WPIS GOŚCINNY

Kolejne K.O. dla fiskusa – niech ktoś rzuci ręcznik na ring

W Rzeczpospolitej z 26 kwietnia 2010 r. – dodatek Prawo co dnia, w artykule pt. „Transakcja tylko raz może podlegać VAT” autorstwa pana Konrada Piłata opisany został wyrok WSA w Warszawie z dnia 22.04.2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 224/10), w którym Sąd po raz kolejny rozprawił się z interpretacją wydaną przez organ podatkowy w imieniu Ministra Finansów.

Przedmiotem rozpoznania sądowego było stanowisko organu, w którym stwierdzał on, że jeżeli polski podatnik VAT nabywa na terytorium innego państwa członkowskiego UE towary sprowadzone z państwa trzeciego przez podatnika z tego państwa, które nie zostały dopuszczone do obrotu na obszarze Unii, a następnie je sprzedaje polskiemu podatnikowi VAT jako końcowemu nabywcy, to w takich okolicznościach zastosowanie ma przepis z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż możliwości tej nie wyklucza przepis z ust. 4.

Z tego też względu organ uznał, iż w takiej sytuacji w 2006 r. przy procedurze celnej tranzytu (importu towarów dokonuje końcowy nabywca) dochodzi do transakcji łańcuchowej towarów wysyłanych lub transportowanych. Stąd też zdaniem organu podatkowego miejsce dokonania dostawy w takim przypadku jest przyporządkowane do pierwszego polskiego nabywcy towarów, w związku z czym to on powinien dokonać opodatkowania ich importu.

Stanowisko pierwotnego nabywcy było zgoła odmienne, ponieważ jego zdaniem w przypadku procedury tranzytu dotyczącej towarów niedopuszczonych do obrotu na obszarze UE (gdy rozpoczęcie wysyłki towarów zlokalizowane jest na terytorium państwa trzeciego) miejsce dostawy przyporządkowane jest do końcowego nabywcy, gdyż to on dokonuje ich importu.

Dla poparcia swoich racji pierwotny nabywca podnosił, że gdyby uznać stanowisko organu za prawidłowe, to w takiej sytuacji dochodziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności. To w kolejności (przy konsumpcyjnym charakterze podatku VAT) byłoby sprzeczne zarówno z prawem wspólnotowym, jak i z polską ustawą o VAT, ponieważ nie jest możliwe opodatkowanie towarów podatkiem VAT przed dopuszczeniem ich do obrotu na terytorium UE – w przedmiotowej sprawie miało to miejsce dopiero u końcowego ich nabywcy.

Sąd w całości podzielił zdanie skarżącego, w związku z czym uchylił interpretację organu podatkowego. Na okoliczność uzasadnienia wyroku WSA przywołał przepisy VI dyrektywy VAT, z których dało się wyinterpretować, że miejsce dokonania dostawy importowanych towarów znajduje się na terytorium tego państwa członkowskim UE, na którym nastąpił skutek ich importu, czyli tam gdzie zostały one dopuszczone do obrotu na terytorium UE.

Z opisanego wyroku WSA można wyciągnąć następujące wnioski:

• polski fiskus, czy to z uwagi na nieuctwo, czy też ze względu na swą pazerność za nic ma zasady prawa wspólnotowego, w związku z czym przepisy polskiej ustawy o VAT wykłada w sposób dowolny, w szczególności zaś gdy ryzyko wadliwego działania nie wywołuje negatywnych dla niego skutków odsetkowych – tak jest w przypadkach interpretacji indywidualnych,
• na szczęście poczynania fiskusa poddane są sądowej kontroli, której celem jest ochrona podatników przed jego niegodziwością,
• ochrona ta jest na tyle skuteczna, że ok. 60% interpretacji podatkowych jest uchylana przez sądy.

W związku z przedstawionymi wnioskami należałoby nie bez kozery postawić pytanie, czy ktoś wreszcie rzuci ręcznik na ring, aby biedny fiskus nie był już dalej obijany – wszak podatnicy to też litościwi ludzie.

doradca podatkowy