W wyroku z 26 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł, że w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości mamy do czynienia ze świadczeniem usługi.
Zgodnie z ustawą o VAT, towary to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Rzeczami są tylko i wyłącznie przedmioty materialne. W związku z tym w szczególności nie są towarami prawa majątkowe (vide: Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki VAT Komentarz, wyd. III. Wolters Kluwer Polska Sp.zo.o. 2009 str. 35).
Rozporządzenie udziałem obejmuje czynność przeniesienia tego udziału, a nie rzeczy. Przedmiotem zbycia w takim przypadku jest, jak prawidłowo przyjęły organy, udział we własności rzeczy, (czy w prawie użytkowania wieczystego) jako prawo majątkowe, a nie rzecz.
Dyrektywa 2006/112/WE umożliwiła Państwom Członkowskim uznanie za dostawę towarów udziałów lub innych tytułów będących odpowiednikiem udziałów, dającym ich posiadaczowi, de iure lub de facto, prawo własności lub posiadania nieruchomości lub ich części oraz określonych praw ustanowionych na nieruchomościach, a także praw rzeczowych dających posiadaczowi prawo do używania nieruchomości. Polski ustawodawca mógł więc na mocy wskazanego wyżej przepisu Dyrektywy uznać za dostawę towarów zbycie ułamkowego prawa własności.
Zgodnie z ustawą o VAT, towary to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Rzeczami są tylko i wyłącznie przedmioty materialne. W związku z tym w szczególności nie są towarami prawa majątkowe (vide: Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki VAT Komentarz, wyd. III. Wolters Kluwer Polska Sp.zo.o. 2009 str. 35).
Rozporządzenie udziałem obejmuje czynność przeniesienia tego udziału, a nie rzeczy. Przedmiotem zbycia w takim przypadku jest, jak prawidłowo przyjęły organy, udział we własności rzeczy, (czy w prawie użytkowania wieczystego) jako prawo majątkowe, a nie rzecz.
Dyrektywa 2006/112/WE umożliwiła Państwom Członkowskim uznanie za dostawę towarów udziałów lub innych tytułów będących odpowiednikiem udziałów, dającym ich posiadaczowi, de iure lub de facto, prawo własności lub posiadania nieruchomości lub ich części oraz określonych praw ustanowionych na nieruchomościach, a także praw rzeczowych dających posiadaczowi prawo do używania nieruchomości. Polski ustawodawca mógł więc na mocy wskazanego wyżej przepisu Dyrektywy uznać za dostawę towarów zbycie ułamkowego prawa własności.
Więcej na temat tej informacji? Napisz do mnie: porachunki.podatkowe@gmail.com
W kontekście wyroku WSA w Poznaniu zauważyć przede wszystkim należy, iż w przepisie art. 2 pkt. 2 ustawy VAT zamieszczona została legalna definicja towarów, za które uznaje się również części budynków, bez dalszego określania lub ograniczania, że przez pojęcie to rozumie się jedynie taką część substancji budynku, która została fizycznie i prawnie wydzielona z całości, stając się odrębną nieruchomością.. W moim przekonanie takie brzmienie definicji oznacza, że skoro dla celów podatku VAT ustawodawca w przedmiocie części budynków nic szczególnego nie postanowił, tym samym uznać należy, że pojęcie to dotyczy każdej prawnie zdefiniowanej ich postaci, czyli zarówno tych faktycznie wydzielonych, jak i tych, które zostały jedynie prawnie określone jako ułamkowa część prawa własności związanego z budynkiem. Skoro zatem budynki ze swej natury i fizycznej istoty należą do kategorii rzeczy materialnych, tym samym w przypadkach obrotu gospodarczego (rozumianego zgodnie z art. 29 ust. 1, w związku z art. 7 ust. 1 ustawy VAT gdzie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel) należy uznać, iż mamy do czynienie z dostawą części budynku, jakkolwiek byłaby ona prawnie zdefiniowana.
OdpowiedzUsuńZ uwagi na takie okoliczności trudno mi się zgodzić z wyrokiem poznańskiego WSA, ponieważ w jego kontekście należy zadać pytanie co by było, gdyby budynek stanowiący własność opartą na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych był sprzedawany równocześnie przez wszystkich, czy w takim przypadku także należałoby uznać, że każdy ze współwłaścicieli świadczy usługę na rzecz jego nabywcy lub nabywców ? Udzielenie odpowiedzi twierdzącej byłoby całkowicie niezrozumiałe w kontekście regulacji zamieszczonych w przepisach ustawy VAT, ponieważ ich wykładnię należałoby prowadzić contra legem z uwagi na to, że przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą materialną jak właściciel (a taki skutek bez wątpienia następuje przy zbywaniu budynku) stanowiłoby usługę, podczas gdy w jej definicji zamieszczonej w art. 8 ust. 1 ustawy VAT nie ma najmniejszej wzmianki o dysponowaniu czymkolwiek. Niezrozumiałe są zatem dla mnie motywy Sądu, który uznał, że w przypadku zbywania części ułamkowej odnoszonej do prawa własności rzeczy w części ułamkowej mamy do czynienia z usługą. Niezrozumiałe są one tym bardziej, że dla skutków podatkowych określonej czynności objętej regulacjami ustawy VAT bez prawnego znaczenia pozostaje ich cywilistyczne rozumienie. Dodać również należy, iż podejście zaprezentowane przez WSA w Poznaniu jest wielce niebezpieczne, ponieważ od niego tylko krok do tego aby uznać, iż przy sprzedaży każdego budynku w całości przez jednego zbywcę świadczy on usługę, gdyż przenosi związane z nim prawo własności (co do zasady w swej istocie jest ono w kategoriach ekonomicznych tożsame z ułamkowym udziałem w tym prawie) określane dla celów podatku VAT jako przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Z tego też względu zauważyć trzeba, że skład orzekający poznańskiego WSA w tej sprawie wstąpił w rolę ustawodawcy, ponieważ ustanowił normę prawną, której dla celów podatku VAT nie da się doszukać w ustawie materialnej. Nie da się jej również doszukać nawet przy wykorzystaniu regulacji zamieszczonych w PKWiU, ponieważ także i tu nie wynika z nich, że sprzedaż udziału we własności rzeczy jest usługą. Z tego też względu w moim przekonaniu bez prawnego znaczenia pozostaje to, że Polska, na mocy upoważnienia zamieszczonego w art. 15 ust. 2 lit. a lub c dyrektywy VAT 2006/112, nie uregulowała w sposób wyraźny, iż rzeczami są również udziały w nieruchomości lub udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
doradca podatkowy