WPIS GOŚCINNY

Co też wynika z wyroku ETS (C-437/06) w sprawie współczynnika proporcji odliczania podatku naliczonego?

W Gazecie Prawnej z 26.04.2010 r. pojawiła się wypowiedź p. Agnieszki Pajurek pod znamiennym tytułem: „Jak wykorzystać orzecznictwo ETS przy określaniu współczynnika” (odnotowana przez osobę posługującą się inicjałem EM).

Tytuł wypowiedzi zainteresował mnie ze względu na znaczeniE wyroków ETS dla polskiego systemu prawa w zakresie odnoszącym się do podatku VAT. Z tego też względu z zainteresowaniem przeczytałem to co zanotowane zostało z wypowiedzi autorki i tu pojawił się we mnie pewien niepokój.

Wynika bowiem z niej, że w przepisach prawa wspólnotowego (obowiązująca poprzednio VI Dyrektywa VAT, a także aktualnie obowiązująca Dyrektywa VAT 2006/112 z 2006 r.) oraz we wskazanym wyroku ETS (dla porządku warto zaznaczyć, iż wydany został w 13.03.2008 r., a więc ma już długie wąsy) jest mowa o jakimś nadrzędnym współczynniku VAT.

Okoliczność ta zdaniem autorki powoduje, że podatnicy VAT powinni zwrócić szczególną uwagę przy konstruowaniu swojego współczynnika proporcji dla odliczania podatku naliczonego. Jej bowiem zdaniem wykładnia prawa wspólnotowego zaprezentowana w wyroku ETS otwiera nowe ryzyko podatkowe, związane z brakiem możliwości odliczenia VAT naliczonego związanego z czynnościami pozostającymi poza opodatkowaniem VAT.

Konkluzja ta zaniepokoiła mnie tak dalece, że czym prędzej zapoznałem się z dostępną mi wersją wyroku i cóż wynika z niego dla polskiej ustawy o VAT. Ano nic z niego nie wynika, ponieważ przepisy z art. 86 oraz art. 90–91 ustawy o VAT dokładnie oddają ideę współczynnika proporcji odliczania podatku naliczonego, jaka została ustanowiona w przepisach prawa wspólnotowego.

Z tego też względu niech wolno mi będzie skierować dwa przesłania:

• pierwsze do podatników VAT: nie dajcie się zwariować czytając wszystko co zostanie opublikowane w prasie, choćby i w tej mieniącej się jako poważna w danej dziedzinie,

• drugie do autorki wypowiedzi: Szanowna Pani, nieco więcej rzetelności w słaniu komunikatów do podatników – nie trzeba bowiem ich straszyć, powołując się przy tym na wyroki ETS, w szczególności zaś wtedy, gdy w odniesieniu do polskiego prawa nic strasznego z nich nie wynika. Ze wskazanego wyroku rzeczywiście nic takiego strasznego nie wynika, a już na pewno nie otwiera on jakiegokolwiek nowego ryzyka podatkowego.

I to by było na tyle w odniesieniu do publikacji z Gazety Prawnej, chociaż przyznać muszę, że wyroki ETS rzeczywiście mają dla nas podatników duże znaczenie.

doradca podatkowy