POTWIERDZENIE ODBIORU KOREKTY FAKTURY. WYROK ETS

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 26 stycznia 2012 r. wydał wyrok w sprawie polskich przepisów wymagających posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej dla obniżenia podatku należnego w przypadku zmiany ceny towaru lub usługi (sprAwa C‑588/10 Kraft Foods Polska S.A. p-ko Minister Finansów).

Trybunał orzekł, że wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi.

To ta gorsza część wiadomości. Jest i druga - bardziej optymistyczna dla podatników.

Jednakże, jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Wyrok jest salomonowy. Jeżeli bowiem uzyskanie – w rozsądnym terminie – przez dostawcę towarów lub usług zwrotu nadwyżki podatku VAT uiszczonej na rzecz organów podatkowych na podstawie pierwotnej faktury jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to zasady neutralności podatku VAT i proporcjonalności wymagają, by dane państwo członkowskie umożliwiło podatnikowi wykazanie przed organami podatkowymi przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

W tym celu mogą posłużyć kopie korekty faktury i pisma z przypomnieniem skierowane do nabywcy towarów lub usług celem wysłania potwierdzenia odbioru oraz dowody zapłaty lub przedłożenie dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług.

STAWKA VAT NA PIELUSZKI

Sprawdź stawkę VAT na pieluszki dla niemowląt.

Pod poz. 81 załącznik nr 3 do ustawy o VAT, jako objęte stawką VAT 8% wymienia:

- ex 17.22.12.0 Podpaski higieniczne i tampony, pieluszki i wkładki dla niemowląt oraz podobne wyroby sanitarne lub wyroby odzieżowe i akcesoria odzieżowe, wykonane z masy celulozowej, papieru, waty celulozowej lub wstęg z włókien celulozowych - wyłącznie:

- podpaski higieniczne z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue,
- tampony higieniczne z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue,
- wata celulozowa, paczkowana,
- pieluszki, wkładki do pieluch i podobne artykuły sanitarne dla niemowląt,
- pieluszki i podobne artykuły sanitarne dla dorosłych.

Nie kwalifikują się do ww. pieluszki tetrowe wielorazowe, zatem muszą zostać opodatkowane stawką 23% VAT. Od dnia 1 stycznia 2012 r. wzrósł bowiem VAT na artykuły dla niemowląt. Wcześniej obowiązywała stawka obniżona, jednak Komisja Europejska zakwestionowała jej stosowanie przez Polskę, w efekcie ustawa o VAT została znowelizowana.

Poz. 3 załącznika III do dyrektywy 2006/112/WE w związku z art. 98 ust. 2 tej dyrektywy pozwala stawki obniżone stosować wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. Załącznik nr 3 do dyrektywy wymienia w poz. 3 produkty farmaceutyczne zwykle stosowane dla ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych, łącznie z produktami używanymi do celów antykoncepcyjnych oraz higieny osobistej.

Zatem, pieluszki wielorazowe z tetry mogłyby zostać objęte stawką obniżoną VAT na tej podstawie. Najlepsza w tej sytuacji byłaby szybka nowelizacja rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, w którym Minister Finansów obniżyłby stawkę VAT na pieluszki do 8% VAT.

PLAC DO HANDLU WĘGLEM. KIEDY REMONT A KIEDY MODERNIZACJA

Czy wymiana zniszczonej wylewki betonowej na nową kostkę brukową to jeszcze remont czy już modernizacja? Sprawdź, jak rozliczyć wydatki na remont placu służącego handlowi węglem.

Podatnik przez dłuższy czas ponosił wydatki na remont placu służącego handlowi węglem. Zastanawiał się czy ponoszone (sukcesywnie, w bieżącym roku około 18.000 zł) wydatki na remont placu służącego handlowi węglem, można zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu. W wyniku wykonanych prac został przywrócony tylko pierwotny stan techniczny i użytkowy placu, a jego funkcje pozostały bez zmian. W interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi określił sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont środka trwałego.

Kosztami uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.), koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych, następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Ulepszenie natomiast polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie (art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych kategorii prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

DOKUMENT DOSTAWY WYROBÓW WĘGLOWYCH A FAKTURA VAT

Od dnia 2 stycznia 2012 r., w myśl przepisów unijnych, obrót wyrobami węglowymi podlega akcyzie. Jednak zdecydowana większość tego obrotu podlega zwolnieniu od tego podatku. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przewiduje maksymalny zakres zwolnień przewidzianych w unijnej dyrektywie.

Ze zwolnienia mogą korzystać zarówno podmioty zużywające wyroby węglowe do celów zwolnionych od akcyzy, jak i pośrednicy w obrocie tymi wyrobami, tzw. pośredniczące podmioty węglowe (podmioty prowadzące działalność gospodarczą polegającą, m.in. na sprzedaży wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy).

Jakie podmioty mogą korzystać ze zwolnienie od akcyzy?

Warunkiem korzystania ze zwolnienia od akcyzy przez pośredniczące podmioty węglowe jest jedynie powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności w tym charakterze oraz wystawienie tzw. dokumentu dostawy i dołączenie go do przemieszczanych wyrobów węglowych.
Czemu służy dokument dostawy?

Dokument dostawy jest wystawiany tylko w przypadku przemieszczania wyrobów węglowych do ich odbiorcy. Nie wystawia się tego dokumentu w przypadku tzw. transakcji fakturowych, czyli sprzedaży bez dostarczania odbiorcy wyrobów węglowych będących przedmiotem tej sprzedaży.

Dokument dostawy nie jest dokumentem warunkującym sprzedaż węgla, tylko dokumentem warunkującym zwolnienie od podatku akcyzowego.

W przypadku sprzedaży węgla z zapłaconą akcyzą nie ma obowiązku wystawiania dokumentu dostawy.

W przypadku gdy odbiór wyrobów węglowych przez ich nabywcę następuje bezpośrednio od podmiotu sprzedającego lub w punkcie sprzedaży, potwierdzenie odbioru tych wyrobów następuje w miejscu odbioru znajdującym się u sprzedawcy, zatem nie ma konieczności późniejszego odsyłania przez nabywcę potwierdzonego dokumentu dostawy temu sprzedawcy.

Podmiot nabywający wyroby węglowe podpisując w dokumencie dostawy potwierdzenie odbioru akceptuje tym samym ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy opisane w tym dokumencie i od tego momentu ponosi odpowiedzialność za ich zużycie zgodne z tym przeznaczeniem.

ZAPASY WYROBÓW WĘGLOWYCH

Podmiot niepodlegający żadnym zwolnieniom od akcyzy, posiadający zapasy wyrobów węglowych nabyte przed dniem 2 stycznia 2012 r., zużywając te wyroby po dniu 1 stycznia 2012 r. na cele opałowe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będzie podlegał opodatkowaniu z tytułu użycia tych wyrobów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowanie akcyzą wyrobów przeznaczonych do celów opałowych, takich jak węgiel kamienny, brunatny i koks (tzw. wyrobów węglowych), zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 3, poz. 11). Od dnia publikacji tej ustawy, tj. od ok. 2 lat, wiadomo było, iż ww. wyroby węglowe jako należące do grupy wyrobów energetycznych są wyrobami podlegającymi podatkowi akcyzowemu (art. 86 ust. 1 pkt 1) według stawki określonej w art. 89 ust.1 pkt 1 o podatku akcyzowym.

Jednakże stosownie do art. 18a dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej Polska mogła stosować okres przejściowy do 1 stycznia 2012 r. dla dostosowania swojego krajowego poziomu opodatkowania węgla i koksu dla celów grzewczych. Z uwagi na wynegocjowany przez Polskę okres przejściowy, w art. 163 ustawy o podatku akcyzowym, przewidziano do dnia 1 stycznia 2012 r. zwolnienie od akcyzy węgla i koksu objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczonych do celów opałowych.

Dokonana pod koniec ubiegłej kadencji Sejmu RP zmiana ustawy o podatku akcyzowym nie wprowadziła zatem opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów węglowych, bowiem opodatkowanie takie wprowadzono już w momencie wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Zmiana przepisów stanowiła jedynie naturalną konsekwencję uregulowania sytuacji podatkowej wyrobów węglowych w związku z wygaśnięciem z dniem 1 stycznia 2012 r. obowiązującego dotychczas zwolnienia od akcyzy.

Mając na względzie specyfikę obrotu ww. wyrobami węglowymi, ustawodawca, dążąc do maksymalnej redukcji obciążeń związanych z ich obrotem, zdecydował się opodatkować je na ostatnim etapie obrotu, tj. w momencie sprzedaży podmiotowi, który zużyje wyroby węglowe i nie będzie korzystał z żadnego zwolnienia ze względu na przeznaczenie.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że wprowadzenie przepisów przejściowych dotyczących zapasów wyrobów węglowych zgromadzonych przed 2 stycznia 2012 r. nie było konieczne, ponieważ wydobycie, produkcja, a także posiadanie wyrobów węglowych nie jest przedmiotem opodatkowania akcyzą.

W związku z powyższym sam fakt posiadania po 1 stycznia 2012 r. zapasów wyrobów węglowych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego, a co za tym idzie - posiadanie wyrobów węglowych nie spowoduje, że staną się one z dniem 2 stycznia 2012 r. podatnikami akcyzy. Skoro posiadanie wyrobów węglowych nie zostało wskazane jako przedmiot opodatkowania akcyzą, nie można było także wprowadzić przepisu przejściowego zobowiązującego podmioty posiadające zapasy wyrobów węglowych do dokonania spisu z natury tych wyrobów, bowiem oznaczałoby to de facto nakładanie obowiązków podatkowych w akcyzie na podmioty niebędące jej podatnikami.

Natomiast wprowadzenie przepisów przejściowych przewidujących zwolnienie od akcyzy dla podatników zużywających po dniu 1 stycznia 2012 r. zgromadzone przed tą datą zapasy wyrobów węglowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej byłoby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego.

W sytuacji gdy podmiot niepodlegający żadnym zwolnieniom od akcyzy, posiadający zapasy wyrobów węglowych nabyte przed dniem 2 stycznia 2012 r., zużyje te wyroby po dniu 1 stycznia 2012 r. na cele opałowe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będzie podlegał opodatkowaniu z tytułu użycia tych wyrobów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym).

DOSTAWA SPRZĘTU Z ADAPTACJĄ POMIESZCZEŃ

Sprzedaż sprzętu medycznego połączona z adaptacją pomieszczeń nie jest świadczeniem kompleksowym i nie może być opodatkowana jedną, preferencyjną stawką VAT. Orzekł w wyroku z dnia 16 grudnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (I FSK 401/11).

Spółka dostarczała sprzęt medyczny opodatkowany preferencyjną stawką VAT. Adaptacja pomieszczeń polegała na przystosowaniu ich, na przykład poprzez montaż nowego okablowania i modernizacji instalacji elektrycznej, niezbędnej do bezawaryjnej eksploatacji dostarczanych urządzeń, bądź montaż klimatyzacji.

W przypadku instalacji urządzeń medycznych wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie często niezbędne było wykonanie obowiązkowych ochron zabezpieczających przed promieniowaniem - czyli prac budowlanych polegających, np. na wyłożeniu wszystkich ścian, sufitów i podłóg płytami ochronnymi, czy np. zastosowaniu specjalistycznych okien i drzwi nieprzepuszczających promieniowania, a w przypadku rezonansu magnetycznego wmurowania w ściany specjalnej klatki (tzw. klatki Faradaya). Bez wykonania tych prac dostarczone urządzenia medyczne nie działałyby prawidłowo, a ich użycie groziłoby utratą zdrowia dla personelu i pacjentów.

Spółka wskazała, że umowy przez nią zawierane stanowią, że przedmiotem świadczenia oprócz dostawy urządzenia są inne czynności pomocnicze dla dostawy, umożliwiające właściwe użytkowanie dostarczanego urządzenia. W jej ocenie fakt opodatkowania dostawy urządzeń – wyrobów medycznych – stawką w wysokości 7% (obecnie 8%), tj. inna niż stawka właściwa dla czynności pomocniczych, które są opodatkowane stawką podatkową w wysokości 22% (obecnie 23%) - gdyby były wykonane odrębnie – nie może decydować o charakterze danej czynności i tym, czy stanowi ona jedno świadczenie, czy też składa się z kilku pojedynczych transakcji.

Organy podatkowe uznały, że dokonywana dostawa nie jest świadczeniem kompleksowym i należy opodatkować odrębnie - stawką preferencyjną urządzenia medyczne, a stawką podstawową - prace adaptacyjne.

To stanowisko poparły sądy obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zauważył, że wskazówki kiedy określone usługi złożone należy traktować jako usługę kompleksową, a kiedy jakie odrębne usługi ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikają z orzecznictwa ETS.

RÓŻNICE KURSOWE 2012

Sprawdź, w jaki sposób od początku bieżącego roku powinno się ustalać wartość złotową różnic kursowych w sytuacjach, w których otrzymane lub zapłacone w walutach kwoty nie są przeliczane na złote.

Różnice kursowe, jako zdarzenie istotne dla skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od osób prawnych, budziły do końca roku 2011 wiele wątpliwości co do tego, jakie kursy walut należy zastosować do ich ustalenia.

Wątpliwości te miały miejsce w sytuacjach, w których przy otrzymywaniu należności lub regulowaniu zobowiązań wyrażonych w walutach obcych nie dochodziło do faktycznego ich przeliczania na złote.

Było tak, np. gdy podatnicy posiadali rachunki bankowe prowadzone w walutach obcych, które służyły im do obsługi rozliczeń walutowych. Z uwagi zapewne na te wątpliwości ustawodawca podatkowy znowelizował brzmienie przepisów w obu ustawach o podatku dochodowym podatkowych, które obowiązuje od dnia 1 stycznia 2012 r.

Zdawać by się zatem mogło, że od momentu wejścia w życie tejże nowelizacji zniknie problem interpretacyjny dotyczący różnic kursowych. Tym czasem okazuje się, że w niektórych publikacjach prasowych w dalszym ciągu w interesującej nas materii prezentowane są wątpliwości, co do tego, w jaki sposób należy rozumieć znowelizowane przepisy. Stąd też w ich kontekście poniżej kilka zdań, które w mojej opinii powinny wyjaśnić w jaki sposób od początku bieżącego roku powinno się ustalać wartość złotową różnic kursowych w sytuacjach, w których otrzymana lub zapłacone w walutach kwoty nie są przeliczane na złote.

DEKLARACJA NA PODATEK OD NIERUCHOMOŚCI

Deklarację (osoby prawne) lub informację (osoby fizyczne) na podatek od nieruchomości podatnicy mają obowiązek złożyć na formularzu o określonym urzędowo wzorze. Złożenie deklaracji na innym formularzu traktowane jest jak niezłożenie wymaganej deklaracji.

Podatnik jest zobowiązany do sporządzenia deklaracji na podatek od nieruchomości na formularzu obowiązującym na terenie gminy właściwej miejscowo ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Za deklarację na podatek od nieruchomości sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru można uznać jedynie deklarację sporządzoną według wzoru uchwalonego przez radę gminy i obowiązującego na terenie danej gminy.

Jeżeli przepis prawa nakłada na podatnika obowiązek złożenia deklaracji na formularzu według ustalonego wzoru a deklaracja ta zostanie złożona na innym formularzu, to należy uznać, iż podatnik nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku i deklaracji nie złożył.

Nie ma jednego ogólnie obowiązującego wzoru formularza w podatku od nieruchomości. To rada gminy określa, w drodze uchwały, wzory formularzy; w formularzach zawarte będą dane dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości.

Złożenie deklaracji na formularzu według wzoru innego niż ustalony uchwałą rady gminy nie stanowi wypełnienia obowiązku z art. 6 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Złożenie przewidzianej w tym przepisie deklaracji oznacza złożenie deklaracji na podatek od nieruchomości zgodne z wzorem ustalonym przez radę gminy. W rezultacie zadeklarowanie przez określonego podatnika podatku od nieruchomości danych dotyczących przedmiotu opodatkowania umożliwiających wymiar i pobór podatku na formularzu niezgodnym z wzorem ustalonym przez radę gminy nie jest wywiązaniem się z obowiązku złożenia deklaracji.

Upoważnia to organ podatkowy na podstawie art. 274a §1 Ordynacji podatkowej do wezwania podatnika do złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości na formularzu zgodnym z wzorem ustalonym przez radę gminy. Dalszą konsekwencją nie wywiązania się z obowiązku złożenia deklaracji jest odpowiedzialność karna określona w art. 56 §4 Kodeksu karnego skarbowego.

Przepis ten bowiem uznaje za wykroczenie skarbowe zachowanie podatnika, który pomimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania, nie składa wymaganych prawem deklaracji. Natomiast podanie dodatkowo w deklaracji na podatek od nieruchomości danych dotyczących podatnika i podatku sporządzonej na obowiązującym wzorze deklaracji danych dotyczy podatnika i podatku, jeszcze innych, nie wymaganych przez ten wzór nie jest podstawą do stwierdzenia, że podatnik nie wywiązał się z obowiązku złożenia deklaracji na obowiązującym wzorze. To samo dotyczy także wzoru informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych.

ZASADY ORGANIZOWANIA LOTERII FANTOWYCH

W piśmie z dnia 28 grudnia 2011 r. Minister Finansów (SPS-023-185/11) wypowiedział się w sprawie nowych zasad organizowania loterii fantowych. Sprawdź kiedy nie jest już konieczne uzyskanie pozwolenia na urządzenie loterii fantowych i kto może dokonać ekspertyzy losów lub innego dowodu udziału w grze lub kartonu.

Z dniem 14 lipca 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 26 maja 2011 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 134, poz. 779), która znowelizowała ustawę z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) w zakresie urządzania loterii fantowych. W wyniku ww. nowelizacji ustawy zostały wprowadzone uproszczone zasady urządzania loterii fantowych i gry bingo fantowe, w których wartość puli wygranych nie przekracza kwoty bazowej, o której mowa w art. 70 ustawy o grach hazardowych (tzw. małe loterie fantowe i gra bingo fantowe).

Kwota bazowa dla danego roku kalendarzowego jest równa kwocie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Statystycznego. W 2011 r. kwota bazowa wynosi 3.394,58 zł, natomiast w 2012 r. kwota bazowa wynosi 3.560,83 zł.

Loterie fantowe i gra bingo fantowe, w których wartość puli wygranych jest większa od kwoty bazowej, organizowane są na ogólnych zasadach przewidzianych w ww. ustawie o grach hazardowych.

W świetle przepisów znowelizowanej ustawy małe loterie fantowe lub gra bingo fantowe mogą być urządzane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej po dokonaniu ich zgłoszenia (art. 7 ust. 1a). Tym samym uzyskanie zezwolenia na urządzanie takich gier nie jest już wymagane.

Zgodnie z art. 38 ust. 2 i 3 ustawy o grach hazardowych zgłoszenie powinno zawierać:

- określenie rodzaju gry;
- nazwę i status prawny podmiotu zgłaszającego, a w przypadku spółek handlowych również numer w Krajowym Rejestrze Sądowym;
- dane osobowe (imiona, nazwiska, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, rodzaj oraz serię i numer dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem oraz reprezentujących podmiot zgłaszający;
- określenie obszaru, na którym planowane jest urządzenie gry;
- określenie czasu, w którym planuje się urządzenie gry;
- dokładne wyznaczenie celu, na który przeznacza się dochód z urządzanej gry;
- określenie planowanej wielkości sprzedaży losów lub kartonów;
- zobowiązanie wypłacalności nagród;
- regulamin gry;
- oświadczenie o legalności źródeł pochodzenia kapitału zakładowego, środków finansowych lub innego majątku przeznaczonego na urządzenie loterii fantowej lub gry bingo fantowe;
- oświadczenie o niezaleganiu z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa, należności celnych oraz składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne;
- wzór losu, innego dowodu udziału w grze lub kartonu;
- oświadczenie osób fizycznych zarządzających podmiotem oraz reprezentujących podmiot zgłaszający, że nie były skazane za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

Do zgłoszenia loterii fantowej lub gry bingo fantowe, w których wartość puli wygranych nie przekracza kwoty bazowej, dołącza się oświadczenie osoby nadzorującej oraz osoby bezpośrednio prowadzącej tę grę o znajomości przepisów ustawy w zakresie, odpowiednio, loterii fantowych lub gry bingo fantowe. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 1 pkt 4 ustawy osoby te zostały zwolnione z obowiązku posiadania świadectw zawodowych.

KILOMETRÓWKA 2012

Nadal nie ma zmiany w kilometrówkach.

Nie wiadomo co z nową wysokością stawek ryczałtu na samochód. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej powinien był wydać do końca 2011 r. rozporządzenie podwyższające wysokość stawek kilometrówki na 2012 r.
Wysokość stawki ryczałtu za 1 km przebiegu pojazdu w 2012 r. miała ulec zmianie, zgodnie z planami legislacyjnymi Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Jednak do tej pory Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej nie wydał nowelizacji rozporządzenia w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów słuzbowych samochodów osobowch, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Stawka ryczałtu za 1 km przebiegu pojazdu miała się zmienić z dniem 1 stycznia 2012 r. wynosić:

* dla pojazdów do 900 cm3 - 0,97 zł
* od 900 cm3 - 1,01 zł,
* motocykl - 0,92 zł,
* motorower - 0,81.

SPRZEDAŻ WYROBÓW WĘGLOWYCH 2012

Sprawdź, jak powinien wyglądać obieg dokumentów dostawy gdy kopalnia, dokonuje sprzedaży węgla który nabywca odbiera za pośrednictwem upoważnionego przewoźnika (sprzedaż bezpośrednia podmiotowi pośredniczącemu lub korzystającemu ze zwolnienia od akcyzy).
Nabywca odbiera węgiel z kopalni za pośrednictwem przewoźnika (np. transportem samochodowym). Przewoźnik posiada właściwe pisemne pełnomocnictwo do reprezentowania nabywcy węgla wobec kopalni i pośrednika. Ilość przemieszczanego węgla wpisuje w dokumencie dostawy kopalnia, w której znajduje się węgiel.

Obieg dokumentu dostawy:

Pośrednik:
- wystawia dokument dostawy w czterech egzemplarzach, w którym w poz. 3 i 4 wpisuje dane pośredniczącego kopalni, w której znajdują się wyroby węglowe,
- przekazuje cztery egzemplarze dokumentu dostawy kopalni, w której znajduje się węgiel (za pośrednictwem nabywcy, któremu wcześniej przekazuje wystawione egzemplarze dokumentu dostawy lub w inny umówiony sposób).

Kopalnia, w której znajduje się węgiel, wpisuje ilość wydanych wyrobów węglowych w poz. 15 we wszystkich egzemplarzach dokumentu dostawy, z których:
- jeden egzemplarz zachowuje dla siebie (egzemplarz przeznaczony dla podmiotu wydającego węgiel),
- jeden egzemplarz przekazuje przewoźnikowi z przeznaczeniem dla nabywcy węgla,
- jeden egzemplarz przekazuje pośrednikowi, który wystawił dokument,
- w jednym egzemplarzu potwierdza w polu 8 wydanie węgla do przemieszczenia, a następnie przedkłada go przewoźnikowi celem potwierdzenia w poz. 14 jego odbioru w imieniu nabywcy.

Przewoźnik potwierdza odbiór węgla w imieniu nabywcy na przedłożonym mu w tym celu egzemplarzu dokumentu dostawy, który przekazuje wraz z pełnomocnictwem kopalni.
Po potwierdzeniu odbioru węgla przez przewoźnika na przedłożonym w tym celu egzemplarzu dokumentu dostawy kopalnia przekazuje ten egzemplarz w umówiony sposób pośrednikowi, który dołącza go wraz z pełnomocnictwem do posiadanego egzemplarza dokumentu dostawy.

Przewoźnik przewozi węgiel do nabywcy, przy czym posiadany przez niego egzemplarz dokumentu dostawy przeznaczony dla nabywcy służy jako potwierdzenie prawidłowego nabycia wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy.

WYŻSZA STAWKA VAT NA WYROBY MEDYCZNE W 2012

Wyroby medyczne z wyłączeniem niektórych systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych były do końca 2011 r. opodatkowane obniżona stawką VAT.

Obniżona stawka podatku do wysokości 8% w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. obowiązywała dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, o których mowa w art. 132 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz.U. nr 107, poz. 679), z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT.

Preferencja ta dotyczyła wyrobów medycznych, aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych z pewnymi wyłączeniami.