WPIS GOŚCINNY

Udokumentowana wpłata pieniędzy na rachunek bankowy lub za pośrednictwem poczty jako warunek zwolnienia od podatku od spadków i darowizn

Nawiązując do posta o zwolnieniu darowizny pieniężnej, dokonywanej na rzecz członków rodziny z I-grupy podatkowej w rozumieniu z podatku od darowizny, warto przywołać dwa wyroki NSA z dnia 7.04.2010 r. (sygn. akt: II FSK 1952/08, II FSK 2028/08), które dotyczyły dość szczególnej formy przekazania darowizny.

Była ona dokonana w ten sposób, że darczyńca nie przekazał darowizny na rachunek bankowy obdarowanego, lecz wpłacił je na konto dewelopera, który sprzedawał mieszkanie właśnie obdarowanemu. Wyroki te były wydane w związku ze skargą kasacyjną złożoną przez dyrektora izby skarbowej, z uwagi na niekorzystne dla niego wyroki sądów I-instancji.

W skardze kasacyjnej organ podatkowy podnosił, iż w przypadkach darowizny pieniężnej dla skorzystania ze zwolnienia od podatku z tego tytułu niezbędna jest wpłata na rachunek bankowy obdarowanego. W związku z tym – zdaniem organu – przekazanie darowizny pieniężnej w inny sposób niż w tej formie nie może z tego zwolnienia korzystać.

W efekcie postępowania sądowego w obu instancjach okazało się, iż sądy nie podzieliły stanowiska organu podatkowego. W szczególności zaś NSA uznał, że taki sposób interpretacji przepisów ustawy o podatku do spadków i darowizn nie pozwoliłby na korzystanie z niej przez te osoby, które w ogóle nie posiadają własnego rachunku bankowego.

Z tego względu Sąd ten uznał, że dla skorzystania ze zwolnienia od podatku wystarczającym jest, aby środki pieniężne były wpłacone za pośrednictwem banku lub poczty z zaznaczeniem, iż jest ona dokonywana rzecz obdarowanego.

Mając na uwadze oba wspomniane wyroki NSA warto zauważyć i podkreślić, że być może nadchodzi kres interpretowania prawa podatkowego wyłącznie w oparciu o wykładnię językową.

Nadzieja na to wynika stąd, że jeden z sędziów składu orzekającego NSA podkreślił, iż przepisów prawa nie należy interpretować w sposób prowadzący do absurdu.

W moim przekonaniu takie stanowisko sądu pozwala przypuszczać, iż przy interpretacji prawa podatkowego (a te w dużej części tekstów prawnych nie cechuje się ich zgodnością z regułami konstrukcyjnymi języka polskiego, w związku z czym teksty te nie pozwalają precyzyjnie odtworzyć ich znaczenia dla podatników) większe niż dotychczas znaczenie będzie miała również wykładnia celowościowa. Pozwoli to bowiem postawić tamę absurdalnej nieraz wykładni przepisów prezentowanej niejednokrotnie przez przedstawicieli fiskusa.

doradca podatkowy