Czy osoba fizyczna, będąca obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, prowadząca działalność gospodarczą na terytorium RP, jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych bez względu na wysokość uzyskiwanych przychodów?
Mając na uwadze wynikającą z Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zasadę równego traktowania obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej – osoby fizyczne (będące obywatelami państw Unii Europejskiej) nieposiadające obywatelstwa polskiego powinny być traktowane tak jak obywatele polscy, w związku z czym zastosowanie do nich znajduje art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j.: Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.), w świetle którego osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.
Za rok 2010 kwota ta wynosi 4.784.400 zł.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
czwartek, 30 września 2010
OPŁATA SKARBOWA OD ZMIANY POZWOLENIA
W piśmie dnia z 12 sierpnia 2010 r. w sprawie opłaty skarbowej od zmiany wydanego pozwolenia, Ministerstwo Finansów przypomniało, że przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. nr 225, poz. 1635 ze zm.) dzielą czynności organów administracji publicznej na 3 grupy (czynności urzędowe, zaświadczenia, zezwolenia), a zatem rozstrzygnięcia indywidualne dokonywane w formie decyzji objęte są opłatą skarbową bądź jako czynności urzędowe, bądź jako zezwolenia (pozwolenia, koncesje).
Zakwalifikowanie określonej grupy czynności organów administracji publicznej do kategorii „zezwolenia” oznacza, że żadna z decyzji dotyczących konkretnego zezwolenia (jego wydania, zmiany, wygaszenia) nie może być oceniana w kontekście przepisów I części załącznika – dotyczącej czynności urzędowych.
W przypadku zezwoleń przepisy określają odrębnie stawki od zezwolenia i odrębnie od zmiany zezwolenia.
Na podstawie ust. 46 III części załącznika opłacie skarbowej podlega zmiana wydanego zezwolenia (pozwolenia, koncesji), w przypadku gdy dotyczy:
1) przedłużenia terminu ważności,
2) rozszerzenia zakresu działalności lub
3) treścią zmiany jest kolejny rodzaj działalności.
Powyższy katalog przypadków zmiany zezwolenia (pozwolenia, koncesji), w których powstaje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, jest katalogiem zamkniętym.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż zmiany wydanych pozwoleń, o charakterze innym niż określone w ust. 46 części III załącznika, nie implikują obowiązku zapłaty opłaty skarbowej.
Właściwym do oceny charakteru zmiany wydanego zezwolenia (pozwolenia, koncesji) jest organ uprawniony do interpretacji przepisów materialnych, na podstawie których zmiana jest dokonywana.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
Zakwalifikowanie określonej grupy czynności organów administracji publicznej do kategorii „zezwolenia” oznacza, że żadna z decyzji dotyczących konkretnego zezwolenia (jego wydania, zmiany, wygaszenia) nie może być oceniana w kontekście przepisów I części załącznika – dotyczącej czynności urzędowych.
W przypadku zezwoleń przepisy określają odrębnie stawki od zezwolenia i odrębnie od zmiany zezwolenia.
Na podstawie ust. 46 III części załącznika opłacie skarbowej podlega zmiana wydanego zezwolenia (pozwolenia, koncesji), w przypadku gdy dotyczy:
1) przedłużenia terminu ważności,
2) rozszerzenia zakresu działalności lub
3) treścią zmiany jest kolejny rodzaj działalności.
Powyższy katalog przypadków zmiany zezwolenia (pozwolenia, koncesji), w których powstaje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, jest katalogiem zamkniętym.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż zmiany wydanych pozwoleń, o charakterze innym niż określone w ust. 46 części III załącznika, nie implikują obowiązku zapłaty opłaty skarbowej.
Właściwym do oceny charakteru zmiany wydanego zezwolenia (pozwolenia, koncesji) jest organ uprawniony do interpretacji przepisów materialnych, na podstawie których zmiana jest dokonywana.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: ekspertax@gmail.com
środa, 29 września 2010
STRATY W PRZESYLE ENERGII ELEKTRYCZNEJ
Nie uznaje się za straty i podlega opodatkowaniu zużycie energii elektrycznej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, natomiast straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, jak i straty powstałe podczas transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 110 kV nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.
W piśmie z dnia 9 lipca 2010 r. w kwestii opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej stanowiącej straty powstające w wyniku transformacji energii w transformatorach oraz rozdzielni głównej, Ministerstwo Finansów wskazało, że kwestia strat w przesyle energii została uregulowana w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), zgodnie z którym za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją. Powyższa regulacja ma zastosowanie w stosunku do strat technicznych.
Przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii, należy wskazać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej, określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym.
Skoro liczone i wykazywane przez podatnika straty wynikają z różnic bilansowych liczników i strat transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 110 kV, w związku z czym nie będzie miało zastosowania, zwolnienie z art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej, jak również zużycie tej energii w celu podtrzymania tych procesów produkcyjnych. W takim przypadku ww. zwolnienie nie znajdzie zastosowania, gdyż w tym wypadku mamy do czynienia ze stratami energii, a nie ze zużyciem w procesie produkcji energii elektrycznej lub w celu podtrzymania tych procesów.
Jednocześnie wskazać należy, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Regulacji Energetyki wynika, że energię elektryczną zużytą w procesie transformacji (różnicę pomiędzy energią dostarczoną do transformatora i oddaną z transformatora) należy traktować jako straty energii przesyłanej lub dystrybuowanej, gdyż powstają one w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w związku z czym nie ma podstaw do dzielenia strat energii na powstałe w procesie grzania się rdzenia i powstałe podczas tworzenia pola magnetycznego, a tym bardziej do kwalifikowania jednych do strat energii, a drugich do zużycia.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W piśmie z dnia 9 lipca 2010 r. w kwestii opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej stanowiącej straty powstające w wyniku transformacji energii w transformatorach oraz rozdzielni głównej, Ministerstwo Finansów wskazało, że kwestia strat w przesyle energii została uregulowana w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), zgodnie z którym za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją. Powyższa regulacja ma zastosowanie w stosunku do strat technicznych.
Przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii, należy wskazać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej, określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym.
Skoro liczone i wykazywane przez podatnika straty wynikają z różnic bilansowych liczników i strat transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 110 kV, w związku z czym nie będzie miało zastosowania, zwolnienie z art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej, jak również zużycie tej energii w celu podtrzymania tych procesów produkcyjnych. W takim przypadku ww. zwolnienie nie znajdzie zastosowania, gdyż w tym wypadku mamy do czynienia ze stratami energii, a nie ze zużyciem w procesie produkcji energii elektrycznej lub w celu podtrzymania tych procesów.
Jednocześnie wskazać należy, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Regulacji Energetyki wynika, że energię elektryczną zużytą w procesie transformacji (różnicę pomiędzy energią dostarczoną do transformatora i oddaną z transformatora) należy traktować jako straty energii przesyłanej lub dystrybuowanej, gdyż powstają one w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w związku z czym nie ma podstaw do dzielenia strat energii na powstałe w procesie grzania się rdzenia i powstałe podczas tworzenia pola magnetycznego, a tym bardziej do kwalifikowania jednych do strat energii, a drugich do zużycia.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
wtorek, 28 września 2010
CERTYFIKAT REZYDENCJI PODATKOWEJ
Płatnik pobrał w trakcie roku podatek u źródła według stawki wynikającej z ustawy, ponieważ podatnik nie przedstawił certyfikatu rezydencji. W okresie późniejszym podatnik dostarczył płatnikowi certyfikat. Kto ma prawo wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty? Czy uprawnienie to przysługuje tylko podatnikowi, czy również płatnikowi?
Zgodnie z art. 72 §1 pkt 2 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się m.in. kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Na podstawie art. 75 § 1 ww. ustawy podatnik jest podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w sytuacji, gdy kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego przez niego podatku.
Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje również płatnikom, jeżeli:
a) w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
b) w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
c) nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
Płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.
Z przedstawionego zapytania wynika, że nadpłata powstała na skutek pobrania przez płatnika od podatnika podatku w wysokości wyższej od należnej.
W takim przypadku nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 75 §2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Po stronie płatnika nie powstała nadpłata, wobec czego nie jest on uprawniony do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty. W opisanej sytuacji prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje, na podstawie art. 75 § 1 tej ustawy, podatnikowi.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Zgodnie z art. 72 §1 pkt 2 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się m.in. kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Na podstawie art. 75 § 1 ww. ustawy podatnik jest podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w sytuacji, gdy kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego przez niego podatku.
Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje również płatnikom, jeżeli:
a) w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
b) w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
c) nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
Płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.
Z przedstawionego zapytania wynika, że nadpłata powstała na skutek pobrania przez płatnika od podatnika podatku w wysokości wyższej od należnej.
W takim przypadku nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 75 §2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Po stronie płatnika nie powstała nadpłata, wobec czego nie jest on uprawniony do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty. W opisanej sytuacji prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje, na podstawie art. 75 § 1 tej ustawy, podatnikowi.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
poniedziałek, 27 września 2010
WYKŁADNIA PROKONSTYTUCYJNA
Nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji podatkowej, zwana ustawą o transparentności przewiduje obowiązek stosowania, w przypadku kilku możliwych sposobów wykładni przepisów podatkowych, wykładni prokonstytucyjnej, czyli takiej która najlepiej chronić będzie interesy podatnika.
Prokonstytucyjna wykładnia prawa (w tym przepisów ustawy) wymaga poszukiwania takiego rezultatu wykładni ustawy, by respektować wartości konstytucyjne uznał w wyroku z dnia 26 czerwca 2006 r. Wojewódzi Sąd Administracyjny w Poznaniu.
Organy podatkowe, mając wątpliwości co do konstytucyjności przepisów wykonawczych i ich zgodności z ustawą podatkową, powinny w trakcie postępowania podatkowego podjąć w tym zakresie stosowne działania prawne, a nie odsyłać podatnika - po zakończeniu postępowania administracyjnego - na drogę postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Sąd najzupełniej słusznie zgromił praktykę organów administracji podatkowej. Nie jest bowiem prawdą, że w polskim systemie prawnym organy te pozbawione są środków uzgodnienia swoich decyzji stosowania prawa z porządkiem konstytucyjnym. Prawdą jest natomiast, że od substratu osobowego tych organów wymaga to wykazywania innych postaw wobec prawa niż oportunistycznych - glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 lutego 2002 roku, OSP 2003/2/17.
Skoro od lat - mimo jednoznacznej i druzgoczącej krytyki orzecznictwa sądowego i doktryny - ma miejsce ignorowanie przez urzędników obowiązku stosowania prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa na rzecz wykładni oportunistycznej najłatwiejszej w danym przypadku dla urzędnika, a szkolenia i dorobek teorii prawa okazały się niewystarczające by ten problem rozwiązać w codziennej pracy tysięcy urzędników, to uzasadniona jest proponowana ingerencja ustawodawcy w treść Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji podatkowej, by obowiązek stosowania wykładni prokonstytucyjnej był wyraźnie ustawowo nałożony. Tak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o transparentności.
Przepis art. 120 Ordynacji podatkowej otrzyma następujace brzmienie:
§1. Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa, przestrzegając w procesie stosowania prawa zasady prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa.
§2. Organy podatkowe są zobowiązane wykładać i stosować przepisy prawa w sposób zapewniający realizację zasad konstytucyjnych oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych. W przypadku istnienia alternatywnych rezultatów wykładni przepisów prawa, organy podatkowe są zobowiązane do wyboru tego rezultatu wykładni przepisów, który najpełniej realizuje chronione konstytucyjnie prawa i obowiązki oraz postanowienia ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Prokonstytucyjna wykładnia prawa (w tym przepisów ustawy) wymaga poszukiwania takiego rezultatu wykładni ustawy, by respektować wartości konstytucyjne uznał w wyroku z dnia 26 czerwca 2006 r. Wojewódzi Sąd Administracyjny w Poznaniu.
Organy podatkowe, mając wątpliwości co do konstytucyjności przepisów wykonawczych i ich zgodności z ustawą podatkową, powinny w trakcie postępowania podatkowego podjąć w tym zakresie stosowne działania prawne, a nie odsyłać podatnika - po zakończeniu postępowania administracyjnego - na drogę postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Sąd najzupełniej słusznie zgromił praktykę organów administracji podatkowej. Nie jest bowiem prawdą, że w polskim systemie prawnym organy te pozbawione są środków uzgodnienia swoich decyzji stosowania prawa z porządkiem konstytucyjnym. Prawdą jest natomiast, że od substratu osobowego tych organów wymaga to wykazywania innych postaw wobec prawa niż oportunistycznych - glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 lutego 2002 roku, OSP 2003/2/17.
Skoro od lat - mimo jednoznacznej i druzgoczącej krytyki orzecznictwa sądowego i doktryny - ma miejsce ignorowanie przez urzędników obowiązku stosowania prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa na rzecz wykładni oportunistycznej najłatwiejszej w danym przypadku dla urzędnika, a szkolenia i dorobek teorii prawa okazały się niewystarczające by ten problem rozwiązać w codziennej pracy tysięcy urzędników, to uzasadniona jest proponowana ingerencja ustawodawcy w treść Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji podatkowej, by obowiązek stosowania wykładni prokonstytucyjnej był wyraźnie ustawowo nałożony. Tak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o transparentności.
Przepis art. 120 Ordynacji podatkowej otrzyma następujace brzmienie:
§1. Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa, przestrzegając w procesie stosowania prawa zasady prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa.
§2. Organy podatkowe są zobowiązane wykładać i stosować przepisy prawa w sposób zapewniający realizację zasad konstytucyjnych oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych. W przypadku istnienia alternatywnych rezultatów wykładni przepisów prawa, organy podatkowe są zobowiązane do wyboru tego rezultatu wykładni przepisów, który najpełniej realizuje chronione konstytucyjnie prawa i obowiązki oraz postanowienia ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
KAŻDA SPRAWA OTRZYMA METRYKĘ
Nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji podatkowej, zwana ustawą o transparentności przewiduje, że z chwilą wszczęcia postępowania podatkowego w aktach sprawy zostanie jej nadana metryka sprawy (nowy art. 165c Odrynacji podatkowej).
W treści metryki zostaną uwidacznione wszystkie osoby, które uczestniczyły w podejmowaniu czynności w postępowaniu podatkowym wraz z określeniem wszystkich podejmowanych przez te osoby czynności w postępowaniu podatkowym wraz z odpowiednim odesłaniem do dokumentów zachowanych w formie pisemnej lub elektronicznej odzwierciedlających te czynności.
Metryka sprawy, wraz z dokumentami do których odsyła, będzie stanowić obowiązkową część akt sprawy i będzie na bieżąco aktualizowana.
Wzór metryki sprawy, określi Minister Finansów.
Zmieniony art. 210 Odrynacji podatkowej przewiduje, że uzasadnienie faktyczne decyzji będzie musiało zawierać w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów którym dał wiarę oraz przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.
Uzasadnienie prawne decyzji będzie musiało zawierać w szczególności:
1) przytoczenie przepisów prawa w oparciu, o które organ ustalił treść normy prawnej będącej podstawą prawną decyzji,
2) wskazanie, czy istnieje więcej niż jeden alternatywny rezultat wykładni przepisów i ustalenia treści normy prawnej będącej podstawą prawną decyzji oraz - jeżeli to ma miejsce,
3) wskazanie powodów przyjęcia przez organ rezultatu wykładni przepisów i ustalenia treści normy prawnej zastosowanego w sprawie.
Celem nowelizacji jest zwiększenie transparentności udziału poszczególnych urzędników w procesie wydania rozstrzygnięć w sprawach obywateli oraz transparentności uzasadnienia podjęcia takiego a nie innego rozstrzygnięcia w sprawie. Ustawa dotyczy zarówno rozstrzygania spraw administracyjnych jak i rozstrzygania spraw podatkowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W treści metryki zostaną uwidacznione wszystkie osoby, które uczestniczyły w podejmowaniu czynności w postępowaniu podatkowym wraz z określeniem wszystkich podejmowanych przez te osoby czynności w postępowaniu podatkowym wraz z odpowiednim odesłaniem do dokumentów zachowanych w formie pisemnej lub elektronicznej odzwierciedlających te czynności.
Metryka sprawy, wraz z dokumentami do których odsyła, będzie stanowić obowiązkową część akt sprawy i będzie na bieżąco aktualizowana.
Wzór metryki sprawy, określi Minister Finansów.
Zmieniony art. 210 Odrynacji podatkowej przewiduje, że uzasadnienie faktyczne decyzji będzie musiało zawierać w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów którym dał wiarę oraz przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.
Uzasadnienie prawne decyzji będzie musiało zawierać w szczególności:
1) przytoczenie przepisów prawa w oparciu, o które organ ustalił treść normy prawnej będącej podstawą prawną decyzji,
2) wskazanie, czy istnieje więcej niż jeden alternatywny rezultat wykładni przepisów i ustalenia treści normy prawnej będącej podstawą prawną decyzji oraz - jeżeli to ma miejsce,
3) wskazanie powodów przyjęcia przez organ rezultatu wykładni przepisów i ustalenia treści normy prawnej zastosowanego w sprawie.
Celem nowelizacji jest zwiększenie transparentności udziału poszczególnych urzędników w procesie wydania rozstrzygnięć w sprawach obywateli oraz transparentności uzasadnienia podjęcia takiego a nie innego rozstrzygnięcia w sprawie. Ustawa dotyczy zarówno rozstrzygania spraw administracyjnych jak i rozstrzygania spraw podatkowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
MOC WIĄŻĄCA INTERPRETACJI PODATKOWYCH
Jaka jest moc wiążąca pisemnych interpretacji indywidualnych, obowiązujących od 1 lipca 2007 r.?
W odniesieniu do pisemnych indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawanych na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), nie można mówić o nałożeniu na podatnika żadnych obowiązków.
W odróżnieniu od przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących do dnia 1 lipca 2007 r., które wskazywały wprost na związanie organów podatkowych i organów kontroli podatkowej interpretacją (art. 14b §2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2007 r.), obecnie obowiązujące przepisy nie nadają takiego znaczenia interpretacji.
Co prawda istnieje ochrona podatnika przed skutkami wydania błędnej interpretacji, jednakże ustawodawca zdecydował się na usunięcie z Ordynacji przepisów, które wskazywały na wiążący charakter interpretacji. W szczególności dotyczy to art. 14b §2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2007 r.), który zakazywał organom podatkowym wydawać decyzje określające lub ustalające zobowiązanie podatkowe dla danego podatnika bez zmiany lub uchylenia wydanej dla niego interpretacji, jeżeli decyzja taka byłaby sprzeczna z tą interpretacją.
Na podstawie obecnie obowiązujących przepisów organ podatkowy może wydać decyzję wymiarową sprzeczną z interpretacją indywidualną, nawet w przypadku gdy podatnik zastosował się do niej w pełnej rozciągłości. Sam fakt wydania interpretacji nie blokuje bowiem możliwości wydania decyzji podatkowej.
Interpretacja nie jest również wiążąca dla podatnika – wnioskodawcy. Decyzja o zastosowaniu się do interpretacji zależy bowiem wyłącznie od woli podatnika.
Jak wskazano powyżej, interpretacja przepisów prawa podatkowego nie wiąże ani organów podatkowych, ani podatnika, dla którego została wydana. Z drugiej strony zastosowanie się do interpretacji indywidualnej lub ogólnej przed jej zmianą (ewentualnie uchyleniem przez sąd) nie może szkodzić wnioskodawcy.
Jeśli zatem interpretacja nie zostanie przez organ podatkowy uwzględniona, niemożliwe będzie pociągnięcie jej adresata do odpowiedzialności karnej skarbowej. Nie zostaną mu też naliczone odsetki za zwłokę.
Zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje również zwolnienie wnioskodawcy z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:
1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny, będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.
W razie zmiany lub uchylenia interpretacji ochrona ta obejmie skutki podatkowe zdarzeń mających miejsce do końca okresu rozliczeniowego danego podatku, w którym opublikowano lub doręczono rozstrzygnięcie zmieniające bądź uchylające interpretację.
Kwestie dotyczące ochrony, jaką wnioskodawca uzyskuje w związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej lub ogłoszeniem interpretacji ogólnej, regulują szczegółowo przepisy art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W odniesieniu do pisemnych indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawanych na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), nie można mówić o nałożeniu na podatnika żadnych obowiązków.
W odróżnieniu od przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących do dnia 1 lipca 2007 r., które wskazywały wprost na związanie organów podatkowych i organów kontroli podatkowej interpretacją (art. 14b §2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2007 r.), obecnie obowiązujące przepisy nie nadają takiego znaczenia interpretacji.
Co prawda istnieje ochrona podatnika przed skutkami wydania błędnej interpretacji, jednakże ustawodawca zdecydował się na usunięcie z Ordynacji przepisów, które wskazywały na wiążący charakter interpretacji. W szczególności dotyczy to art. 14b §2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2007 r.), który zakazywał organom podatkowym wydawać decyzje określające lub ustalające zobowiązanie podatkowe dla danego podatnika bez zmiany lub uchylenia wydanej dla niego interpretacji, jeżeli decyzja taka byłaby sprzeczna z tą interpretacją.
Na podstawie obecnie obowiązujących przepisów organ podatkowy może wydać decyzję wymiarową sprzeczną z interpretacją indywidualną, nawet w przypadku gdy podatnik zastosował się do niej w pełnej rozciągłości. Sam fakt wydania interpretacji nie blokuje bowiem możliwości wydania decyzji podatkowej.
Interpretacja nie jest również wiążąca dla podatnika – wnioskodawcy. Decyzja o zastosowaniu się do interpretacji zależy bowiem wyłącznie od woli podatnika.
Jak wskazano powyżej, interpretacja przepisów prawa podatkowego nie wiąże ani organów podatkowych, ani podatnika, dla którego została wydana. Z drugiej strony zastosowanie się do interpretacji indywidualnej lub ogólnej przed jej zmianą (ewentualnie uchyleniem przez sąd) nie może szkodzić wnioskodawcy.
Jeśli zatem interpretacja nie zostanie przez organ podatkowy uwzględniona, niemożliwe będzie pociągnięcie jej adresata do odpowiedzialności karnej skarbowej. Nie zostaną mu też naliczone odsetki za zwłokę.
Zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje również zwolnienie wnioskodawcy z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:
1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny, będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.
W razie zmiany lub uchylenia interpretacji ochrona ta obejmie skutki podatkowe zdarzeń mających miejsce do końca okresu rozliczeniowego danego podatku, w którym opublikowano lub doręczono rozstrzygnięcie zmieniające bądź uchylające interpretację.
Kwestie dotyczące ochrony, jaką wnioskodawca uzyskuje w związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej lub ogłoszeniem interpretacji ogólnej, regulują szczegółowo przepisy art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
niedziela, 26 września 2010
ODPISY AKTUALIZUJACE OD UTRATY WARTOŚCI KREDYTÓW
Wysokość odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) uznawanych za koszty uzyskania przychodów nie może być wyższa niż ustalona hipotetycznie wartość rezerw celowych na te kredyty (pożyczki) pomniejszone o zabezpieczenia.
W piśmie z dnia 1 września 2010 r. dotyczącym pomniejszania w banku stosującym Międzynarodowe Standardy Rachunkowości odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) o wartość zabezpieczeń spłaty tych kredytów (pożyczek), wyszczególnionych w art. 16 ust. 2b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), Ministerstwo Finansów wyraziło stanowisko zgodnie z którym:
z uwagi na art. 38b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b–2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek w banku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nie wyższej niż równowartość rezerw celowych, ustalonych hipotetycznie w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. nr 235, poz. 1589 ze zm.).
Przepis art. 16 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obliguje banki do pomniejszania wierzytelności objętych rezerwami z tytułu kredytów (pożyczek) i udzielonych przez bank gwarancji spłaty kredytów (pożyczek) o wartość zabezpieczeń ich spłaty. Powyższy wymóg stosuje się jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 2c updop, w takim zakresie, w jakim bank pomniejszy podstawę tworzenia rezerw zaliczanych do kosztów banku, na podstawie przepisów o rachunkowości, o wartość zabezpieczeń wymienionych w tych przepisach.
Oznacza to, że dla celów podatkowych wymóg pomniejszenia wierzytelności objętych rezerwami o wartość zabezpieczeń ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy wierzytelności te zostały pomniejszone o zabezpieczenia również przy tworzeniu rezerw dla celów księgowych.
Banki stosujące MSR dokonują na dzień bilansowy wyceny kredytów (pożyczek), zaliczonych zgodnie z §9 MSR nr 39 „Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena” do kategorii „pożyczek i należności”, według zamortyzowanego kosztu z zastosowaniem efektywnej stopy procentowej.
Zgodnie z §9 MSR Nr 39 metoda efektywnej stopy procentowej polega na wyliczeniu zamortyzowanego kosztu składnika aktywów finansowych, w tym kredytów (pożyczek), oraz przypisaniu przychodów i kosztów do odpowiednich okresów sprawozdawczych. Efektywna stopa jest stopą procentową, która dokładnie dyskontuje oszacowane przyszłe przepływy pieniężne w oczekiwanym okresie do terminu zapadalności. Przy wyliczaniu efektywnej stopy procentowej jednostka dokonuje oszacowania przepływów pieniężnych, uwzględniając wszelkie postanowienia umowy.
Natomiast zgodnie z §63 MSR nr 39, jeśli istnieją obiektywne dowody, że została poniesiona strata z tytułu utraty wartości aktywów zaliczonych do kategorii „pożyczek i należności” wycenianych w zamortyzowanym koszcie, to kwota odpisu aktualizującego równa się różnicy pomiędzy wartością bilansową składnika aktywów a wartością bieżącą oszacowanych przyszłych przepływów pieniężnych (z wyłączeniem przyszłych strat kredytowych, które nie zostały poniesione), zdyskontowanych z zastosowaniem pierwotnej efektywnej stopy procentowej instrumentu finansowego (tj. efektywnej stopy procentowej ustalonej przy początkowym ujęciu w księgach rachunkowych).
Zgodnie z pkt OS84 załącznika A, który jest integralną częścią MSR nr 39, w związku z §63 MSR nr 39, kalkulacja wartości bieżącej oszacowanych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczonym zastawem składnikiem aktywów odzwierciedla przepływy pieniężne, które mogą powstać w wyniku egzekucji, pomniejszone o koszty związane z pozyskaniem i sprzedażą zabezpieczenia, niezależnie od tego, czy dokonanie egzekucji jest prawdopodobne.
Przy ustalaniu na dzień bilansowy wartości bieżącej składnika aktywów finansowych, w tym kredytów (pożyczek) zaliczonych do kategorii „pożyczek i należności”, uwzględnia się oszacowane przepływy pieniężne, które mogą wynikać z realizacji przez bank zabezpieczeń kredytu (pożyczki).
Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 16 ust. 2c w związku z art. 38b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wysokość odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) uznawanych za koszty uzyskania przychodów nie może być wyższa niż ustalona hipotetycznie (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków) wartość rezerw celowych na te kredyty (pożyczki) pomniejszone o zabezpieczenia, o których mowa w art. 16 ust. 2b ww. ustawy.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W piśmie z dnia 1 września 2010 r. dotyczącym pomniejszania w banku stosującym Międzynarodowe Standardy Rachunkowości odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) o wartość zabezpieczeń spłaty tych kredytów (pożyczek), wyszczególnionych w art. 16 ust. 2b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), Ministerstwo Finansów wyraziło stanowisko zgodnie z którym:
z uwagi na art. 38b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b–2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek w banku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nie wyższej niż równowartość rezerw celowych, ustalonych hipotetycznie w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. nr 235, poz. 1589 ze zm.).
Przepis art. 16 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obliguje banki do pomniejszania wierzytelności objętych rezerwami z tytułu kredytów (pożyczek) i udzielonych przez bank gwarancji spłaty kredytów (pożyczek) o wartość zabezpieczeń ich spłaty. Powyższy wymóg stosuje się jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 2c updop, w takim zakresie, w jakim bank pomniejszy podstawę tworzenia rezerw zaliczanych do kosztów banku, na podstawie przepisów o rachunkowości, o wartość zabezpieczeń wymienionych w tych przepisach.
Oznacza to, że dla celów podatkowych wymóg pomniejszenia wierzytelności objętych rezerwami o wartość zabezpieczeń ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy wierzytelności te zostały pomniejszone o zabezpieczenia również przy tworzeniu rezerw dla celów księgowych.
Banki stosujące MSR dokonują na dzień bilansowy wyceny kredytów (pożyczek), zaliczonych zgodnie z §9 MSR nr 39 „Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena” do kategorii „pożyczek i należności”, według zamortyzowanego kosztu z zastosowaniem efektywnej stopy procentowej.
Zgodnie z §9 MSR Nr 39 metoda efektywnej stopy procentowej polega na wyliczeniu zamortyzowanego kosztu składnika aktywów finansowych, w tym kredytów (pożyczek), oraz przypisaniu przychodów i kosztów do odpowiednich okresów sprawozdawczych. Efektywna stopa jest stopą procentową, która dokładnie dyskontuje oszacowane przyszłe przepływy pieniężne w oczekiwanym okresie do terminu zapadalności. Przy wyliczaniu efektywnej stopy procentowej jednostka dokonuje oszacowania przepływów pieniężnych, uwzględniając wszelkie postanowienia umowy.
Natomiast zgodnie z §63 MSR nr 39, jeśli istnieją obiektywne dowody, że została poniesiona strata z tytułu utraty wartości aktywów zaliczonych do kategorii „pożyczek i należności” wycenianych w zamortyzowanym koszcie, to kwota odpisu aktualizującego równa się różnicy pomiędzy wartością bilansową składnika aktywów a wartością bieżącą oszacowanych przyszłych przepływów pieniężnych (z wyłączeniem przyszłych strat kredytowych, które nie zostały poniesione), zdyskontowanych z zastosowaniem pierwotnej efektywnej stopy procentowej instrumentu finansowego (tj. efektywnej stopy procentowej ustalonej przy początkowym ujęciu w księgach rachunkowych).
Zgodnie z pkt OS84 załącznika A, który jest integralną częścią MSR nr 39, w związku z §63 MSR nr 39, kalkulacja wartości bieżącej oszacowanych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczonym zastawem składnikiem aktywów odzwierciedla przepływy pieniężne, które mogą powstać w wyniku egzekucji, pomniejszone o koszty związane z pozyskaniem i sprzedażą zabezpieczenia, niezależnie od tego, czy dokonanie egzekucji jest prawdopodobne.
Przy ustalaniu na dzień bilansowy wartości bieżącej składnika aktywów finansowych, w tym kredytów (pożyczek) zaliczonych do kategorii „pożyczek i należności”, uwzględnia się oszacowane przepływy pieniężne, które mogą wynikać z realizacji przez bank zabezpieczeń kredytu (pożyczki).
Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 16 ust. 2c w związku z art. 38b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wysokość odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) uznawanych za koszty uzyskania przychodów nie może być wyższa niż ustalona hipotetycznie (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków) wartość rezerw celowych na te kredyty (pożyczki) pomniejszone o zabezpieczenia, o których mowa w art. 16 ust. 2b ww. ustawy.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
OD 2011 OBOWIĄZUJE NOWE PKWiU
Sejm uchwalił zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, od osób prawnych oraz ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Niniejsza nowelizacja dostosowuje przepisy tych ustaw do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., która obowiązujązuje od dnia 1 stycznia 2009 r.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
sobota, 25 września 2010
ŚWIADCZENIA URLOPOWE NAUCZYCIELI
Czy świadczenia urlopowe dla nauczycieli wypłacane ze środków funduszu socjalnego na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (t.j.: Dz.U. z 2006 r. nr 97, poz. 674 ze zm.) korzystają ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.)?
Podstawę prawną wypłacania świadczeń urlopowych dla nauczycieli stanowi art. 53 ust. 1a Karty Nauczyciela. Stosownie do jego brzmienia z odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wypłacane jest nauczycielowi do końca sierpnia każdego roku świadczenie urlopowe w wysokości odpisu podstawowego, o którym mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustalonego proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j.: Dz.U. z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.
Świadczenie urlopowe nauczycieli nie jest świadczeniem przyznanym stosownie do postanowień ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, uzależnionym od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. Przychód ten, jak stanowi Karta Nauczyciela, ustalony jest w odniesieniu do innych przesłanek, tj. proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym. Dlatego też świadczenia urlopowego nie można uznać za świadczenie związane z finansowaniem działalności socjalnej, co oznacza, że świadczenie to nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Podstawę prawną wypłacania świadczeń urlopowych dla nauczycieli stanowi art. 53 ust. 1a Karty Nauczyciela. Stosownie do jego brzmienia z odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wypłacane jest nauczycielowi do końca sierpnia każdego roku świadczenie urlopowe w wysokości odpisu podstawowego, o którym mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustalonego proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j.: Dz.U. z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.
Świadczenie urlopowe nauczycieli nie jest świadczeniem przyznanym stosownie do postanowień ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, uzależnionym od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. Przychód ten, jak stanowi Karta Nauczyciela, ustalony jest w odniesieniu do innych przesłanek, tj. proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym. Dlatego też świadczenia urlopowego nie można uznać za świadczenie związane z finansowaniem działalności socjalnej, co oznacza, że świadczenie to nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
piątek, 24 września 2010
WYPŁATY NA RZECZ NIEREZYDENTÓW IFT-2R
Jakie wypłaty na rzecz nierezydentów skutkują koniecznością sporządzania przez płatników informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2R?
Informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2R sporządzają płatnicy dokonujący wypłat wyłącznie z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).
Obowiązek ten ciąży na płatnikach także wtedy, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są oni zobowiązani do poboru podatku od ww. należności (art. 26 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak również wówczas, jeśli w roku podatkowym sporządzali już na wniosek nierezydentów informację o wysokości uzyskanego przychodu (dochodu) IFT-2 (art. 26 ust. 3a ww.ustawy).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2R sporządzają płatnicy dokonujący wypłat wyłącznie z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).
Obowiązek ten ciąży na płatnikach także wtedy, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są oni zobowiązani do poboru podatku od ww. należności (art. 26 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak również wówczas, jeśli w roku podatkowym sporządzali już na wniosek nierezydentów informację o wysokości uzyskanego przychodu (dochodu) IFT-2 (art. 26 ust. 3a ww.ustawy).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
czwartek, 23 września 2010
ŚRODKI PRODUKCJI
Jakie składniki majątku zalicza się do środków produkcji, których przekazanie przez grupę producentów rolnych jej członkom uprawnia do zwolnienia dochodu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)?
Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawa z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. nr 88, poz. 983 ze zm.) nie definiują pojęcia środków produkcji, w związku z czym zasadne jest posługiwanie się jego słownikowym rozumieniem.
Zgodnie z nim „środki produkcji” to przedmioty, którymi się człowiek posługuje w procesie pracy (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Jest to więc ogół środków pracy (maszyny, urządzenia, narzędzia itp.) oraz przedmiotów pracy (surowce, materiały, półprodukty) stwarzających warunki niezbędne do podjęcia i realizowania procesu produkcyjnego przedsiębiorstwa.
Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawa z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. nr 88, poz. 983 ze zm.) nie definiują pojęcia środków produkcji, w związku z czym zasadne jest posługiwanie się jego słownikowym rozumieniem.
Zgodnie z nim „środki produkcji” to przedmioty, którymi się człowiek posługuje w procesie pracy (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Jest to więc ogół środków pracy (maszyny, urządzenia, narzędzia itp.) oraz przedmiotów pracy (surowce, materiały, półprodukty) stwarzających warunki niezbędne do podjęcia i realizowania procesu produkcyjnego przedsiębiorstwa.
środa, 22 września 2010
POTWIERDZENIA KOREKT TRAFIŁY DO ETS!
Naczelny Sąd Administracyjny wystąpił do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prawnym dotyczącym obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej jako warunku obniżenia podatku należnego (postanowienie z dnia 16 września 2010 r.). Można powiedzieć: nareszcie!
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
wtorek, 21 września 2010
NIEODPŁATNE PRZEKAZANIA BĘDĄ OPODATKOWANE!
Projekt nowelizacji ustawy o VAT przewiduje zmiany w zasadach opodatkowania nieodpłatnych przekazań. Wszystkie takie przekazania bez względu na cel zostaną opodatkowane od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Obecnie nieodpłatne przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
poniedziałek, 20 września 2010
USŁUGI TRANSPORTOWE NIE SĄ CIĄGŁE
W wyroku Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że usługi transportowe nie są to usługi ciągłe, zatem obowiazek podatkowy w VAT powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług. Kontrahenci umowy o takie usługi nie mogą samodzielnie ustalać momentu obowiazku podatkowego, skoro wynika on z przepisów ustawy o VAT.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
niedziela, 19 września 2010
POCZĘSTUNEK DLA KONTRAHENTA A KOSZTY
Wydatki na organizację poczęstunku dla kontrahenta w siedzibie firmy mogą stanowić koszty uzyskania przychodu (wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 września 2010 r.). Zazwyczaj organy podatkowe uznają, że poczęstunek w firmie to jeszcze nie jest reprezentacja, a zaproszenie kontrahenta do restauracji już tak. Sąd uznał, ze jest to jednak uproszczenie w wykładni przepisów.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
sobota, 18 września 2010
PROEKOLOGICZNY PŁYNNY DODATEK DO PALIW
Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu wewnątrzwspólnotowego wyrobu o kodzie CN 3811 29 00, będącego płynnym dodatkiem do paliw o charakterze proekologicznym, który powoduje: zmniejszenie emisji cząstek stałych, zmniejszenie emisji węglowodorów, zmniejszenie emisji CO, zmniejszenie zużycia paliwa, utrzymanie komór spalania w czystości. Według wskazań producenta gęstość tego produktu w temperaturze 15,6°C wynosi 0,798 g/cm3.
Jaka obowiązuje stawka podatku akcyzowego od proekologicznego dodatku do oleju napędowego i opałowego w związku z jego nabyciem wewnątrzwspólnotowym?
Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.
Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym).
Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycją CN 3811.
W związku z tym wyrób o kodzie CN 3811 29 00, produkowany z przeznaczeniem jako dodatek do paliw silnikowych, należy uznać za paliwo silnikowe. Natomiast ten sam wyrób przeznaczony jako dodatek do paliw opałowych należy traktować jako paliwo opałowe.
Przy czym przez dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy rozumieć wyroby dodawane do tych paliw w celu poprawy ich właściwości, np. smarowych, myjących, kalorycznych itp., z wyjątkiem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o których mowa w ustawie. Adekwatnie należy również rozumieć dodatki lub domieszki do paliw opałowych, czyli będą to takie dodatki, które poprawiają proces spalania paliwa opałowego.
Konsekwencją powyższego jest zastosowanie odpowiedniej stawki akcyzy dla ww. wyrobu energetycznego. I tak, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, w przypadku gdy przedmiotowy wyrób będzie stosowany jako dodatek do paliw silnikowych, winien być opodatkowany stawką w wysokości 1822,00 zł/ /1000 litrów. Natomiast gdy wyrób ten przeznaczony zostanie jako dodatek do paliw opałowych, stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. a tiret pierwszy, będzie podlegał opodatkowaniu stawką 232,00 zł/ /1000 litrów, ponieważ jego gęstość w temperaturze 15°C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny.
Należy również dodać, że ustawodawca nie przewidział specjalnych warunków dla opodatkowania wyrobów o charakterze proekologicznym, a co za tym idzie, brak jest podstaw do opodatkowania takich wyrobów stawką inną niż pozostałe dodatki do paliw silnikowych i opałowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Jaka obowiązuje stawka podatku akcyzowego od proekologicznego dodatku do oleju napędowego i opałowego w związku z jego nabyciem wewnątrzwspólnotowym?
Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.
Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym).
Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycją CN 3811.
W związku z tym wyrób o kodzie CN 3811 29 00, produkowany z przeznaczeniem jako dodatek do paliw silnikowych, należy uznać za paliwo silnikowe. Natomiast ten sam wyrób przeznaczony jako dodatek do paliw opałowych należy traktować jako paliwo opałowe.
Przy czym przez dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy rozumieć wyroby dodawane do tych paliw w celu poprawy ich właściwości, np. smarowych, myjących, kalorycznych itp., z wyjątkiem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o których mowa w ustawie. Adekwatnie należy również rozumieć dodatki lub domieszki do paliw opałowych, czyli będą to takie dodatki, które poprawiają proces spalania paliwa opałowego.
Konsekwencją powyższego jest zastosowanie odpowiedniej stawki akcyzy dla ww. wyrobu energetycznego. I tak, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, w przypadku gdy przedmiotowy wyrób będzie stosowany jako dodatek do paliw silnikowych, winien być opodatkowany stawką w wysokości 1822,00 zł/ /1000 litrów. Natomiast gdy wyrób ten przeznaczony zostanie jako dodatek do paliw opałowych, stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. a tiret pierwszy, będzie podlegał opodatkowaniu stawką 232,00 zł/ /1000 litrów, ponieważ jego gęstość w temperaturze 15°C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny.
Należy również dodać, że ustawodawca nie przewidział specjalnych warunków dla opodatkowania wyrobów o charakterze proekologicznym, a co za tym idzie, brak jest podstaw do opodatkowania takich wyrobów stawką inną niż pozostałe dodatki do paliw silnikowych i opałowych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
piątek, 17 września 2010
PRZEKAZANIE ZYSKU NA KAPITAŁ ZAPASOWY
W związku z tym, iż spółka jawna wypracowuje zyski, jej wspólnicy zgodnie z podejmowaną przez siebie uchwałą (co roku podczas zatwierdzania sprawozdania finansowego) mogą postanowić o pozostawieniu części lub całość zysku w spółce, zasilając jej kapitał zapasowy.
Podjęcie takiej uchwały nie powoduje zmiany umowy spółki, ponieważ nie dochodzi do zmiany wartości wniesionych wkładów przez wspólników.
Czy podjęcie przez wspólników spółki jawnej uchwały o przeznaczeniu całości lub części wypracowanego przez nią zysku na kapitał zapasowy powinno być traktowane jako zmiana umowy spółki, a tym samym opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
Opisana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Podjęcie takiej uchwały nie powoduje zmiany umowy spółki, ponieważ nie dochodzi do zmiany wartości wniesionych wkładów przez wspólników.
Czy podjęcie przez wspólników spółki jawnej uchwały o przeznaczeniu całości lub części wypracowanego przez nią zysku na kapitał zapasowy powinno być traktowane jako zmiana umowy spółki, a tym samym opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
Opisana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
czwartek, 16 września 2010
OSOBA TRZECIA W PODATKU SPADKOWYM
Jak należy rozumieć pojęcie osoby trzeciej w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j.: Dz.U. z 2009 r. nr 93, poz. 768)? Czy darowanie córce ciągnika rolniczego, nabytego uprzednio w spadku, pozbawi matkę prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn? Zarówno matka, jak i córka wspólnie prowadzą to samo gospodarstwo rolne.
Osobami trzecimi, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od spadków i darowizn będą osoby spoza kręgu osób dziedziczących po spadkodawcy.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Osobami trzecimi, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od spadków i darowizn będą osoby spoza kręgu osób dziedziczących po spadkodawcy.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
środa, 15 września 2010
IMPREZA INTEGRACYJNA POWODUJE PRZYCHÓD!
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 8 lipca 2010 r.), wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę będzie prowadzić do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej.
Spółka zamierzała zorganizować imprezy dla pracowników w celu zintegrowania pracowników, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy ponoszony będzie przez spółkę. Pracownicy mieli uczestniczyć w imprezie nieodpłatnie, jeżeli spotkanie organizowane będzie ze środków obrotowych spółki. Rodzinne pikniki sportowe organizowane byłyby z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z uwzględnieniem kryterium socjalnego - częściowo odpłatnie. Spotkania integracyjne miały mieć różnorodną postać:
1) spotkania dla wszystkich pracowników spółki lub pracowników spółki i ich rodzin,
2) spotkania w restauracji (np. kolacja wigilijna), mogą być połączone ze szkoleniem dla pracowników lub podsumowaniem roku, rozliczeniem działów, określeniem planów na przyszłość. Na takich spotkaniach w nieformalnej atmosferze omawiane będą wyniki pracowników, zadania do wykonania, itp;
3) festyny, pikniki, itp., poza siedzibą spółki w wybranym przez spółkę miejscu lub na terenie spółki. Spółka poniesie koszty cateringu, rozrywek zapewnianych pracownikom, które mają służyć ich integracji (np. zawody sportowe);
4) w wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z rocznicą firmy, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Spółka poniesie wówczas koszty m.in. wynajmu teatru czy sali, w której jest organizowana impreza, itd.
Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie spółka wielokrotnie podkreślała, że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania, bowiem o przychodzie można mówić w sytuacji, gdy pracownik skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a tych spółka nie ewidencjonowała. Każdy pracownik mógł skorzystac z dowolnej usługi.
Spółka nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Spółka może stwierdzić kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze będzie jej wiadome, czy rzeczywiście wszystkie osoby zaproszone przyszły i czy korzystały (oraz w jakim zakresie) ze swiadczeń oferowanych w czasie imprezy. Spółka zatem nie jest w stanie sprawdzić i ewidencjonować co i w jakich ilościach pracownik zje, czy wypije, czy weźmie udział w zawodach sportowych itp.
Organ podatkowy nie podzielił stanowiska spółki. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nie ma przeszkód w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników z tytułu uczestnictwa w poszczególnych, organizowanych przez spółkę spotkaniach integracyjnych.
O powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych oraz wszelkich atrakcji zapewnionych podczas tych imprez, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z imprez integracyjnych o określonej wartości pieniężnej (w zależności od formy w jakiej spotkanie to zostanie zorganizowane, tj. w restauracji, teatrze, w miejscu pracy, w postaci festynu, pikniku).
Postawienie do dyspozycji pracownikowi możliwości nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych, które skierowane są tylko do pracowników spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen zakupu usług. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją poszczególnych imprez, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.
Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumuje, czy z ilu i jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik będzie miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę – zostaną mu one postawione do dyspozycji.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Spółka zamierzała zorganizować imprezy dla pracowników w celu zintegrowania pracowników, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy ponoszony będzie przez spółkę. Pracownicy mieli uczestniczyć w imprezie nieodpłatnie, jeżeli spotkanie organizowane będzie ze środków obrotowych spółki. Rodzinne pikniki sportowe organizowane byłyby z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z uwzględnieniem kryterium socjalnego - częściowo odpłatnie. Spotkania integracyjne miały mieć różnorodną postać:
1) spotkania dla wszystkich pracowników spółki lub pracowników spółki i ich rodzin,
2) spotkania w restauracji (np. kolacja wigilijna), mogą być połączone ze szkoleniem dla pracowników lub podsumowaniem roku, rozliczeniem działów, określeniem planów na przyszłość. Na takich spotkaniach w nieformalnej atmosferze omawiane będą wyniki pracowników, zadania do wykonania, itp;
3) festyny, pikniki, itp., poza siedzibą spółki w wybranym przez spółkę miejscu lub na terenie spółki. Spółka poniesie koszty cateringu, rozrywek zapewnianych pracownikom, które mają służyć ich integracji (np. zawody sportowe);
4) w wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z rocznicą firmy, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Spółka poniesie wówczas koszty m.in. wynajmu teatru czy sali, w której jest organizowana impreza, itd.
Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie spółka wielokrotnie podkreślała, że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania, bowiem o przychodzie można mówić w sytuacji, gdy pracownik skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a tych spółka nie ewidencjonowała. Każdy pracownik mógł skorzystac z dowolnej usługi.
Spółka nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Spółka może stwierdzić kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze będzie jej wiadome, czy rzeczywiście wszystkie osoby zaproszone przyszły i czy korzystały (oraz w jakim zakresie) ze swiadczeń oferowanych w czasie imprezy. Spółka zatem nie jest w stanie sprawdzić i ewidencjonować co i w jakich ilościach pracownik zje, czy wypije, czy weźmie udział w zawodach sportowych itp.
Organ podatkowy nie podzielił stanowiska spółki. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nie ma przeszkód w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników z tytułu uczestnictwa w poszczególnych, organizowanych przez spółkę spotkaniach integracyjnych.
O powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych oraz wszelkich atrakcji zapewnionych podczas tych imprez, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z imprez integracyjnych o określonej wartości pieniężnej (w zależności od formy w jakiej spotkanie to zostanie zorganizowane, tj. w restauracji, teatrze, w miejscu pracy, w postaci festynu, pikniku).
Postawienie do dyspozycji pracownikowi możliwości nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych, które skierowane są tylko do pracowników spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen zakupu usług. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją poszczególnych imprez, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.
Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumuje, czy z ilu i jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik będzie miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę – zostaną mu one postawione do dyspozycji.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
wtorek, 14 września 2010
UTRATA PRAWA DO ZEROWEJ STAWKI
Gdy ujawnione okoliczności potwierdzają, że dostawca nie przedsięwziął wszystkich środków, których zastosowania można było od niego zasadnie i racjonalnie oczekiwać i żądać w celu zagwarantowania, by dokonana przez niego czynność nie prowadziła do udziału w oszustwie podatkowym, a więc innymi słowy, gdy mógł on sobie zdawać sprawę z braku podstaw do stosowania stawki 0%, istnieją przesłanki do pozbawienia go uprawnienia do jej stosowania.
Tak orzekł w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak orzekł w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
poniedziałek, 13 września 2010
DOPŁATY DO SPOŻYCIA MLEKA SĄ OPODATKOWANE
Dopłaty z Funduszu Promocji Mleczarstwa do spożycia mleka i przetworów mlecznych w placówkach oświatowych, jako nie pochodzące z dotacji budżetu państwa ani dopłat ze środków wspólnotowych, nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 oraz art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych.
Tak uznał w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak uznał w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
niedziela, 12 września 2010
KOSZTY PODRÓŻY SŁUŻBOWYCH
Nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że jedynie podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi podróży służbowych, natomiast realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności (w tym wypadku usług transportowych) nie wchodzi w zakres podróży służbowych.
Minister Finansów, uwzględniając orzecznictwo sądów, wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację ogólną, stwierdzając, że okoliczność, iż istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest wykonywanie usług transportowych, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak na obszarze kraju, jak i poza jego granicami.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Minister Finansów, uwzględniając orzecznictwo sądów, wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację ogólną, stwierdzając, że okoliczność, iż istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest wykonywanie usług transportowych, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak na obszarze kraju, jak i poza jego granicami.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli wydatki te wypełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
sobota, 11 września 2010
SPRZEDAŻ KSIĄŻEK Z PŁYTĄ
W przypadku dostawy produktów, które są ze sobą funkcjonalnie i merytorycznie związane i które nie mogą funkcjonować prawidłowo bez siebie, dochodzi w istocie do sprzedaży jednego produktu.
Sprzedaż książki z dołączoną do niej płytą CD należy traktować jako jedną transakcję sprzedaży (dostawy) produktu, jakim jest książka z płytą. Nie dochodzi tutaj do nieodpłatnego przekazania (odrębnej sprzedaży) płyty CD, nabywca otrzymuje płytę jako składową część towaru.
Warunkiem stosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy ww. towaru jest jego właściwa klasyfikacja, zgodna z PKWiU. Jeżeli zatem książka, wraz ze stanowiącą jej integralną część płytą, będące jednolitym przedmiotem sprzedaży, została sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 22.11 z wyłączeniem PKWiU 22.11.20-60.10 i będzie oznaczona symbolem ISBN, to jej dostawa będzie stanowiła dostawę jednego towaru, a wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku VAT.
Zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 6 maja 2010 r.).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Sprzedaż książki z dołączoną do niej płytą CD należy traktować jako jedną transakcję sprzedaży (dostawy) produktu, jakim jest książka z płytą. Nie dochodzi tutaj do nieodpłatnego przekazania (odrębnej sprzedaży) płyty CD, nabywca otrzymuje płytę jako składową część towaru.
Warunkiem stosowania 0% stawki podatku VAT dla dostawy ww. towaru jest jego właściwa klasyfikacja, zgodna z PKWiU. Jeżeli zatem książka, wraz ze stanowiącą jej integralną część płytą, będące jednolitym przedmiotem sprzedaży, została sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 22.11 z wyłączeniem PKWiU 22.11.20-60.10 i będzie oznaczona symbolem ISBN, to jej dostawa będzie stanowiła dostawę jednego towaru, a wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku VAT.
Zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 6 maja 2010 r.).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
piątek, 10 września 2010
IMPREZA INTEGRACYJNA OPODATKOWANA!
W interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie ocenił skutki podatkowe ponoszenia przez pracodawcę kosztów związanych ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej dla pracowników oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika.
Zdaniem organu podatkowego poniesione przez spółkę koszty związane z wynajęciem autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomiczno-rekreacyjnymi w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej dla pracowników jest nieodpłatnym świadczeniem dla tych pracowników, którzy wyrazili akces uczestnictwa w imprezie.
Wartość tegoż świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.
W niniejszej sprawie w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, mamy do czynienia z otrzymaniem przez pracowników, którzy wyrazili akces uczestnictwa w imprezie integracyjnej rzeczywistego przychodu w postaci, postawienia im do dyspozycji możliwości skorzystania z dojazdu oraz pobytu w hotelu wraz z usługami gastronomiczno-rekreacyjnymi.
Przychodem będzie przypadająca na pracownika część ceny zakupu usługi z tytułu wynajęcia autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomiczno rekreacyjnymi. Pracownicy będą osiągali korzyść finansową, ponieważ nie są zobowiązani do zapłaty kwoty wynikającej z faktur za wynajęcie autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomicznymi. Dzięki takiemu działaniu u tych osób dochodzić będzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosił będzie za nich koszt, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku. Z tej też przyczyny usługę sfinansowaną przez pracodawcę na rzecz swoich pracowników należy zaliczyć do przychodu ze stosunku pracy tych pracowników.
Zgodnie natomiast z treścią art. 8 i 30 §1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał określonychobowiązków odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Zdaniem organu podatkowego poniesione przez spółkę koszty związane z wynajęciem autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomiczno-rekreacyjnymi w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej dla pracowników jest nieodpłatnym świadczeniem dla tych pracowników, którzy wyrazili akces uczestnictwa w imprezie.
Wartość tegoż świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.
W niniejszej sprawie w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, mamy do czynienia z otrzymaniem przez pracowników, którzy wyrazili akces uczestnictwa w imprezie integracyjnej rzeczywistego przychodu w postaci, postawienia im do dyspozycji możliwości skorzystania z dojazdu oraz pobytu w hotelu wraz z usługami gastronomiczno-rekreacyjnymi.
Przychodem będzie przypadająca na pracownika część ceny zakupu usługi z tytułu wynajęcia autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomiczno rekreacyjnymi. Pracownicy będą osiągali korzyść finansową, ponieważ nie są zobowiązani do zapłaty kwoty wynikającej z faktur za wynajęcie autokaru oraz hotelu wraz z usługami gastronomicznymi. Dzięki takiemu działaniu u tych osób dochodzić będzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosił będzie za nich koszt, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku. Z tej też przyczyny usługę sfinansowaną przez pracodawcę na rzecz swoich pracowników należy zaliczyć do przychodu ze stosunku pracy tych pracowników.
Zgodnie natomiast z treścią art. 8 i 30 §1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał określonychobowiązków odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
czwartek, 9 września 2010
CHOROBOWE DLA ZLECENIODAWCY W PIT-8C
Pracodawca dokonując wypłaty zleceniobiorcy świadczenia chorobowego nie ma obowiązku pomniejszać jego wysokości o koszty uzyskania przychodu oraz dokonać poboru zaliczki na podatek dochodowy; kwotę przysługującego zleceniobiorcy zasiłku chorobowego z tytułu ubezpieczenia społecznego należy wykazać w informacji podatkowej PIT-8C.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
środa, 8 września 2010
USŁUGI KSIĘGOWE Z ZWOLNIENIE OD VAT
Świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.
W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU.
W tym miejscu należy wskazać, iż "usługi doradztwa podatkowego" według ww. Klasyfikacji mieszczą się w grupowaniu 74.12.3. Skoro więc nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.
Podatnik wskazał, iż świadczone przez niego usługi są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 74.12.12 - "usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych" nie udzielając przy tym porad prawnych, ani nie podpisując deklaracji podatkowych, a usługi, które będzie świadczył obejmują przede wszystkim prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych na zlecenie/na rzecz klientów, odpowiednio: osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz osób prawnych, to w ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, podatnik nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa, a także nie będzie zajmował się sporządzaniem deklaracji podatkowych i nie będzie udzielał pomocy w tym zakresie osobom, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz podmiotom gospodarczym, którym nie będzie prowadził ewidencji lub ksiąg.
Jeżeli w umowach na świadczenie usług, które będą zawierane z klientami w formie pisemnej znajdować się będzie zapis o następującej treści: "Zleceniobiorca nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy", a planowana wartość sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przewidywanej przez podatnika wartości sprzedaży w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej, ma on prawo do zwolnienia podmiotowego.
Zauważyć należy także, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy tej kwoty, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 23 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU.
W tym miejscu należy wskazać, iż "usługi doradztwa podatkowego" według ww. Klasyfikacji mieszczą się w grupowaniu 74.12.3. Skoro więc nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.
Podatnik wskazał, iż świadczone przez niego usługi są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 74.12.12 - "usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych" nie udzielając przy tym porad prawnych, ani nie podpisując deklaracji podatkowych, a usługi, które będzie świadczył obejmują przede wszystkim prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych na zlecenie/na rzecz klientów, odpowiednio: osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz osób prawnych, to w ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, podatnik nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa, a także nie będzie zajmował się sporządzaniem deklaracji podatkowych i nie będzie udzielał pomocy w tym zakresie osobom, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz podmiotom gospodarczym, którym nie będzie prowadził ewidencji lub ksiąg.
Jeżeli w umowach na świadczenie usług, które będą zawierane z klientami w formie pisemnej znajdować się będzie zapis o następującej treści: "Zleceniobiorca nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy", a planowana wartość sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przewidywanej przez podatnika wartości sprzedaży w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej, ma on prawo do zwolnienia podmiotowego.
Zauważyć należy także, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy tej kwoty, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 23 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
wtorek, 7 września 2010
STAWKA VAT NA SPRZEDAŻ BETONU
Gdy podatnik dokonuje sprzedaży towaru z transportem własnym bądź wynajętym nie zmienia przedmiotu umowy zawieranej z kontrahentem. Podatnik sprzedaje towar, a usługa transportowa jest usługą odrębną.
Zatem w tym przypadku sprzedaż masy betonowej stanowi dostawę towaru opodatkowaną, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w wysokości 22%. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż podatnik dokonuje jego transportu bowiem, stanowi on odrębną usługę.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 25 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Zatem w tym przypadku sprzedaż masy betonowej stanowi dostawę towaru opodatkowaną, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w wysokości 22%. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż podatnik dokonuje jego transportu bowiem, stanowi on odrębną usługę.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 25 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
USŁUGA BUDOWLANA NA BETONIE
Stawka VAT dla usługi budowlanej, na którą składa się dostawa betonu, jego transport, rozprowadzanie i pielęgnacja - tj. usługi wyszczególnione w dziale 45 PKWiU, jako roboty budowlane, jeżeli są wykonywane w budynkach mieszczących się w PKOB w dziale 11 - na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. - korzystają z obniżonej do 7% stawki podatku VAT.
Tak wynika z interprteacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej dnia 19 marca 2010 r.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak wynika z interprteacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej dnia 19 marca 2010 r.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
poniedziałek, 6 września 2010
POŻYCZKA DLA WSPÓLNIKA OD SPÓŁKI
Pożyczka udzielona wspólnikowi ze środków własnych spółki jest zwolniona z VAT. Nawet czynność jednorazowego udzielenia pożyczki na rzecz wspólnika będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT jako usługa pośrednictwa finansowego.
Tak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
USŁUGI DORADCZE NA RZECZ SPÓŁKI
Członek zarządu, w spółce w której pełni odpłatne usługi zarządzania, opodatkowane jako działalność wykonywana osobiście, może opodatkować podatkiem liniowym według stawki 19% dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu przez niego usług doradczych na rzecz tej spółki.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (pismo z dnia 15 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (pismo z dnia 15 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
KUP DLA LEKTORÓW JĘZYKÓW OBCYCH
Lektorzy języków obcych prowadzący zajęcia na podstawie umowy cywilnoprawnej, są uprawnieni do korzystania z kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%, w stosunku do tej części wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia, która dotyczy rozporządzenia autorskimi prawami majątkowymi do odpowiedniej części tzw. sylabusa, czyli autorskiego programu prowadzenia zajęć ze studentami.
Fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi zasadniczo ściśle wynikać z treści zawartej przez szkołę z pracownikami umowy zlecenia oraz, że przyjmujący zamówienie nabywa majątkowe prawa autorskie do danego utworu lub uzyskuje licencję na korzystanie z niego.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia
26 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi zasadniczo ściśle wynikać z treści zawartej przez szkołę z pracownikami umowy zlecenia oraz, że przyjmujący zamówienie nabywa majątkowe prawa autorskie do danego utworu lub uzyskuje licencję na korzystanie z niego.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia
26 marca 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
niedziela, 5 września 2010
BAL DLA KLIENTÓW A KOSZTY
Podatnik może częściowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na organizację balów, gadżety z logo spółki i skierowanych do indywidualnych klientów, w momencie ich poniesienia, jako koszty reklamy.
Bale mają charakter corocznych imprez. W programie balu przewidziane są: wystąpienia kierownictwa poszczególnych hal, którzy prezentują m.in. informacje na temat wyników Wnioskodawcy, podsumowanie współpracy za dany okres, wyróżnienie najlepszych klientów. Po części oficjalnej następuje bankiet oraz zabawa przy muzyce lub występ artysty. Podczas tego typu spotkań Wnioskodawca eksponuje swój znak firmowy m.in. poprzez podświetlenie elewacji, balony, dywany, z logo Spółki. W związku z organizacją spotkań okolicznościowych, spółka ponosi szereg wydatków, m.in. koszty zaproszeń, wynajęcia sali, muzyki, ochrony, dyplomów.
Spółka do podatkowych kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki ponoszone w związku z podejmowaniem działań skierowanych do klientów posiadających "Złote Karty": możliwość skorzystania ze "Złotego Pokoju" i parkingu, organizację poczęstunku, organizację szkoleń oraz wydatki na gadżety związane z logo spółki. Natomiast wydatki związane z organizacją corocznych bali, stanowią koszty reprezentacji i jako takie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 10 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Bale mają charakter corocznych imprez. W programie balu przewidziane są: wystąpienia kierownictwa poszczególnych hal, którzy prezentują m.in. informacje na temat wyników Wnioskodawcy, podsumowanie współpracy za dany okres, wyróżnienie najlepszych klientów. Po części oficjalnej następuje bankiet oraz zabawa przy muzyce lub występ artysty. Podczas tego typu spotkań Wnioskodawca eksponuje swój znak firmowy m.in. poprzez podświetlenie elewacji, balony, dywany, z logo Spółki. W związku z organizacją spotkań okolicznościowych, spółka ponosi szereg wydatków, m.in. koszty zaproszeń, wynajęcia sali, muzyki, ochrony, dyplomów.
Spółka do podatkowych kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki ponoszone w związku z podejmowaniem działań skierowanych do klientów posiadających "Złote Karty": możliwość skorzystania ze "Złotego Pokoju" i parkingu, organizację poczęstunku, organizację szkoleń oraz wydatki na gadżety związane z logo spółki. Natomiast wydatki związane z organizacją corocznych bali, stanowią koszty reprezentacji i jako takie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 10 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
ŁĄCZENIE SPOŁEK PRZEZ INKOROPRACJĘ
Spółka przejmująca, za rok, w którym doszło do fuzji powinna złożyć jedno zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) - CIT-8, w którym poza swoimi przychodami i kosztami ich uzyskania, uwzględnia również sumę przychodów i kosztów spółki przejętej.
Fakt przejęcia w drodze inkorporacji spółki pozostanie bez wpływu na wysokość zaliczek płaconych przez spółkę przejmującą do końca roku w którym nastąpiło połączenie.
Ustalając wysokość zaliczek na następny po połączeniu rok podatkowy spółka przejmującą nie powinna uwzględniać podatku wykazanego przez spółkę przejętą.
W kwestii zaś wysokości uproszczonej zaliczki na podatek dochodowy w roku następującym po połączeniu spółka ma prawo - jako spółka przejmująca rozliczać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania o wysokości dochodu osiągniętego przez tę spółkę, złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.
Do takiego wniosku prowadzi wykładania gramatyczna przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Połączenie spółek poprzez przejęcie nie ma bowiem wpływu na podmiotowość prawną spółki przejmującej. Skutkiem takiego połączenia jest jedynie utrata podmiotowości prawnej przez spółkę przejmowaną nie zaś spółki przejmującej.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 25 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Fakt przejęcia w drodze inkorporacji spółki pozostanie bez wpływu na wysokość zaliczek płaconych przez spółkę przejmującą do końca roku w którym nastąpiło połączenie.
Ustalając wysokość zaliczek na następny po połączeniu rok podatkowy spółka przejmującą nie powinna uwzględniać podatku wykazanego przez spółkę przejętą.
W kwestii zaś wysokości uproszczonej zaliczki na podatek dochodowy w roku następującym po połączeniu spółka ma prawo - jako spółka przejmująca rozliczać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania o wysokości dochodu osiągniętego przez tę spółkę, złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.
Do takiego wniosku prowadzi wykładania gramatyczna przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Połączenie spółek poprzez przejęcie nie ma bowiem wpływu na podmiotowość prawną spółki przejmującej. Skutkiem takiego połączenia jest jedynie utrata podmiotowości prawnej przez spółkę przejmowaną nie zaś spółki przejmującej.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 25 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
SPRZEDAŻ ŻYWEGO INWENTARZA
Z tytułu sprzedaży działalności rolniczej w części dotyczącej zbycia inwentarza żywego, podatnik nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych.
Przy sprzedaży działalności rolniczej, co do zasady, dochód należy ustalić osobno dla każdego składnika składającego się na prowadzoną przez spółkę działalność rolniczą.
Przykładowo, w odniesieniu do środków trwałych będzie to cena określona w umowie, pomniejszona o niezamortyzowaną część wartości początkowej każdego poszczególnego środka trwałego. Ponieważ zbycie środków trwałych, towarów, wyposażenia itp. nie stanowi działalności rolniczej, dochód osiągnięty przez spółkę z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Natomiast w odniesieniu do inwentarza żywego przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 10 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Przy sprzedaży działalności rolniczej, co do zasady, dochód należy ustalić osobno dla każdego składnika składającego się na prowadzoną przez spółkę działalność rolniczą.
Przykładowo, w odniesieniu do środków trwałych będzie to cena określona w umowie, pomniejszona o niezamortyzowaną część wartości początkowej każdego poszczególnego środka trwałego. Ponieważ zbycie środków trwałych, towarów, wyposażenia itp. nie stanowi działalności rolniczej, dochód osiągnięty przez spółkę z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Natomiast w odniesieniu do inwentarza żywego przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego.
Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interprteacja indywidualna z dnia 10 lutego 2010 r.).
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
sobota, 4 września 2010
POŻYCZKA OD FUNDATORA DLA OPP
Czy organizacja pożytku publicznego będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli otrzyma pożyczkę od fundatora?
Organizacje pożytku publicznego prowadzą działalność zarówno odpłatną, jak i nieodpłatną. Zgodnie z art. 8 pkt 2a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.), organizacje pożytku publicznego zwolnione są jako strona czynności cywilnoprawnych, jeżeli dokonują czynności cywilnoprawnych wyłącznie w związku z nieodpłatną działalnością pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Umowa pożyczki podlega zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 8 pkt 2a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w treści umowy pożyczki wskazany jest cel, na jaką działalność udzielana jest pożyczka, i celem tym jest wyłącznie nieodpłatna działalność pożytku publicznego.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Organizacje pożytku publicznego prowadzą działalność zarówno odpłatną, jak i nieodpłatną. Zgodnie z art. 8 pkt 2a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.), organizacje pożytku publicznego zwolnione są jako strona czynności cywilnoprawnych, jeżeli dokonują czynności cywilnoprawnych wyłącznie w związku z nieodpłatną działalnością pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Umowa pożyczki podlega zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 8 pkt 2a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w treści umowy pożyczki wskazany jest cel, na jaką działalność udzielana jest pożyczka, i celem tym jest wyłącznie nieodpłatna działalność pożytku publicznego.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
piątek, 3 września 2010
POJAZD SPECJALNY A AKCYZA
Podatnik zamierza zakupić specjalny pojazd samochodowy o przeznaczeniu kempingowym typu kamper z kraju Unii Europejskiej.
Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 92, poz. 884) została zmieniona definicja pojazdu specjalnego (art. 2 pkt 36).
Przedmiotowy samochód posiada wszystkie cechy, aby uznać go za pojazd specjalny w rozumieniu ww. przepisu. Ponadto w klasyfikacji pojazdów, w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. nr 192, poz. 1878), w tabeli 3 zatytułowanej „przeznaczenie pojazdów specjalnych” widnieje pozycja 14: kod 514 – (przeznaczenie) kempingowy.
Czy dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia takiego samochodu, podatnik ma obowiązek dokonać zapłaty podatku akcyzowego?
Kwestia opodatkowania akcyzą nabywanego wewnątrzwspólnotowo przez podatnika samochodu rozstrzygana jest na gruncie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), w której ustawodawca wskazał definicję samochodu osobowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym).
Zaklasyfikowanie samochodu do grupy samochodów osobowych w nabyciu wewnątrzwspólnotowym winno nastąpić na podstawie analizy Nomenklatury Scalonej, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy. Powyższe oznacza, że pojęcia pojazdu osobowego zawarte w Kodeksie drogowym nie mają zastosowania do celów określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym, gdyż ustawa o podatku akcyzowym samodzielnie definiuje, jakie pojazdy zostały zaliczone do samochodów osobowych podlegających opodatkowaniu akcyzą.
Pozycja 8703 Nomenklatury Scalonej obejmuje pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi.
Według not wyjaśniających zawartych w obwieszczeniu Ministra Finansów z 1 czerwca 2006 r. w sprawie wyjaśnień do Taryfy celnej (M.P. nr 86, poz. 880) pozycja 8703 obejmuje m.in. samochody mieszkalne (kempingowe itd.), pojazdy do przewozu osób specjalnie wyposażone do zamieszkiwania (z miejscami do spania, przygotowywania posiłków, toaletami itd.).
Z kolei zgodnie z ww. notami wyjaśniającymi odnoszącymi się do poz. 8705 [pojazdy mechaniczne specjalnego przeznaczenia, inne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (na przykład pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne)] pozycja ta nie obejmuje samochodów mieszkalnych (8703).
Zatem w myśl Nomenklatury Scalonej samochody kempingowe powinny być klasyfikowane do kodu CN 8703 (samochody osobowe), przez co ich wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, opodatkowaniu akcyzą.
Należy jednak zaznaczyć, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej, i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów lub usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania należy zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 92, poz. 884) została zmieniona definicja pojazdu specjalnego (art. 2 pkt 36).
Przedmiotowy samochód posiada wszystkie cechy, aby uznać go za pojazd specjalny w rozumieniu ww. przepisu. Ponadto w klasyfikacji pojazdów, w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. nr 192, poz. 1878), w tabeli 3 zatytułowanej „przeznaczenie pojazdów specjalnych” widnieje pozycja 14: kod 514 – (przeznaczenie) kempingowy.
Czy dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia takiego samochodu, podatnik ma obowiązek dokonać zapłaty podatku akcyzowego?
Kwestia opodatkowania akcyzą nabywanego wewnątrzwspólnotowo przez podatnika samochodu rozstrzygana jest na gruncie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2009 r. nr 3, poz. 11 ze zm.), w której ustawodawca wskazał definicję samochodu osobowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym).
Zaklasyfikowanie samochodu do grupy samochodów osobowych w nabyciu wewnątrzwspólnotowym winno nastąpić na podstawie analizy Nomenklatury Scalonej, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy. Powyższe oznacza, że pojęcia pojazdu osobowego zawarte w Kodeksie drogowym nie mają zastosowania do celów określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym, gdyż ustawa o podatku akcyzowym samodzielnie definiuje, jakie pojazdy zostały zaliczone do samochodów osobowych podlegających opodatkowaniu akcyzą.
Pozycja 8703 Nomenklatury Scalonej obejmuje pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi.
Według not wyjaśniających zawartych w obwieszczeniu Ministra Finansów z 1 czerwca 2006 r. w sprawie wyjaśnień do Taryfy celnej (M.P. nr 86, poz. 880) pozycja 8703 obejmuje m.in. samochody mieszkalne (kempingowe itd.), pojazdy do przewozu osób specjalnie wyposażone do zamieszkiwania (z miejscami do spania, przygotowywania posiłków, toaletami itd.).
Z kolei zgodnie z ww. notami wyjaśniającymi odnoszącymi się do poz. 8705 [pojazdy mechaniczne specjalnego przeznaczenia, inne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (na przykład pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne)] pozycja ta nie obejmuje samochodów mieszkalnych (8703).
Zatem w myśl Nomenklatury Scalonej samochody kempingowe powinny być klasyfikowane do kodu CN 8703 (samochody osobowe), przez co ich wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, opodatkowaniu akcyzą.
Należy jednak zaznaczyć, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej, i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów lub usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania należy zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
czwartek, 2 września 2010
MF W SPRAWIE PRZESYŁANIA FAKTUR E-MAILEM
Jak wynika z odpowiedzi Ministra Finansów na interpelacje poselską z dnia 26 sierpnia 2010 r. , w polskim systemie prawnym ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu administracyjnego wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia. Również powołane przez pana posła orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2010 r. (I FSK 1444/09) ma moc wiążącą jedynie wobec organu, którego działanie zostało zaskarżone.
Brak jest zatem podstaw, aby ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniu sądu (odmienną od wyrażonej w dotychczasowej linii orzeczniczej) stosowały organy w innych przypadkach, w szczególności że ocena ta nie uwzględnia prawidłowej implementacji do krajowego porządku prawnego przepisów VI dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania – 77/388/WE (obecnie – dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) dotyczących fakturowania elektronicznego.
W świetle powyższego, uwzględniając przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz.U. nr 133, poz. 1119) oraz przepisy dyrektywy 2006/112/WE, jak również mając na uwadze jednolite stosowanie prawa podatkowego w tym zakresie przez organy podatkowe, nie znajduję uzasadnienia do wydawania interpretacji ogólnej w ww. zakresie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Brak jest zatem podstaw, aby ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniu sądu (odmienną od wyrażonej w dotychczasowej linii orzeczniczej) stosowały organy w innych przypadkach, w szczególności że ocena ta nie uwzględnia prawidłowej implementacji do krajowego porządku prawnego przepisów VI dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania – 77/388/WE (obecnie – dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) dotyczących fakturowania elektronicznego.
W świetle powyższego, uwzględniając przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz.U. nr 133, poz. 1119) oraz przepisy dyrektywy 2006/112/WE, jak również mając na uwadze jednolite stosowanie prawa podatkowego w tym zakresie przez organy podatkowe, nie znajduję uzasadnienia do wydawania interpretacji ogólnej w ww. zakresie.
Jeżeli masz pytania dotyczące niniejszej informacji, napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
środa, 1 września 2010
ZWOLNIENIE Z OBOWIĄZKU OZNACZANIA BANDEROLAMI
Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień wyrobów akcyzowych z obowiązku oznaczania znakami akcyzy (Dz.U. nr 157, poz. 1055), do końca 2012 r. zwolnione z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zostały niektóre importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wyprodukowane na terytorium kraju wyroby akcyzowe.
Zwolnienie z obowiązku banderolowania ma zastosowanie do wyrobów, wobec których obowiązek ten, ze względu na trudności techniczne z umieszczaniem na nich znaków akcyzy, zbyt wysokie koszty wprowadzenia systemu oznaczania, czy niewielka skalę nielegalnego nimi obrotu został uznany przez państwo za niezasadny.
Do dnia 31 grudnia 2012 r. ze zwolnienia korzystają wyprodukowane poza krajem wyroby akcyzowe przeznaczone do zużycia na wystawach, targach lub salonach, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:
1) organizatorzy danej imprezy lub wystawcy otrzymają je bezpłatnie,
2) zostaną przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania wśród publiczności zgromadzonej na imprezie,
3) są niskiej wartości jednostkowej i zostaną zużyte wyłącznie w celu reklamowym,
4) ich wartość i liczba odpowiada charakterowi imprezy, liczbie odwiedzających i wielkości udziału wystawcy,
5) nie zostaną wprowadzone do sprzedaży.
Jednakże organizator imprezy, w terminie co najmniej 14 dni przed sprowadzeniem tych wyrobów, musi pisemnie zawiadomić właściwego naczelnika urzędu celnego o ich rodzaju i liczbie.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Zwolnienie z obowiązku banderolowania ma zastosowanie do wyrobów, wobec których obowiązek ten, ze względu na trudności techniczne z umieszczaniem na nich znaków akcyzy, zbyt wysokie koszty wprowadzenia systemu oznaczania, czy niewielka skalę nielegalnego nimi obrotu został uznany przez państwo za niezasadny.
Do dnia 31 grudnia 2012 r. ze zwolnienia korzystają wyprodukowane poza krajem wyroby akcyzowe przeznaczone do zużycia na wystawach, targach lub salonach, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:
1) organizatorzy danej imprezy lub wystawcy otrzymają je bezpłatnie,
2) zostaną przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania wśród publiczności zgromadzonej na imprezie,
3) są niskiej wartości jednostkowej i zostaną zużyte wyłącznie w celu reklamowym,
4) ich wartość i liczba odpowiada charakterowi imprezy, liczbie odwiedzających i wielkości udziału wystawcy,
5) nie zostaną wprowadzone do sprzedaży.
Jednakże organizator imprezy, w terminie co najmniej 14 dni przed sprowadzeniem tych wyrobów, musi pisemnie zawiadomić właściwego naczelnika urzędu celnego o ich rodzaju i liczbie.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
EWIDENCJE WYROBÓW AKCYZOWYCH
Od dnia 1 września 2010 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie niektórych ewidencji wyrobów akcyzowych (Dz.U. nr 158, poz. 1062).
Określa ono sposób prowadzenia oraz szczegółowy zakres danych, które powinny znaleźć się w ewidencjach wyrobów akcyzowych. Ewidencje muszą być prowadzone w sposób ciągły i umożliwiający identyfikację obrotu wyrobami akcyzowymi. Wpisy muszą być dokonywane w sposób trwały i wyraźny, a wszelkie zmiany i poprawki nanoszone tak, by pierwotny tekst pozostał czytelny i parafowane z podaniem daty wprowadzenia.
Ewidencje wyrobów akcyzowych muszą prowadzić:
1) zarejestrowani wysyłający,
2) wysyłający wyroby akcyzowe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
3) zarejestrowani odbiorcy nabywający takie wyroby wewnątrzwspólnotowo,
4) podmioty nabywające na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wyroby z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego i
5) przedstawiciele podatkowi.
Ostatniego dnia każdego miesiąca, podmiot prowadzący ewidencję musi dokonać zamknięcia i miesięcznego podsumowania ewidencji i raport z tego podsumowania przekazać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.
Natomiast ewidencja prowadzona w formie elektronicznej musi wymaga posiadania pisemnej instrukcji obsługi wykorzystywanego programu komputerowego, a kopie takich ewidencji muszą być przechowywane, w formie zapisu na informatycznych nośnikach danych lub w formie wydruku sporządzonego za okresy jednodniowe.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Określa ono sposób prowadzenia oraz szczegółowy zakres danych, które powinny znaleźć się w ewidencjach wyrobów akcyzowych. Ewidencje muszą być prowadzone w sposób ciągły i umożliwiający identyfikację obrotu wyrobami akcyzowymi. Wpisy muszą być dokonywane w sposób trwały i wyraźny, a wszelkie zmiany i poprawki nanoszone tak, by pierwotny tekst pozostał czytelny i parafowane z podaniem daty wprowadzenia.
Ewidencje wyrobów akcyzowych muszą prowadzić:
1) zarejestrowani wysyłający,
2) wysyłający wyroby akcyzowe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
3) zarejestrowani odbiorcy nabywający takie wyroby wewnątrzwspólnotowo,
4) podmioty nabywające na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wyroby z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego i
5) przedstawiciele podatkowi.
Ostatniego dnia każdego miesiąca, podmiot prowadzący ewidencję musi dokonać zamknięcia i miesięcznego podsumowania ewidencji i raport z tego podsumowania przekazać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.
Natomiast ewidencja prowadzona w formie elektronicznej musi wymaga posiadania pisemnej instrukcji obsługi wykorzystywanego programu komputerowego, a kopie takich ewidencji muszą być przechowywane, w formie zapisu na informatycznych nośnikach danych lub w formie wydruku sporządzonego za okresy jednodniowe.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
KOPIA ZAMIAST ORYGINAŁU
Od dnia 1 września 2010 r. z uwagi na nowelizację ustawy o podatku akcyzowym (ustawa z dnia 22 lipca 2010 r.), podmioty prowadzące sprzedaż nabytych wewnątrzwspólnotowo nowych samochodów na rzecz wyspecjalizowanych salonów, z którymi mają podpisane długoterminowe umowy, mogą przekazywać im kopię dokumentu potwierdzającego zapłatę podatku akcyzowego na terytorium kraju, w miejsce jego oryginału.
Kopia musi zawierać oświadczenie o tym, że podmiot ją wystawiający posiada oryginał dokumentu. Salon sprzedaży musi natomiast dołączyć, do faktury wystawianej nabywcy samochodu, oświadczenie, że posiada kopię dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy. Faktura z tym oświadczeniem stanowi podstawę do dokonania przez kupującego rejestracji samochodu.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Kopia musi zawierać oświadczenie o tym, że podmiot ją wystawiający posiada oryginał dokumentu. Salon sprzedaży musi natomiast dołączyć, do faktury wystawianej nabywcy samochodu, oświadczenie, że posiada kopię dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy. Faktura z tym oświadczeniem stanowi podstawę do dokonania przez kupującego rejestracji samochodu.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat otrzymasz pisząc do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
Subskrybuj:
Posty (Atom)
