynosi 2,6 euro/GJ.

Oznacza to, że przy obowiązującym na rok 2010 kursie euro w wysokości 4,2450 zł/euro krajowa stawka akcyzy wypełnia jedynie kryterium minimum unijnego.

Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż do ww. węglowodorów w stanie gazowym przeznaczonych do napędu silników spalinowych do dnia 31 października 2013 r. stosuje się zerową stawkę akcyzy.

Zatem gaz ziemny sprężony (CNG) nie jest obecnie w praktyce obciążony podatkiem akcyzowym. Cena detaliczna gazu ziemnego sprężonego (CNG) wynosiła w dniu 22 marca 2010 r. na stacji tankowania w Warszawie przy ul. Kasprzaka 25 2,22 zł/m3.

Biorąc pod uwagę aktualne średnie ceny detaliczne, według notowań Polskiej Izby Paliw Płynnych, oleju napędowego ON – 4,09 zł/l, w tym akcyza – 1,048 zł/l, i benzyny silnikowej Pb 95 – 4,50 zł/l, w tym akcyza – 1,565 zł/l, paliwo to jest znacznie bardziej konkurencyjne w stosunku do konwencjonalnych paliw ciekłych.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

EWIDENCJA PRZEBIEGU POJAZDU

Warunkiem zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodów jest prowadzenie przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu.

Brak ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie tej ewidencji w sposób niepozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, że wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego składników majątku podatnika, w tym także na podstawie zawartej umowy użyczenia, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (interpretacja indywidualna z dnia 22 kwietnia 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

JEDNORAZOWA AMORTYZACJA MOTOCYKLA

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że mały podatnik ma prawo zastosować jednorazowy odpis amortyzacyjny od środka trwałego jakim jest posiadany przez niego motocykl.

Więcej na ten temat dowiesz się pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com

WPIS GOŚCINNY

Budowla w budynku, czyli ile jest cukru w cukrze

Próba nowelizacji Ustawy Prawo budowlane, zamierzana w Ustawie z dnia 23 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw, skierowana przez Prezydenta RP do Trybunału Konstytucyjnego wprowadziła sporo zamieszania, chociaż jeszcze nie obowiązuje.

Powstało ono na tle zmiany definicji obiektu budowlanego, za który uznawany jest również budynek.

W jeszcze aktualnie obowiązującym brzmieniu definicja ta wygląda w następujący sposób:
• ilekroć jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Po nowelizacji przepis ten miałby mieć następujące brzmienie:
• ilekroć jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi służącymi do eksploatacji tego budynku.

W związku z zamierzaną zmianą definicji budynku jako obiektu budowlanego, z czegóż wnika to zamieszanie. Ano wynika ono z tego, że interpretatorzy gminni wyciągnęli takie ot wnioski:
• skoro w skład budynku wchodzą również instalacje i urządzenia służące jego eksploatacji i jeżeli w budynku zainstalowane będą urządzenia techniczne oraz ich części budowlane wraz z fundamentami pod nie spełniające definicję budowli (art. 3 pkt. 1 lit. b, pkt. 3 ustawy Prawo budowlane – definicja ta w wyniku nowelizacji nie ulegnie zmianie), to w takich okolicznościach stanowiły one będą samodzielny przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości – odrębny od opodatkowania samego budynku!

Gminni interpretatory prawa zaczęli snuć sen o podatkowym eldorado, gdyż podstawa opodatkowania w przypadku budowli będącej urządzeniem technicznym ustalana jest od jej wartości, a ta często znacznie przekracza wartość samego budynku, który ją skrywa.

O ile można zrozumieć, że pieniądz podatkowy wszakże „pecunia non olet”, to już trudno jest zrozumieć dlaczego zapach ten mąci umysły tak dalece, że aż „straszno” i „śmieszno” zarazem.

Dlaczego straszno? Straszno jest z tego powodu, że budowlą – urządzeniem technicznym wraz z jego częściami budowlanymi może być tylko to, co nie jest budynkiem. Budynek zaś to taki obiekt budowlany, który nie jest budowlą.

W skład zaś takiego budynku wchodzą wszystkie te instalacje i urządzenia, które wespół z nim stanowią całość służącą jego eksploatacji w takim zakresie, w jakim ustalono jego przeznaczenie.

Oznacza to, np. że jeżeli będzie to budynek kotłowni, to jego integralną, prawnie i funkcjonalnie nieodłączną częścią składową jest zarówno fundament pieca, choćby przez to, że jest w sposób trwały związany z substancją budynku, jak i sam piec.

Takie przykłady można by mnożyć w nieskończoność i zawsze będzie wychodziło, że to co jest w budynku nie może być odrębną budowlą.

Na zakończenie należy powiedzieć jeszcze dlaczego śmieszno. Ano śmieszno dlatego, że próba interpretowania znowelizowanych przepisów do złudzenia przypomina wątek polskiej komedii filmowej, w którym jegomość o określonym ilorazie inteligencji prowadził badania: ile jest cukru w cukrze.

Parafrazując należałoby powiedzieć: ile jest budowli w budynku. Konia z rzędem należałoby dać takiemu mądrali, który by nie dla hecy, ale dla „pecunia non olet” ludziom rozumnym taką zbitkę pojęciową logicznie udowodnił.

doradca podatkowy

ULGA W SPŁACIE ZOBOWIĄZAŃ PODATKOWYCH

Ministerstwo Finansów nie zamierza wprowadzić zmian w zasadach udzielania ulg w spłacie podatków.

Nie przewiduje się wprowadzenia obligatoryjnego udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych przez organ podatkowy, w sytuacji spełnienia przez przedsiębiorców określonych kryteriów. Tak wynika z odpowiedzi na interpelację poselską udzieloną w dniu 26 lutego 2010 r. przez Macieja Grabowskiego, Podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów.

Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość udzielania, na wniosek podatnika, ulg w spłacie zobowiązań podatkowych w następujących formach:

1) odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty,

2) odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetek określonych w decyzji,

3) umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej; umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.

Przesłankami udzielenia ulg w spłacie zobowiązań podatkowych jest ważny interes podatnika lub interes publiczny.

Przepis ten, posługując się pojęciami ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego, jednocześnie ich nie definiuje ani też nie odsyła do innych aktów prawnych.

Pojęcia ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego są pojęciami niedookreślonymi, które nie mają stałej treści - pojęcia te mają odrębną treść znaczeniową w zależności od kontekstu sprawy. Dlatego też ich treść powinna być oceniana z uwzględnieniem konkretnych okoliczności występujących w danej sprawie.

W tym zakresie istnieje bogate orzecznictwo sądów administracyjnych, które wskazuje, jakie okoliczności powinny być brane pod uwagę przy ocenie przesłanek udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych - ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego.

Uszczegółowienie przesłanek uprawniających organy podatkowe do udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych jest niemożliwe i zachodzi poważna obawa, że pewne sytuacje społeczno-gospodarcze lub zdarzenia mogące wpływać na sytuację materialną podatników, zachodzące często nagle i wymagające szybkiej reakcji, mogłyby zostać nieobjęte tym przepisem.

Ponadto należy mieć na uwadze, że ww. ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, udzielane przedsiębiorcom, stanowią, zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego, pomoc publiczną. Pomoc taka jest dopuszczalna tylko w ściśle określonych sytuacjach, wynikających z obowiązującego na terytorium Polski prawodawstwa Wspólnoty Europejskiej oraz polskich unormowań.

Organ podatkowy może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą, jeżeli oprócz przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego zostaną spełnione ww. warunki, a mianowicie:

1) ulgi te nie stanowią pomocy publicznej,

2) ulgi te stanowią pomoc de minimis w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis,

3) ulgi stanowią pomoc publiczną udzieloną na cele wymienione enumeratywnie w Ordynacji podatkowej (m.in. na szkolenia, zatrudnienie, na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw).

Udzielanie ulg w spłacie podatków należy co do zasady traktować jako jedną z form pomocy udzielanej przedsiębiorcom przez państwo lub samorząd. Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie regulują kwestii dotyczących pomocy publicznej.

Kwestie pomocy publicznej reguluje ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, która mianem pomocy publicznej określa pomoc państwa spełniającą przesłanki określone w art. 107 ust. 1 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Ponadto zasady dopuszczalności udzielania pomocy publicznej określają przepisy traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 107 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wsparciem dla przedsiębiorców uznawanym za pomoc publiczną jest wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi, co powoduje niezgodność ze wspólnym rynkiem.

Przewidziane w Ordynacji podatkowej ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych mają charakter wyjątkowy i stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. Dlatego też równie wyjątkowy charakter muszą mieć okoliczności uzasadniające zastosowanie przez organ podatkowy wskazanych w ustawie ulg.

Z tych też względów ustawodawca odstąpił od automatycznego stosowania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych i pozostawił organowi swobodę decyzji co do zastosowania bądź odmowy przyznania ulgi.

Uznaniowość decyzji organu, jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie, wyraża się w możliwości negatywnego dla podatnika rozstrzygnięcia nawet w sytuacji zaistnienia przesłanek zastosowania ulgi.

Jednak w każdym przypadku organ podatkowy jest zobligowany do ustalenia i oceny wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych pod kątem istnienia przesłanek do zastosowania ulgi.

W przypadku decyzji uznaniowej organ podatkowy zobowiązany jest w sposób czytelny, umożliwiający kontrolę poszczególnych etapów rozumowania, zaprezentować wszystkie przesłanki faktyczne i interpretacyjne swojego wnioskowania.

Chcesz wiedzieć jak prawidłowo napisać wniosek o ulgę w spłacie podatków, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com